Strange Feelings

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 6

𝐃𝐈𝐒𝐓𝐑𝐀𝐂𝐓𝐄𝐃

"Señorita sigurado ba kayo na kaya niyo?"

Kasama ko ang isa sa mga tauhan ni Papa na nagpakilalang si Arturo. Sinabi kong gusto kong mangabayo dahil mag iilang araw nakong nakakulong lang sa mansiyon kaya naman pinayagan niya ako at pinasama kay Arturo. He is four years older i think.....dahil halata sa hitsura niyang bata pa. Siya yung lalaking magugustuhan ng lahat dahil gwapo ang first impression mo sakanya.

"It's okay......may experience nako sa pangangabayo"

He smiled. I find him cute actually, lumalabas ang malalim nitong dimple kaya mas naging cute siya lalo.

Ngumiti rin ako sakanya.

"Kaya lang di ko maabot"

Hinawakan niya ang bewang ko at itinaas para makasakay sa kabayo.

Nagulat rin ako sa ginawa niya dahil sa bigla niyang paghawak sa akin. Napakamot siya sa ulo at ngumiti.

"Pasensiya kana kung nagulat ka"

I smiled. "It's okay"

Nakadungaw na ako sakanya at diko mapigilan ang mapangiti. I wonder kung nag-aaral paba siya.

"Nag-aaral ka paba?"

Ngumiti siya at umiling. "Huminto na   ako"

"Bakit naman?"

"May mga nakakabata pa akong mga kapatid kaya huminto muna ako para pag-aralin sila"

Tumango ako. May iba ngang may kaya sa buhay at nakakapag-aaral pero walang pakialam at kung ano ano lang ang pinaggagawa sa buhay.

"

"It's okay if you'll join me"

Nagtaas ang kanyang kilay. Tila ba di naniniwala sa sinasabi ko sakanya. Gusto korin naman na may maisakay dahil hindi ako komportable kapag wala akong kasama. Sanay na akong may maisakay and it's not my first time, minsan panga nag uunahan ang mga pinsan ko dahil gusto nila daw makasakay sa kabayo kapag ako na ang kasama nila.

"Per--"

"I'll join you"

Wearing a white shirt, black pants and black boots. Hermes approuch us with his usual aura. Yung fierce kung tignan pero malakas ang dating.

Bakit kaya siya andito?

Sabagay ito nga pala ang pinagkakaabalahan niya noon pa. At oo nga pala! Hindi imposibleng sakanya itong kabayo!

Tumingin siya kay Arturo bago tumingin sa akin. Kahit nakasakay ako sa kabayo at nakadungaw ay wala parin talagang tatalo sa katangkaran niya.

Nagtaas ako ng kilay at nagtaka kung anong binabalak niya. Sumampa siya sa kabayo at nasa likuran kona siya!

Kung nagulat ako sa pagsampa sa akin ni Arturo sa kabayo eh mas nagulat naman ako sa ginawa ni Xavier!

"What are you doing?" bulong ko sakanya.

Napatingin ako kay Arturo na inaayos na ang mga gamit na dala namin at nagpaalam narin sa amin kalaunan.

"I'll teach you"

Umirap ako. "Alam kona kung paano mangabayo"

"If that's the case....bat kapa nagpapasama kay Arturo kanina?",

"Gusto kolang na wag na siyang mag abala pang maglakad"

"Still it's not safe.. ...sanayin mo muna ang kabayo nato. This is different with the other horses"

Nagulat ako sa sinabi niya. Iyon din ang sinabi ni Arturo sa akin kanina pero di ako naniwala dahil buong pag aakala ko ay ayaw lang nilang gamitin ko ang isa sa mga alaga nila!

"Okay"

Mas lumapit pa siya at nagsimula na akong kabahan. Nanghihina ako, pakiramdam ko ay may magagawa na naman akong kahihiyan ngayon.

I swallowed hard when the horse is already moving. Naikulong ako sa kanyang mga bisig, yung tipong di kana makikita kase ang liit liit mo kung ikukumpara sakanya.

"You're shaking"

Tinampal ko ang kanyang braso. It's true. Nanginginig ako. Hindi naman ako ganito kapag nangangabayo pero parang bumalik ako sa mga panahong wala pa akong alam sa ganitong bagay.

"No i'm not!"

Nadaanan namin ang mga magagandang tanawin at ang papalubog na araw. Napakaganda nito dahil bukod sa magagandang tanawin na nakikita ko ngayon, may magandang dagat rin malapit sa may mansiyon.

Ngumiti ako dahil kahit papano nawala ang konti kong kaba. Hindi ko dapat nararamdaman ang bagay na ito dahil wala namang mangyayari sa akin.

Bat siya ganito?

I mean oo diba his my step brother pero bat ganito ang dating niya sa akin? Stop it Ysabela! He's just being nice to you okay? Gusto kong umasa,  pero may part rin sa akin kung bakit.

"You dont need to teach me actually.....i have lots of experience you know"

"Uh-huh?"

"You're so unresponsive you know"

He chuckled."I'm not... I'm just distracted"

Distracted?  Saan naman? 

"So....bat wala ka nung mga nakaraang araw?"

Gusto kong magkasundo kame. Gusto kong hindi awkward at tahimik. I don't like it. It's like may sinasayang tayong oras kaya bakit hindi natin ito sulitin?

"I'm a very busy man.....but still i can manage to visit here"

Nakalimutan kong may trabaho na nga pala siya.

"Bat kaba bumibisita dito?"

Tumikhim ako. He may get the wrong idea.

"It's different when it comes to this place"

Umirap ako. Talagang englishero talaga ang isang to ha?! Kung magtatagalog man e may konting english parin!

"Wala ka bang balak na dito manirahan.... Balita ko may bahay kana raw ah"

Binaliwala niya ang sinabi ko.

"City is different from a Province life Ysabela. Kailangan rin nating makipagsapalaran para mamuhay"

"Kapag magkakatrabaho kana mas mapapadalas ka sa syodad kahit sa kagustuhan mong makauwi naa"

Ngumiti ako. Straight Tagalog yon ha?

"Maybe beacause of the view right? Kaya ka binabalik balikan moto?"

Habang pinagmamasdan ko ang mga tanawin. Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pagsulyap niya sa akin pero sa mga oras na iyon wala akong naramdamang kaba sa mga titig niya dahil namamangha ako sa nakikita ko ngayon.

"This place is so beautiful.....hindi ko lubos isipin na ganito ang itsura ng lugar na ito. Buong pag aakala ko, this is something i will hate kapag andito nako..... but i guess i was wrong"

Sinulyapan ko siya at seryoso rin akong tinititigan. Sa ganitong anggulo hindi ko maiitanggi na sobrang gwapo niya. Moreno siya, pero medyo maputi pa ng konti. Ang buhok nito ay medyo magulo na pero still cute parin tignan. Pero mas nakakaattract parin talaga ang makakapal nitong kilay.

Ngumiti ako."If i have the chance to stay here for the rest of my life........i will live here forever"

Nakatitig lang siya sakin pero unti unting sumisilay ang ngiti sa kanyang labi. At sa mga oras nayun tila ba bumagal ang oras sa akin. Naramdaman ko ang saya at naging contented . I can feel peace and freedom. Ang tanging naririnig kolang ay ang lakas ng tibok ng puso dahilan para ako'y manghina at malunod sa paraan ng pagtitig niya sakin at ang ngiti niyang alam kong ikakatunaw ko.

-𝙹𝚊𝚗𝚞𝚊𝚛𝚢 1, 2021 𝙵𝚛𝚒𝚍𝚊𝚢