Opposites Attract

16

Emerald's PoV

Nagulat na lang ako nang hawakan niya yung kamay ko.

"Ruben..."

He pulled my hand up and kissed it. Hindi ko maintindihan ang kinikilos niya.

"Ano na? Get mad at me! Shout at me! Ruben ako naman yung saktan mo!"

Nagulat na lang ako nang tumayo siya at yumakap saken

"I can't get mad to the person I love Emy. Especially knowing all the reasons she has. I can't get mad. I just can't"

"Ruben..."

"I love you. I love you Emerald. I still do. Mahal na mahal kita"

"Ruben... bakit? Bakit mahal mo pa rin ako... ang sama sama ko sayo" hindi maubos ubos ang luha ko ngayong araw na to

"No... sshhh stop, Emy... don't cry please..." sa higpit ng yakap niya lalo lang ako naiyak, I felt like I lost all my strength nang makaharap ko siya

"Ssshhh. Emy. Emy look at me" he cupped my face and wiped my tears. Looking straight into my eyes. I'm such a mess.

"Emy, I love you. Thank you. Thank you sa sakripisyo mo. Thank you dahil sa lahat ng ginawa mo. Now, I understand everything. Now I know I can't lose you again. Not ever"

"Mahal kita Ruben. Totoo yun. Sorry, sorry..."

"Enough. Apologies taken. I love you too. Please lang magpagaling ka na ha?? Let's have a restart, okay?" He wiped my tears and smiled at me

"Ngumiti ka naman na oh. I missed Emy's smiling face." Sabi niya habang inaayos yung buhok ko at pinapahid yung luha sa mukha ko

Hinawakan naman niya maya maya yung braso ko nang wala siyang makuhanv ngiti mula sakin

"Lalo ka nagmukhang kalansay Emy ano ba yan. Pakakainin kita lagi nang tumaba ka naman haha"

"Kalansay ka dyan!"

"Ahh ano stick? Haha"

"Eehh!!!"

"Smile na kasi!! Dali na!! Tapusin mo na pagkain mo, huy!"

"Wala ka bang pasok?"

"Bukas pa, ngayon free day ko"

"Baka hanapin ka ng magulang mo"

"Sus. Hindi naman na ko baby sa mga yon. I can handle myself. Wag mo ibahin usapan Ms. Tuico, kumain ka na. Tsk! Oh ahh!!"

"Kaya ko naman ehh!!"

"Nganga dali hawak ko na ehh tsk" binuksan ko na lang bibig ko para isubo yung pagkain niya

"Sarap? Yiiee ngingiti na yan!"

Napangisi naman ako sa inasta niya. Parang bata nakakainis haha

"Yon! Haha"

"Para kang bata nakakainis ka"

"Ikaw ehh ayaw mo ngumiti! Oh subo pa dali para lumakas ka"

"Ruben?"

"Hmm?"

"Thank you ah?"

"For?"

"For listening? For believing that I love you kahit na sa ganitong sitwasyon mo ko nakita. Hindi sana muna ako magpapakita sayo after you saw me last time, kasi kita ko yung galit mo sakin ehh, kaya nga hanggang sulat lang muna sana ako. I didn't even know if you read it or not"

"About that, pano napunta kay Mikko yung sulat?"

"Nakita ako ni Mikko dun sa isang pinagppartime-an ko. Kakain yata siya dun. I begged for him to listen to me at ibigay yung sulat ko sayo"

"Kaya pala pilit na pilit siyang kunin ko yung sulat... he even told me na susuntukin niya ko pag tinapon ko"

"E-ehh?"

"Yeah. Though wala naman talaga ako balak itapon yun kasi curious nga ako sa laman. I'm glad I read it soon, baka hindi kita nasalo nung mahimatay ka sa resto"

"Hindi ka naghesitate?"

"Nagalit ako sayo, oo, pero seeing that letter, dun pa lang gusto ko na malaman yung totoo. And now it's clear to me"

"I'm so lucky to have you... akala ko... akala ko I'd bring your anger with me for a long time."

"Alam mo kaya naman ako nagalit kasi wala akong alam. I was fed up with assumptions why you left. Na hindi mo talaga ako gusto kaya pagkatapos ko magconfess lumayo ka na lang, then all was wrong, kaya anong karapatan ko magalit sayo lalo na pinaglaban mo ko sa pamilya mo?"

"I love you..."

"I love you too. Sana lang din simula ngayon sabihin mo na sakin lahat ha? If there's any problem, with your family, with me, with us, tell me. Hindi na pwedeng ikaw lang sumalo ng lahat okay? Promise me that."

"Promise."

"Oh siya pagkatapos mo maubos to magpahinga ka na. Babantayan kita dito"

"Pano pasok mo bukas?"

"Ako na bahala dun. Kaya naman. Basta magpahinga ka dyan ha?"

"Uwi ka na lang kaya? Okay na ko dito promise"

"Eh? Nope. Iwan kita mag-isa dito? Ayoko"

"Sure ka ba? Maabala ka pa ehh"

"Magpahinga ka na nga lang dyan. Wag mo ko intindihin okay? Intindihin mo sarili mo ngayon, wag ako. Enough about me, Emy. Ubusin mo na yan pagkain mo. Listen to me this time okay?"

"Okay..." kinain ko na nga yung dala niya pagkatapos ehh inalis na niya yung tray sa harapan ko bago ako inalalayan pahiga sa kama.

Aalis sana siya sa tabi ko when I held his hand

"Emy? Bakit?"

"Wala lang. I can do this now, right? Holding your hands?"

"Of course." Sabi niya bago hilahin yung silya malapit sa kama ko

"Matulog ka na. Hold my hand if you want to okay?"

I just nodded bago ko pinikit ang mata ko habang hawak ang kamay niya