Kelebek Etkisi

Bölüm On Altı "Hastane"

İYİ OKUMALAR.
ŞARKI:Gökçe - Her Şey Bitmedi Bitemez.

"Bana aynı güneşi ne kadar sevdiğinin hikayesini anlat,her gece nefes alması için ölecekti."

Yazar Anlatımı

Herkesin kalbi atıyordu ama onlar durmuş gibi hissediyordu çünkü içerde merakla uyanmasını bekledikleri kişi birinin evladı diğerlerinin kardeşiydi.Özelliklede birinin kalbiydi ama onu bu hale getiren de kalbiydi. Hiç beklemediğin bir insandan hiç beklemediği bir anda gelen yük onu çökertmişti,ama o biliyordu Semih bunu bile isteye yapmazdı.
Herkes merakla doktorun gelmesini ve artık Elifi uyandırmasını bekliyordu.Onu içerde bu halde görmek herkese ağır geliyordu.Hepsi oturmuş birbirlerini seyrederken doktorun koridorda gözükmesi ile herkes ayaklandı ve yanına ilerledi.

"Uyandırıcak mısınız artık, hafıza kaybı da yaşama riski var mı hala?" diye sordu babası.

"Şu an için onunla ilgili bir şey söyleyemiyorum,birazdan ilacı verip bekleyeceğiz bakalım bizleri neler bekliyor."dedi doktor ve hızla yoğun bakıma girdi. Hemşirelere talimat verdi ve ilacı Elife verdiler artık geriye kalan tek şey uyandığın da ne olacağıydı.

Bir süre sonra gözlerini açmıştı ve etrafa bakınmaya çalışıyordu.Uyandığında doktor ona birkaç soru sormak istedi çünkü neleri unuttuğunu veya unutmadığını öğrenmeleri gerekiyordu.

"Elif hanım beni duyabiliyor musunuz? eğer duyabiliyorsanız kafanızı sallamanız yeterli."demişti doktor.Küçük olmayan bir olay atlatmıştı ve daha yeni uyanmıştı konuşabilecek durumda olduğundan emin değildi.Elif doktorun dediğini yaparak yavaşça kafasını salladı.

" Son olarak ne olduğunu hatırlıyor musun, neden burda olduğunu?"

Elif kafasını hayır anlamında iki yana sallamıştı.

"O zaman sen biraz dinlen konuşabileceğin zaman gelirim yanına,seni normal odaya alacağız şimdi."

Doktor odadan çıktı ve bekleyenlere içerde olanları bir bir anlattı.

"Onu normal odaya aldık, biraz kendine gelsin tek tek yanına girebilirsiniz çok yormadan ama hepinize geçmiş olsun."dedi ve yanlarından ayrıldı.

Herkes Elifin yoğun bakımdan çıkarılmasını seyrediyordu,Elif onların o halini görünce gülümsemeye çalıştı ama onun gözleri bir kişiyi daha arıyordu bulamayınca yüzü asılmıştı.
Kızlar aşağıya bahçeye indiler ve indiklerinde Semih ve Ayazı bahçede gördüler.

"Senin yüzünden böyle oldu, onu istemediğimi söyledim dedin neden hala burdasın?"

"Ülger dinle bir mecburdum onu daha çok incitmek istemediğim için bunu yapmak zorundaydım."

"Böyle ne oldu peki ne değişti, içerde canıyla boğuştu o kız Semih,haberin var mı senin?"

Ülger o kadar sinirlenmişti ki kardeşi gibi sevdiğine olanlara,aniden başı döndü ve tam düşecekken Ayaz onu kolları arasına aldı ve yukarıya götürdü.Miraç ve Ayça ise Semihin olanları anlatmasını bekliyordu.

" Melih Elife lisenin başından beri takıntılıymış,yanına hiç yaklaşamamış onu iyice kendi kafasında takıntı haline getirmiş sürekli peşinde dolanmış sürekli resimlerini çekmiş psikopat gibi gittiği ve yaptığı her şeyden haberi varmış,sonra ortaya ben çıkınca atak yapmak zorunda kalmış ama Elif onu red edince daha da hırslanmış hatta birkaç ay önce benden nefret etsin diye bir kızı üzerime göndermişti.Bu da bizi ayıramayınca daha da birlik olduğumuzu gördüğü için planlar yapmış ve bana geldi.Eliften ya ayrılırsın ya da ikimizin de olmadan onu öldürürüm dedi.İnanmadım dövdüm onu ayrıldım yanından sonra geçen gün buluşacağımız da bana bir fotoğraf attı gideceğimiz kafede oturan bir adam ayarlamıtı ya o an bitirirdim ya da o an Elif ölürdü."