Ben Dünya. Kendi hayal diyarımda okuduğum kitaplar ve tanıdığım bir elin on parmağını geçmeyecek sayıdaki insanlarla yaşayıp gidiyordum. Kahverengi bir çift gözde takılı kaldığım o gün, işte tam o anda gözlerimiz birbirine ilk kez tutunduğunda, bizi...
Düşerdim yamaçlarından Sapsarı saçlarından Avuçlarından Yine de kalkar severdim Gülüşün özeldi Beni kendinden kurtar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Buraya bir adet kitaplarla aşk yaşayan Dünya bırakıyorum☺️)
⭐⭐⭐⭐
"Yiyeceği umursamıyordu. Fikre direnmek için ne kadar çabalasa da, Rudy planında ikinci sıradaydı.Liesel'in asıl istediği şey kitaptı: Islıkçı. Yalnız, zavallı ve yaşlı bir kadın tarafından verilmesini istemiyordu. Diğer yandan kitabı çalmak daha kabul edilir görünüyordu. Çalmak, sapkınca bir açıdan, kitabıhak etmek demekti."
Elimdeki kitabın sayfaları arasında dolaşırken gülümsüyorum. Markus Zusak'ın Kitap Hırsız'ı adlı kitabındaki Liesel'in iç dünyasına kendimi yakın bulmadan edemiyorum. Eğer bir kitapçıda çalışıyor olmasaydım muhtemelen ben de bir kitap hırsızı olurdum diye düşünmeden edemiyorum. Meslek seçiminin bir insanın hayatındaki en önemli kararlardan biri olduğunu biliyorum.
Kendimi bildim bileli neredeyse her türlü alanda bir şeyler okumayı seviyorum. Eğer hayatımı idame ettirmek için yetimhaneden ayrıldığımda çalışmak durumunda kalmasaydım ara sıra "Acaba hangi bölümü okumak isterdim?" diye düşünürüm. Ancak bu sorunun cevabını bir türlü veremiyorum. Çünkü ben kitaplarla mutlu olan, onlarda hayatı bulan insanlardanım. Eğer bir meslek seçmek zorunda olsaydım bu meslek yine kitaplarla ilgili bir şey olurdu diye düşünüyorum.
Son olarak elimdeki "Kitap Hırsızı" kitabınında tozunu alıp, "Roman" bölümündeki alfabetik olarak sıraladığımız rafa yerleştiriyorum. Henüz yarısına gelebildiğim içinde kitaplar bulunan yerdeki karton koliye bakarak iç geçiriyorum.
Normalde şimdiye kadar raflara yerleştirilmiş olması gereken kitapların bitmemiş olmasının tamamen benim suçum olduğunun farkındayım. Çünkü her kitabın tozunu alıp rafa dizmeden önce eğer önceden okuduğum bir kitapsa sevdiğim yerlerini tekrar okuyorum ya da okumadığım bir kitapsa inceliyor, kafamdaki hayali "Gelecekte Okunacaklar" listesine ekliyorum.
İşleri birazcık daha hızlandırmaya çalışarak- en azından kitapları daha az inceleyip okuyarak- dükkandaki bugüne ait görevimi bitirmeye çalışırken zihnimin gerisinde Ali'yle akşamki görüşmemiz hakkında dolaşan meraklı soruları görmezden gelmeye çalışıyorum.
Zaman ilerledikçe var olan heyecanım daha da artarken birkaç kitabı yanlış bölüm ve alfabetik sırayla raflara dizdiğimi farkedince derin bir nefes alarak toparlanmaya çalışıyorum. Artık Ali'ye karşı hissettiğim duyguları kabullenirken bu duygulara bir ad vermekten çekiniyorum. Bir yandan da yaşadığım duyguları kabullenmenin birkaç haftadır içimde var olan sıkıntıları bir dağ rüzgarı gibi eserek götürdüğünü ve geride huzurlu bir ferahlık hissi bıraktığını farkediyorum.
