KİMSESİZ FISILTILAR

YEMİN

Yorum ve oylarınızı bekliyorum umarım beğenirsiniz

❤️❤️❤️

Karanlık. Tek gördüğüm şey karanlık. Korayın odasında yatakta yatıyordum. Yorgun düşmüş bedenim gözlerimi açmama izin vermiyordu. Arada sırada saçlarımı okşayan bir çift el hissediyordum. En sonunda bütün gücümü topladım ve göz kapaklarımı yeşil gözlerimden çektim. İlk gördüğüm şey yatağın yanındaki pufun üstünde uyuyan Koray oldu.

Göz altları morarmıştı. Akşam uyumadığı belliydi. Burnuma keskin bir kan kokusu geldi. Üzerimde korayın kazağı olduğu halde bedenim kan kokuyordu.

Yatağın sol tarafında boş serum şişesi vardı. Karnımdaki yara kendini belli edercesine sızlıyordu. Ellerimden destek alıp sırtımı yatak başlığına yasladığımda hissettiğim acıyla inledim. Koray beni duymuş olmalı ki gözlerini açtı. Mavi gözleri parlaklığını yitirmiş ölü bir şehire dönüşmüştü.

"Dilara iyi misin?" Ona cevap vermedim. Kendimi iyi hissetmiyordum ama endişelenecek bir şey yoktu. Koray puftan kalktı ve yatağa,yanıma oturdu.

"Özür dilerim bu duruma düşmen benim suçum. Ama artık bu belaya sende bulaştın." Ona ifadesiz gözlerle baktım. Onun bir suçu yoktu. Yada belki de vardı. Bu düşünceyle kaşlarım çatıldı.

"Koray ne belasından bahsediyorsun? Bana bir açıklama yapmayacak mısın?" Koray yutkundu. Birkaç saniye düşündükten sonra açıklamaya başladı.

"Herşey yaptığım bir hatayla başladı. Furkan diye bir adam bana bir teklifte bulundu. Bir soygun gerçekleştirmemi istiyorlardı. Çaldığım parayı bölüşecektik. En önemlisi de benim yakalanmamam için her şeyi yapacaklardı."

"Bunu kabul etmedin değil mi?"

"Kabul ettim." Dehşetle koraya baktım.

"Bir bankada soygun yapacaktım herşey hazırdı. Bankaya önceden belirlediğimiz bir arka kapıdan girdim." Gitgide geriliyordum. Yanımda oturan kişi bir zamanlar banka soyguncusuydu ve bende o soyguncuyla arkadaştım.

"Sessizce bankaya girdim ve kasanın olduğu yere gittim. Kasanın şifresini açmak çok kolay olmuştu elbette çünkü herşey önceden hazırlanmıştı. Çantama paraları doldurup pencerenin altında bekleyen adamlara attım. Onlar paraları aldıktan sonra ben normal birisi gibi bankadan çıkacaktım ama birden polis sirenleri çaldı ve polisler içeriye doldu. Furkan paraları alıp kaçtı bende hapise girdim."

Gözlerim şaşkınlıkla büyüdü. Her taşın altından birşey çıkıyordu "Hapisten çıktığımda içimde köpüren büyük bir öfke vardı. Gözümü kan bürümüştü. Furkan bir şirketin yöneticisiydi. Sahte evraklarla şirketini batırdım.

Furkan iflas edince büyük bir yemin etti. Bu yemin senin hayatına mal olabilir." Tüylerim diken diken oldu. Koraya edilen bir yemin nasıl olur da bana zarar verebilirdi.

"Yemini neydi ki?"

"Sana tek söyleyebileceğim şey seni rahat bırakmayacaklarıdır." Hışımla yataktan kalktı ve kapıya yöneldi. Odadan çıktı ve arkasından kapıyı kapattı. Kafam çok karmaşıktı. Beni öldürmek isteyen biri vardı ve ben o kişinin yüzünü bile bilmiyordum.

Hayatımın burasına kadar mutsuzdum sonrasında da cehennemi yaşayamazdım. Ağlamaya başladım. Her hıçkırığımda içe göçen karnıma keskin bir acı girdiğinde daha çok bağırdım. Hayat başkalarına olan hesaplarını benden çıkarıyordu. Üstümdeki yorganı sinirle yere fırlattım.

Bıkmıştım. Bıkmıştım artık hayatımın en güzel baharlarında çektiğim acılardan. Bıkmıştım artık aldığım her darbede yanlız kalmaktan. Hayatımdan geçen herkes ruhumda bir yara bırakıp gitmişlerdi. Aynı odadan çıkıp beni acılarımla baş başa bırakan Koray gibi. Ağzımda tuzlu bir tat vardı. Saatlerce odada tek başıma ağladım. En sonunda susmuştum. Yatağın üstünde oturmuş duvardaki bir noktayı izliyordum. Yıkıktım. Yorgundum. Heryerim ağrıyordu ama umrumda değildi.