Kurs yerinden çıktığımda ceketimin cebinde olan kulaklığımı alıp kulağıma takmıştım ve telefondan bir şarkı açıp eve doğru yürümeye başlamıştım.Bu kurs günlerinde fazlasıyla yorgun oluyordum ve bir an önce eve gidip uyumak istiyordum.
Ama o sıra bankta oturan Doruğu görmüştüm elinde telefonuyla bir şeylere bakıyordu.Hemen kulaklığımın tekini çıkartıp onun yanına doğru ilerlemiştim.
"Selam." böyle dememle birlikte Doruk'la göz göze gelmiştim ve bana gülümseyip konuşmaya başlamıştı.
"Selam nasılsın?"
"İyiyim sen."
"İyiyim bende otursana."
"Yok eve gitsem iyi olur senide rahatsız etmek istemem."
"Hayır rahatsız olmuyorum lütfen otur sana bir şey vereceğim." Doruğun böyle konuşmasıyla yanına oturmuştum ve cebindeki resimi çıkartıp bana uzatmıştı.
"Defne sana yaptı." resimi aldığımda Doruğa gülümsemiştim.
"Aç bakalım bende çok merak ettim."
"Sen bilmiyor musun?"
"Bilmiyorum, Defne bakmama izin vermedi." kağıdı açtığımda karakalemle çizilmiş bir çiçek olduğunu görmüştüm.
Defne, bu çiçeği gerçekten çok güzel çizmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(temsilidir.)
"Ben gerçekten bunu çok beğendim hep saklayacağım Defne'ye teşekkür ediyorum."
"Evet bende çok beğendim." demişti Doruk ve resimi çantama koyup ayağa kalkmıştım.
"Gidiyor musun?"
"Evet açıkçası biraz yorgunum eve gidip dinleneceğim." demiştim ve Doruk'ta ayağa kalkmıştı.Sonrasında ise o cümleleri duymamla bu durum kalbimin hızlı atmasına neden olmuştu.
"Ozaman beraber yürüyelim, seninle yürümek çok güzel."
