His Own Property Mini Series (5)

Chapter 3

a/n: UNEDITED UPDATED HAPPY READING SENSYA NA NGAYON LANG NAKA UPDATE SUPER BUSY MODULES IS WAVING HEHE GOD BLESS US ALL

ACTS 5:29 WE OUGHT TO OBEY GOD RATHER THAN MAN

CHAPTER 3

"I didn't order a drink!" bulalas ko sa serbidora ng buksan ko ang nirentahang cabin,

She smile at me "It's okay ma'am this is a complimentary drinks for a new guest who arrived today" sagot niya tinanggap ko na lang at nagpasalamat dito. nakatitig lang ako sa baso ng may lamang fruits flavored champagne nakarinig ako ng malalakas na hiyawan kaya lumbas ako and I saw people looking up the skies northern light are now visible ang ganda those in greenish color umakyat ako sa top deck ng cabin which is a mini terrace/ balcony kung saan kitang kita ang kalawakan ng kalangitan. I hear giggling and laughing of the nearby cabin nakita kong couple iyon maybe celebrating their honeymoon or whatsoever they look really in love with each other contentment is visible in their eyes.

Napahawak ako sa dibdib kelan nga ba ang huling beses na tumibok ito para sa isang tao? Kelan nga ba? sa sobra kong busy sa pagmamahal sa kaniya hindi ko napansin I was slowly loosing myself in the process while loving him so dearly sana lahat ng minamahal mamahalin ka rin pabalik but we can't teach our hearts whom to love right? Mahirap kapag pinipilit, yung tipong nakikiamot ka lang ng pagmamahal at atensyon pwedeng bang kantahin ko yung kanta bentang benta ngayon "it really hurts ang magmahal ng ganito" but I am not a mistress I was the legal wife pero hindi ako ang mahal at hindi rin ako ang inuuwian how is that so.

Tuwing naiisip ko ang katangahan ko gusto kong iumpog ang ulo ko ng paulit ulit sa pader, I was tasting my own medicine because of my wrong decisions in life. Tumitig na lang ako ng matagal sa kalawakan wishing this star to grant my wish erase this pain erase this love.

Ilang sandali pa mas lalong dumami ang mga couples na naglalambingan habang nakatanaw sa kalawakan bumalik na lang ako sa cabin I should sleep early maaga pa ako bukas para sa isang misyon na gagawin ko naman, I dim the lights of my cabin and lay on the bed parang transparent naman ang ceiling nito kaya kitang kita ko pa rin ang malawak na kalangitan.

Naramdaman ko na naman ang pangingilid ng luha bumangon ako at hinagilap ang bote ng sleeping pills na dala ko my doctor recommend this to me I use this in moderation I take one pill and drink it with water bumalik ang pagtitig ko sa kawalan.

"how have you been Miss Aeleen" tanong reporter

"first of all po thank you for having me here on your show well I'm okay na po" and then she smile so sweetly.

"we actually see that it is very visible in your face that you are blooming so in love ba?"

"ahhh yes po..." sabay ngiti at pakita nito ng ring finger.

"oh my gosshhhh is that an engagement ring! Wow!"

"yes po!" she said happily again at nagpunas pa ng luha sa mga mata.

"when is the long table Miss Aeleen? Gosh... your so lucky to have him!"

"sobrang thankful po ako because of him and malapit na po Scott and I are preparing for it we will announce It soon po" sabay harap nito sa camera with her ten dollar smile

I control my sobs niyakap ko ng mahigpit ang unan at doon umiyak ng umiyak hindi ko na lang namalayan na nakatulog na pala ako kakaiyak. I woke up the other day having a puffy eyes nagsuot na lang ako ng sunglasses para hindi halata hindi ko na rin inipit ang buhok sinuklayan ko na lang at hinayaan na lang iyon walang kahit anong ipit o tali. I wore my jacket and boots lumabas ako and went to the tophill of this place para iyong namsan tower ng south korea ang pinagkaiba nga lang imibis na cable cart ang gamit papunta doon it was a long stairways I think 180 stairs before you will get to the tophill binitbit ko ang tumbler and I start my journey going there sana ganito rin ang nararamdaman ko no matter how hard it is makakarating din ako sa point na wala na ubos na finish na.