Until We Meet Again

10

-

"heyy christine wait! anoyon ha? Omg babe pala ha!!" and now people teased me.

"can you please shut up?" i asked, nakakainis.

"true ba yon?" tanong ni cheska habang nakain.

"Duh?" As if???

"Sabi ko nga hindi"

"Alam mo feeling ko crush ako nan" i said, true naman. i'm pretty kaya, so why not diba?

"Talaga?" Tanong ni cheska.

"Yeah"

"Luh asa ka" sabi nya. Ugh fakefriend!!

"Sabi nila med daw yan si brent, Pero hindi ko sure"

"So?" wala namang nag tatanong.

"Sowsowsowsowhat?"

"Hey christine" napatingin ako kung sino ang tumawag sakin.

gosh! yung ghinost ko potcha.

"Hmm?" pano to ang malas naman.

"Can we talk later?"

"who you?" tanong ko na parang nahihiya.

"You don't remember?"

"i don't remember you na sorry. btw nicemeeting mr. kahit ano, i need to go! bye" umalis nako don at hinala kona din sila cheska paalis, i don't know kung ano man gusto niyang sabihin.

"bakit ayaw mo? Sayang naman ako nalang sana huhu" sabi ni danica.

"Edi go na!" sya nalang if she want, total sila naman nag reto sakin don.

i don't know but, i don' prioritize boys now. makita ko lang si daddy. Nawawalan nako ng gana sa lalaki.

"ano next subject natin?" tanong ko sakanla.

"wala na, sinabi na kanina diba?"

"bat ako tinatanong mo? you think itatanong kopa sayo kung narinig ko?"

"init ng ulo ha, tara mall tayo" sabi ni danica.

"pass" sabi ni cheska" wow first time mag pass ha.

"seriously cheska? wait baka may sakit ka, pacheck-up ka namin"

"pass din ako, may dinner kami with daddy" sabi ko.

tumingin agad sila sakin nung sabihin ko 'yon. alam nila na minsan lang sya samin umuwi.

"don't worry i'll be fine, see you tommorow bye" paalam ko sakanla, at umalis na.

pag uwi ko sa bahay. akala ko ay andun na sila, pero wala pala. as i expected wala nanaman.

"manang dadating ba sila?" tanong ko, pero mukang alam ko na agad ang sagot.

"ahm christine, ano kase"

"what?" so am i right? haha.

"mommy mo lang daw ang makakarating"

"why?" i asked.

"birthday daw nung---"

"i don't care" sana pala sumama nalang ako kay danica.

"christine hayaan m--"

"that man is so... unfair" my voice broke after i say that. it's really hurt. simula ng may pag awayan sila ni mommy, isang beses na lang sya mag pakita samin at minsan hindi pa.

"christine alam mo naman diba" manang is trying to comfort me. but i know what is the truth, hindi na ako bata.

"yeah, i know" pinunasan ko ang luha ko at umalis na ng bahay. alam kong hindi na din uuwi si mommy. from now on, i will not waiting him again.

pumunta nalang ako kung san nakalagay ang mga alak namin. i will drink. uminom na lang ako ng uminom.

buti natagalan ni mommy? this is so unfair. Kahit anong tago sakin ni mommy kung ano ang totoo. Alam ko na.

kahit hindi nila aminin sakin, alam kong may ibang inuuwian si daddy. And that's...

that day, nung nalaman ko 'yon. don ako simula lumayo kay daddy kase...

hindi ko matanggap. ang sakit. galit ako sakanya, lalo na pag naririnig ko umiyak si mommy.

at kahit hindi nya sabihin sakin yon 'alam kong dahil yon sa babae ni daddy, dahil lagi sya napunta ng laguna.

"christine! Ano bang ginagawa natin dito?" tanong sakin ni cheska.

"basta sundan mo lang yung sasakyan ni daddy! Alam mo naman yon diba?"

"yeah i know! Sino ba ang pupuntahan ni tito dito?"

"kaya nga natin siya sinusundan! para malaman" sigaw ko. Hindi ko na talaga maintindihan kung bakit ko pa ito ginagawa.

Sa gantong paraan ko lang malalaman yung totoo. Tumigil ang sasakyan niya sa isang malaking bahay. Malaki pero mas malaki padin ang bahay namin. 

"sino yan?"

Biglang may lumabas na babae. Maganda. Mukang mabait. Maputi ang balat. Hinalikan siya ni daddy at pumasok sila sa loob.

So that's true? May pamilya nga siyang inuuwiin dito?

"christine..."

"let's go back in manila" mahina at walang buhay na sabi ko.

After that day. Hindi ko na tinitignan si daddy. Hindi ko kaya tagalan at baka balikan ko siya dito at awayin ang babae nya.

—