Calling. Cannot be reach.

Chapter 7: Problem

Chapter 7

Nakauwi na ako nang makita ko ang Auntie ko na nakahandusay sa sahigat namimilipit sa sakit. Agad na nilapitan ko siya.

"Aunti, anong nangyari sayo?"tanong ko at inihiga siya sa hita ko. Hindi siya sumasagot.

"Auntie,sumagot ka naman."sabi ko. Kinuha ko ang cellphone ko at nag-dial ng '161'

"Hello po, emergency lang po! Bilis po punta po kayo sa.."sabi ko at ibinigay ang address namin.

***

"Kamusta po si Auntie?"tanong ko sa doktor. 

"Iha, malala pala ang sakit ng Auntie mo. May ovarian cancer siya."sabi ng doktor. Nanlaki ang mata ko. Kaya pala madalas mag-cr at kahit konti lang kinain ni Auntie feeling busog siya.

"Anong stage na po ba si Auntie?"tanong ko. Nginitian ako ng doktor.

"Stage 1 palang iha. Pwede pa siyang magamot. Kailangan lang ng surgery."sabi ng doktor. Tinignan ako mula ulo hanggang paa ng doktor. "Mahal ang magiging surgery dahil nasa isang private hospital kayo. Bibigyan ka namin ng isang linggo para mag-desisyon."Umalis na ang doktor.

*Playing "I'm a mess" by Ed Sheeran(cover)*    

Oh, I'm a mess right now
Inside out
Searching for a sweet surrender
But this is not the end

Pumasok ako sa kuwarto ni Auntie. Nginitian niya ako.

"Sorry Yvonne, kung kinuha ko noon yung unang pera na ipinadala ng mama mo. I'm sorry dahil sinasaktan kita."sabi ni Auntie at umiyak. Niyakap ko siya.

"Ok lang Auntie, di iyon mahalaga. Ang mahalaga nadala ka sa hospital at gagaling ka."sabi ko.

"I'm sorry dahil lalo ko pang pinahihirapan ang buhay mo."sabi ni auntie at humagulgol. 

"Kakayanin natin ito. Tiwala lang."sabi ko. Kakayanin ko ba ito? 

And, oh, I've known it for the longest time
And all of my hopes
All of my words
Are all over written on the signs

Nakauwi na ako. Pumunta ako sa kwarto ko at umiyak. Paano na? Anong gagawin ko?

See the flames inside my eyes
It burns so bright I wanna feel your love, no
Easy baby maybe I'm a liar
But for tonight I wanna fall in love
And put your faith in my stomach

"Mama, kailangan kita ngayon."sabi ko at umiyak ng umiyak. Ganito ba ang kapalaran ko. Lagi na lang akong may problema. 

"Mama, kailangan ko ngayon ikaw. Kailangan ko ng ina!"sabi ko at hinampas ang ulo ko sa pader. Depress na depress ako.  

I can't shake this feeling now
We're going through the motions
Hoping you'd stop 

And though I've only caused you pain
You know with all of my words
With were always beloved
Although all the lies spoke
When you're my road walking me home
Home, home, home, home

Wala ang mga anak at asawa ni Tita Maureen dahil nag-away sila ng mga anak niya at nilayasan siya ng isang araw. Hindi ko puwedeng iwan sa ganoong kalagayan si auntie. Kailangan niya ako! 

"Kakayanin ko ito! Kahit masama si Auntie... Siya pa rin ang nag-aruga at nagpalaki sakin... Hindi niya ako binabayaan kahit paano... kaya hindi ko rin siya pababayaan..."sabi ko sa sarili ko pero tumulo pa rin ang mga luha ko.  

"Nakayanan mo ang magtrabaho para sa sarili mo Yvonne kaya kakayanin mo rin magtrabaho para sa Tita Maureen mo!"sabi ko at pinunasan ang mga luha sa pisngi ko. I need to be hard as steel and determined like a dragon that uses all his strength over a slime.