Sabah alarmımın sesiyle uyandım. Saati 07:00. Telefonumuda biraz oyanlandıkdan sonra ayağa kalkıp yatağımı topladım. Banyoya girip el yüzümü yıkadım. Kızlarda kalkmıştı.
Melek -Günaydın
Ben -Günaydın
Odama girip pencereye doğru yaklaştım hava soğukdu. Malum Eylül ayında olduğumuz için hava deyişken ola biliyor. Gardrobumnan bir konbin seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Altına beyaz sade nike ayakkabımı giyindim. Saçlarımı açık bıraktım. Siyah çantamıda alıp sehpanın üzerinde olan anahtarımı çantama attım ve telefonumuda alıp odamdan çıktım.
Salona girdiğimde Nazlı ve Yeliz kahvaltıyı hazırlıyordu.
Ben -Günaydın.
Yeliz -Günaydın
Nazlı -Günaydın
Ben -Melek nerde?
Yeliz -Odasında üstünü giyniyordur heralde.
Ben -Tamam. Off yarında gidelim artık iki gün dinlenelim madem ya.
Nazlı -Aynen ya.
Kızlara yardım ettim. Çayları döküp masaya yerleştirdim. Bu sırada Melek geldi.
Melek -Günaydın kızlarım.
Yeliz -Günaydın
Ben -Günaydın
Nazlı -Günaydın
Melek -Ohh ne güzel. Siz yapıyonuz ben yiyorum.
Nazlı -Boğazında dizilmesinide bilir.
Melek -Aynen.
Sofraya oturduk. Kızlar peynir salam falan yedi bende tabikide mıaır gevreğimi. Ona bakınca tüm dertlerimi unutuyorum. Hayatta bana gelen en iyi şey. Tek aşkım. Tek dostum. Yok oradını abarmayın. Benim tek dostlarım bu üç gerizekalılar.
Kahvaltıyı ettikden sonra masaya topladık. Her kes çantasını alıp evden çıktı.
Ben -Kızlar her kes anahtarını aldımı?
Melek -Evet.
Ben -O zaman kapatıyorum ben. Siz inin geliyorum.
Kızlar imdiker bende o sıarad kapıyı kapattım. Arkamı dönüp gidecekken birde ne görsem iyi. Burak.
