Breaking the Forever (KathNiel/KathQuen) [Book 2 of Forever Slave: Ongoing]

Five

Kathryn's POV

Kinabukasan ay nag-send na sa'kin si Manager J ng schedule ko para sa Bench. Si Ken naman hindi ko pa'din nakikita.

"Hello!" Bago ni Manager J sa mga tao. Binabati din naman siya ng mga nakakasalubong niya. Pinaupo muna niya ako sa isang sulok habang hinihintay yung Babaeng magbibigay ng susuotin ko. Naiwan daw kasi.

"You are Ms. Bernardo?" Hanggang sa may lumapit sa'kin na babae. Habang tinitignan niya ako mula ulo hanggang paa.

"Yes, and what's with that look?" Mataray Kong tanong sa kanya. Habang tinitignan siya mula ulo mukhang paa. Hah! Akala niya ah? Ngulat ata siya sa sinagot ko.

"I'm sorry man. Anyway eto na yung pinapasuot sa'yo" sabay abot ng hawak hawak niya at agad siyang unalis.

Tinignan kong mabuti yung damit. Pang ati-atihan ba'to? Bakit ganito? Lumapit naman ako kay Manager J. "Manager J! Eto daw po isusuot ko?" Tanong ko.

"Ha? Ati-atihan ba theme ng Bench ngayon?" Tanong niya. Nagkibit balikat naman ako.

"PARARATING NA SIYA! GET READY! 5 MINUTES DAW NANDITO NA SIYA!" sigaw ng isang staff. Ha sino ba?

"Ms. Bernardo? The model? Oh my gosh! Magbihis ka na!" Sigaw nila. Halos lahat ay tarantang taranta.

Kaya pati ako nataranta. Kaya naman nagmadali rin akong punasok sa dressing room at sinuot tong pang atiatihan na'to. Halos three minutes ko lang yun sinuot dahil nagmamadali ako.

Paglabas ko ng dressing room halos lang ng tao nakatingin sa akin. Sht! Nakakahiya naman kasi tong suot ko na'to!

Papunta na ako sa harap ng napahinto ako. Tumigil yung tibok ng puso ko. Parang may paru-paro na lumilipad sa sikmuda ko. Urgh! Fuck this damn feeling. Hindi na'ko teenager para maramdaman to pero. Bakit nararamdaman ko pa din.

"Daniel.." Mahina kong sabi. Nakatinin lang siya sa'kin ng matalim. Pero agad din siyang napatingin sa suot ko at tumawa.

What. The. Hell.

Pati yung mga tao sa paligid ay tunatawa rin. Agad Kong hinanap si Manager J pero hindi ko siya na kita.

Tumalikod na lang ako. Kasabay ng pagtalikod ko ay ang pagtulo ng luha. Alam kong si Daniel ang may gawa nito. Noon pa man napakagaling na niyang mang-trip. Pero bakit niya to ginagawa? Dahil ba mahal pa niya ako?

"Nakakahiya siya!"

"Mag ati-atihan daw ba?"

Hindi ko na lang sila pinansin. Pero sunod sunod pa'din ang pagtulo ng luha ko.

Nagulat ako ng may pumatong na jacket sa balikat ko. Para matakpan ang suot ko. "Sorry na. Huwag ka ng umiyak"