Aşkın Rengi

Günaydın Prenses..

Onu beklerken uyuyakalmışım. Uyandığımda etraf aydınlıktı. Gözlerim onu aradı. Karşımda oturmuş beni izliyordu.
"Günaydın, prenses." dedi.
Ben ise sert bir bakış ve üslupla,
"Nerdeydin neden gittin?" Dedim.
O ise gülümseyerek,
"Korkma, sadece düşünmen için sana zaman verdim." dedi.

Nasıl korkmayacakmışım, dediği şeye bak diye düşündüm ve ,

"Seslendim ama gelmedin, kendimi karanlığında kaybettim. Ve sen gelmedin, neden?" Diye sordum. "Seslenmedin sen sadece uyuyordun, ben buradayken hiç uyanmadın." dedi.

O anda düşündüm uyandığımda etraf karanlıktı, korkmuştum. Acaba cidden seslenmemiş miydim. Kendimi tamamen bağlanmış gibi hatırlıyordum. Her bir yanım zincirlenmiş gibiydi. Ne olmuştu bana?

Ve sordum.

"Beni neden bağladın?" dedim.
"Bağlamak mı? Seni hiç bağlamadım ve farkındaysan şimdide bağlı değilsin." Dedi.

"Beni bağladın, buna çok eminim!" Dedim.
"Sakin ol sevgilim, kotu bir ruya gordun herhalde" dedi. Oysa ki emindim. Baglanmistim. Iplerin acilarini hala bileklerimde hissediyordum. Istemsizce bileklerimi ovuşturdum. O anda bana yakinlasip sarılıp saçımı öptü. Iste sarsılmışa döndügum an. Rüya olmadığına emindim, uyanıktım ve öyle oldu, buna çok eminim. Bana sarılmasina dayanamayarak rahatladım, kendimi tekrar güvende hissettim. Belki de hakliydi siradan kotu bir ruya.

Sonra beni yataktan kaldirip zorla mutfaga goturup oturttu. Yani zorla dediysemde simarikligimdan.
"Evet hanfendi kahvalti vakti geldi de geçiyor. Yumurtanizi nasil istersiniz?" dedi. Bense, "Az pişmiş ama kaşarli"dedim. Beraber kahvaltıyi hazırlayip masaya oturduk. Kahvaltiya baslayali 15 dakikayi gecmisti fakat agzini bicak acmiyordu. Tam o anda o içimi param parça eden tatlı ama erkeksi tebessümü...

"Bakıyorumda hemen doymuşsunuz hanımefendi." Dedi.
Baktım ve
"Evet!" Dedim.
Tekrar gülümseyerek çatalımı aldı, bana zorla yedirmeye çalıştı. ben istemsizce hareketler yapınca
"Dün gece olanları düşün ve enerji toplamak için ye" dedi.

O anda gülümsedim ve tamam anlamında salladım başımı.