Bir İhtilal Şehri Paris
( " Victor Hugo - Sefiller " kitabı sokak çocukları anısından. )
Karanlık şehrin, aydınlık ve parlayan yıldızları gibiydi, caddelerde koşuşturan çocuklar. Asil zümre insanlarının her zaman zengin kaldığı ve fakir insanların hep sefil olduğu bir şehir burası.
Kalplerinde yanan ateşleri her an sönmek üzere görünsede, bir umut kalbimde, gülümseyen bu çocuklar. Kimi zaman yarım bir ekmek parçasının vermiş olduğu bir gülümseme, kimi zaman ise yere düşmüş bir elmanın verdiği küçük bir mutluluğun gözlere düşmüş yansımasını görebilirdiniz, eğer şu an yanımda olabilseydiniz. Tam karşımda gözleri kamaştıran ve her an ışığını kaybedecekmiş gibi çevresine korkuyla bakan minik tebessüm dolu bakışlar, bu soğuk ve yağmurlu havada içinizi ısıtırdı belki de.
( Şu an tekrar aklımda canlandı okuduklarım, Gavroche, Eponine, Jean Valjean, Javert hala hepsinin ayrı bir can yarası varmış, kalbimde saklı. Ne kitapmış, bir kez daha okumam gerek galiba. Her okumada ayrı tat verir bazı kitaplar. )
[Duygu, düşünce ve yorumlarınızı paylaşmanız bizleri mutlu edecektir.]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kış Yağmuru Cümleler
Historia CortaGün batar özlem yansır duvarlara, bir mum ışığında gözlerim, bir o anıya dalar sessiz sessiz bir bu anıya. Sen adım adım giderken, ben gidişine bile hayrandım. O güzel kalbine bakınca kalbim, gözlerim sende güzelden başka şey görmüyordu. Beni üzen ş...