Pınar mahallesi, iki katlı rengârenk evlerin olduğu, komşuluğun ölmediği bir mahalleydi. Bakkal İsmail amca çocuklara bedavadan çikolata verirdi.
Kadınlar altın günü yapar, dedikodu peşinde koşardı. Mahalle parkında ki büyük çınar ağacı birçok aşı...
Moralim bozuk, bende bölüm yazayım bari dedim. Bu arada finalin ne zaman olacağını kesinleştirdim. İyi okumalar 😊💜 Bu arada yorum sayısı neden düştü?
"Abim asla öyle bir şey yapmaz."
"Bence de Barış abinin bir açıklaması vardır."
"Abim iki gündür perişan oldu, gözleri kan çanağı gibi. Yemek falan yemiyor geceleri uyumuyor, annem sordu hatta Ne oldu falan diye cevap vermedi. Ben de ona karşı çok sinirliyim, ama onu sinirlendirecek bir şeyler yapmadım. Zaten çok üzgün daha fazla üzülsün istemiyorum."
Sinirle Güneş'e baktım. Ellerini ben suçsuzum der gibi kaldırıp dudağını büzdü.
"Ben üzülüyorum O da üzülsün!"
"Eğer gerçekten seni aldatıyorsa abimi elimden kimse alamaz!"
Böyle bir ihtimalin olması beni delirtiyordu. İki gündür kendimi toparlamaya çalışsam da pek iyi olduğum söylenemezdi. Ayrıca artık onu her yerden engellemiştim. Ağabeyim bende bir haller olduğunu anlasa da ona olanları anlatmadım.
Eğer anlatsaydım Barış için pek iyi olmazdı. Ama eğer gerçekten beni o aptal kızla aldattıysa ne yapacağımı kestiremiyordum.
"Neyse kuzum, benim eve gidip ders çalışmam lazım."
Güneş de yüzünü buruşturup kusma taklidi yaptı.
"Ben de yapacağım sunum için çalışacağım. Herkese rezil olmamak için iyi çalışmam lazım."
Ayça yanıma gelip küçük kollarını boynuma doladı. "Kendini üzme, herşeyi halledeceğiz." Dedi.
Gülümsemeye çalışıp başımı salladım. Güneş de Ayça'yı ittirip sıkıca sarıldı.
"Her zaman senin yanındayım, unutma tamam mı?"
"Tamam, unutmam."
Bana el sallayarak kafeden çıktılar. Etrafa göz atıp personel odasına girdim. Barış ile karşılaşmamak için köşe kapmaca oynuyordum. Buraya gelme ihtimali vardı, güvenlik kamerasından görüyordum. Eğer gelecek olursa arka kapıdan çıkardım.
Kesinlikle onunla aynı ortama girmeyi şuanlık istemiyordum. Belki o haklıydı ama yine de içimde bir şeyler kırılmıştı. Kapı açılınca telaşla yerimden kalktım. Yoksa Barış mı gelmişti?
"Nilperi abla bu sana geldi."
Yağmurun sesini duyunca yüzüm düşse de belli etmedim. Hala onun gelmesini bekliyordum. Elinde ki kutuyu aldığım zaman dışarı çıktı. Açık kahve bir pakete sarılı olan kutunun üstünde kimin gönderdiği yazmıyordu.
Yavaşça kutuyu açtım. Çikolata kutusu çıkınca kaşlarım çatıldı. Kim bana çikolata gönderirdi ki? Kutuyu açtığım da gördüğüm çikolatalar ile gözlerim büyüdü. Hadi canım! Beklediğim şey çikolata idi evet, ama üstünde 'Engelimi kaldırsana bişey dicem' yazan çikolatalar değildi tabiki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
