Distance

Heartbreak

Tin's POV

Sobrang sakit ng nalaman ko. Di ko napigilan ang umiyak at magwala. Lumabas ako ng ospital at andito ako ngayon sa may parking lot.

Nakaupo sa sahig, parang nawalan ng lakas ang mga paa ko. Hindi ko na kaya ang sakit na naramdaman ko.

Anne: Tin please tumayo ka diyan.

"NO PLEASE LEAVE ME ALONE, ALL THIS TIME ALAM NIYONG LAHAT?"

Sejun: Tin we had no right to tell you what is happening.

Stell: Tin sorry, sorry di namin alam paano sasabihin sa'yo.

Yakap yakap ako ni anne habang umiiyak.

"Ayokong makita kayo, lumayo kayo sakin"

Anne: Shh Tin tama na, tama na yan.

Pinipilit akong itayo ni anne.
Kailangan ko lumayo. Ayokong makita sila, all this time alam nila lahat.

Nang makatayo na ako ay tumakbo ako papalayo sa kanila.

Anne: TIN?!

Hinabol ako ni Sejun.
Nang makarating sa kalsada ay may nakita akong taxi. Pinara ko yun at sumakay ako.

Sejun: TIN PLEASE STOP.

Nakalagpas na kami kay sejun. Nagbreakdown ulit ako, ang sakit lang na hindi niya sinabi sakin ang tungkol dito. Ganun ba kahirap sabihin sakin? Bakit siya nagsinungaling.

Driver: Mam saan po tayo?

"Kuya sa may Park po" dun muna ako magpapalipas ng sama ng loob.

Josh's POV
Hindi ko na alam ang nangyayari sa labas pilit kong kinakalma ang sarili ko. Gusto kong habulin si tin pero paano ang anak ko?.

Maya maya ay dumating sila sa emergency room nang makalapit si anne sakin ay sinampal niya agad ako.

Anne: MASAYA KA NA? NAKAGANTI KA NA SA BESTFRIEND KO?

Stell: ANNE ANO BA?!

Anne: WHAT? PAGTATANGGOL MO YANG KAIBIGAN MO? SIGE MAGSAMA KAYO.

At umalis si anne.

Stell: Pare pasensya na kay anne.
"Hindi pare ako dapat humingi ng pasensya dahil samin ni tin nadadamay kayo."

Justin: Paano na ngayon yan?

"Di ko alam basta gusto ko makausap si Tin sana."

Ken: Try mo bukas dre palamigin mo muna ang ulo ni Tin magulo pa masyado.

"Sana nga kausapin niya ako dre".

Tin's POV

"Di ko na alam ang gagawin ko bakit ka ba ganyan tadhana ano ba ginawa kong mali?"

Sejun: Wala kang ginawang mali.

Pagharap ko ay nandun na si sejun.

"Anong ginagawa mo dito?"

Sejun: Gusto lang kitang damayan. Kailangan mo harapin si Josh.

"Ayoko, ayokong harapin kayong lahat".

Sejun: At ano magpapatalo ka sa nararamdaman mo? Sige magalit ka magalit ka sakin samin. May magbabago ba?

Natahimik ako sa sinabi ni sejun tama siya wala naman magbabago kung magagalit ako sa kanila pero kay Josh.

Sejun: May reason kung bakit nangyari ito tin. You just need to know it and understand it. Di lang kasalanan ni Josh ito. Remember ikaw ang unang nang-iwan sa kanya.

May point si Sejun.

"Anong dapat kong gawin?"

Sejun: Kausapin mo si Josh. Mag-usap kayo kung ano ang gagawin ninyo. Sumama ka sakin sa ospital.

After a few hours ay sumama na rin ako kay sejun at pumunta kami sa ospital.

Josh: Tin I'm Sorry

Pagkatapos niya sabihin ang mga katagang iyon ay nasampal ko siya.

"Sorry? Sorry? Haha sa isang sorry mo ba mababawi mo yang bata? Josh ano nang mangyayari satin?"

Josh: Pananagutan ko naman yung bata eh pero bata lang.

"Sira kaba palalakihin mo yung bata ng di kumpleto ang pamilya?"

Josh: Tin ano gusto mo gawin ko?

"Panagutan mo silang dalawa"

Nagulat si Josh sa sinabi ko.

"Josh alam mo kung gaano kita kamahal pero, Josh di ko kakayanin na may isang batang mawawalan ng ama dahil sakin."

Josh: Tin.

Pilit niya akong hinahawakan sa kamay pero iniwas ko agad.

"I love you but Goodbye"

At umalis na ako.

Baka kailangan ko na bumalik sa Paris.

Baka nga tama namagpakasal na lang ako kay Matthew.