1.4

124 5 0
                                    

Luke's P.O.V

"Ma, hindi. Magkaibigan lang kami, actually tinututuran niya ako sa filipino." She said biting my lip in embarrassment.

"Opo, tutor niya lang po ako." I spoke up and her mom frowned.

"Akala ko pa naman may boyfriend ka na. Mag-e-18 ka na wala ka paring boyfriend." Her mom laughed as we followed her to the kitchen. Tumingin ako kay Myka with wide eyes.

"You're single?" I mouthed and she nodded, sighing.

"Yeah, sorry for being a loser."

"Porket wala kang boyfriend e loser na. Mas okay nga yung ganun, studies muna." I smiled.

Sa ganda niyang yan wala pa siyang boyfriend?

Pinagtimpla ng nanay niya kami ng juice at nagbigay ng dala niyang pizza na inorder pa sa bayan.

"So, hanggang kailan mo tututuran si Myka?" Tanong ng nanay niya, she looked at me and I just shrugged.

"Hanggang sa sasabihin po ng teacher namin." Magalang kong sagot.

"Kaasar naman kasi yang filipino na yan e, sana di na lang naging subject." Myka huffed and crossed her arms. She looks cute when she does that-

Wait, what's with the sudden complimenting to Myka?

Oh, it wasn't just today.

Simula nung araw na naging kapit bahay ko siya kapansin pansin na siya. Hindi kapansin pansin kasi parang ang weird niya pero dahil sa maganda siya. She kept putting her head down wherever she is, na para bang hiyang hiya siya sa sarili niya, pero sobrang ganda niya naman. Tapos sa school lagi lang dalawa ang kausap niya at kaclose niya, wala na ba siyang ibang friends? Bakit ganun? Maganda naman siya, mabait, matalino-

"Luke," I heard her call me that snapped me out of my thoughts and I turned to her and gave a questioning Luke. "Let's get out of here." Yaya niya at tumayo ng upuan. I raised my eyebrow.

"At saan tayo pupunta?"

"Stop whining, James. Basta, masaya dun, sinisigurado ko sayo." She smiled widely as I followed her, going to their backyard.

I raised my eyebrows. Even though magkapitbahay kami hindi pa ako nakakasilip sa backyard nila because that would be awkward and creepy. Tyaka may malaking pader silang pinagawa kaya di ko rin nakita.

"Ta-da." She smiled as we finally got there, she's pointing to a treehouse.

"Is that yours?" I laughed but she nodded. "Seriously?"

"Oo naman, no one's ever too young for a treehouse."

"Ang childish mo talaga."

Sinundan ko siya at umakyat sa kanyang treehouse.

"Wala ka nang pakielam dun."

"Uy, meron kaya." I argued.

"At bakit naman?"

"Wala lang."

---

wag mo ko itulad sayo di ako malandi whoops

mini rant lang sorry not sorry bye

 

Mr. Torpe Meets Ms. Manhid (SHORT STORY)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon