SEN GÜL YETER #TEXTING# Tamamlandı

1.BÖLÜM

Bana işkence gibi gelen 40 dakika sonunda bitmişti. Biraz hava almak için koridora çıktım.  Öğlen arasına girmiştik o yüzden koridorda çok fazla kişi yoktu. Ben de aç olmadığım için biraz dolaşıp içeri girecektim.

Ta ki...

Onu görene kadar. Koridorun sonunda sarışın uzun boylu kızla gülüşüyorlardı. İçime  bişey battığını hissettim o an.

O an var ya o kız yerinde olmak istedim. Kıskandım. Onun yerine benimle konuşup,  bana gülsün istedim. Ama kader benim yüzüme hiç gülmemişti ki şimdi niye gülsün?

Hiçbir zaman o sarışın kız ve başka kızlar gibi olmayacaktım onun gözlerinde. Hep başkasına bakacaktı o gözler, hep başkası için yüzünde güller açacaktı. Ve en kötüsü de hep başkası için atacaktı kalbi... Benim için değil.

Gözlerime hücum eden göz yaşlarımı silmeye başladım ama aktıkça akıyorlardı işte elimde değildi.

Koridorun boş olmasını fırsat bilerek koşmaya başladım. Üzgün zamanlarımda hep oraya giderdim çünkü bana nedensizce iyi gelirdi.

Çatıya ulaştığımda hizmetliden çarpıp kopyasını çıkardığım anahtarı elime aldım. Ve kapıyı açtım.

Kendimi dışarı attığımda herzamanki yerime oturup ağlamak istedim.

Ama... dur bi dakika orda birimi vardı ? Benim yerime geçmiş biri... ağlayan biri...erkek biri...

Yani bi erkek benim her zamanki yerimde ağlıyordu. Vay anasını bu yaşta bu zeka

Gözyaşlarım durmuştu ama karşımdaki oturan çocuğa üzülmüştüm. Bi erkek okulun çatısında sessiz sessiz niye ağlardı ki .

Bir adım attım ona doğru. Kendi üzüntüsünden midir bilinmez farketmemişti beni , bir adım daha attım yine farketmedi. Yürüyüp yanına oturdum. Oturunca geldiğimi farketti sonunda(!)

Başını çevirdi bana. Kızarmış gözleri ,dağılmış saçları, yanaklarındaki göz yaşları... hiçbir erkeği bu denli üzgün görmemiştim. Önüne döndü ama ağlamadı  bu kez. Sadece sustu.

Bende kendi derdime döndüm. O'nu gerçekten çok seviyordum. Bir yıldırdı ona olan aşkım. Dile kolay bir yıl. Bir yıl boyunca bana acıdan başka hiçbir katkısı olmamıştı. Ama yine de seviyordum işte.

Onu ilk gördüğüm yer, bana gülümseyişi. Hepsini aklımın ve kalbimin bi kösesinde kazımıştım. O günden sonra hep onu izledim. Her yaptığını, her hobisini,hepsini, herşeyini biliyordum.

Ama o benim hakkımda hiç bişey bilmiyordu. Beni tanımıyordu bile . Zaten kim beni tanımak isterdi ki...

Aklımdan bunlar geçerken dışıma vurduğum tek şey sessizce ağlamaktı.

'Bazen hayat sorar insanı, şarkılar yorar, beklemek yorar, affetmek yorar, hoş görmek yorar, boş vermek bile yorar . Ve insan susar her şeye , herkese rağmen elinden gelen tek şeyi yapar , bağıra bağıra susar.'

🍁🍁

Merhaba arkadaşlar. Bu benim ilk kitabım. Dolayısıyla yazım hatalarım olabilir. Şimdiden özür dilerim. Hepinizi seviyorum.

Sevgilerle