GÖKKUŞAĞI | Texting

-44-

Fotoğrafta İris ve Fırtına var. ❤️

The Mayries - We Are Young

İyi okumalar... 💗

İzel, sorum karşısında şaşırarak dudaklarını araladı. "Ama ben daha 18 yaşında bile değilim, bu nasıl olacak? Annem hayatta izin vermez."

"Annenin izin verip vermemesi si-... Yani, umurumda değil. Var aklımda bir şeyler. Sen sadece isteyip istemediğini söyle."

"Abla... Çok isterim tabii ki." İzel bana yüzündeki kusursuz gülümsemeyle baktığında ona bir kez daha sarıldım. Kimseye karşı bu kadar sevgi dolu değildim ama söz konusu kız kardeşim olduğunda işler değişiyordu.

Biz İzel ile sarılırken Fırtına'nın Sezgin'le konuştuğu gözüme çarpmıştı. Konuştuklarını duyabilecek mesafede değildim fakat bir şeyler döndüğü belliydi. İzel benden uzaklaştığında gözlerimi gözlerine diktim.

"İzel, hani sana iliği veren kişinin adının Fırtına olduğunu söylemiştim ve sen de onu görmek istemiştin ya..." dediğimde İzel sakince kafasını salladı. Yutkunup bakışlarımı Utku'ya çevirdim ve devam ettim. "Artık onu görüyorsun."

İzel, yuvalarından fırlayan gözlerini Utku'ya çevirdi. "Nasıl ya? Onun adı Utku değil miydi?"

"Evet, öyleydi. Öyle de hâlâ. Ama bir adı daha varmış."

"E sen hani onu tanımıyordun?" İzel şaşkınlıkla kafasını kaşıdığında içime derin bir nefes çektim.

"İkinci isminin Fırtına olduğunu ben de yeni öğrendim. Genelde çevremdeki insanlara pek dikkat etmem."

Konuyu geçiştirmeye çalışmam İzel tarafından anlaşılmış, kurnaz bakışları yüzümü hedef almıştı. Gerçekten zeki bir kızdı. "Eh, en azından ikinci enişte tahminim doğru çıkmış. Bu da bir şeydir. Sakladıkların da gözümden kaçmadı Binici, bana anlatacakların var."

Bana soy ismimle hitap etmesi kaşlarımı kaldırmama sebep oldu. "Laflara bak, tilki. Ne kurnaz bir kızsın sen."

"Ablama çekmişim." Göz kırpıp önüne döndüğünde salak ifademle kalakalmıştım. Doğrusu benden küçük biriyle böyle bir muhabbet yapmak tuhafıma gitmişti. Gerçi bu muhabbeti Hayal ile yapsam da aynı tuhaflığı hissederdim muhtemelen.

Fırtına ve Sezgin yanımıza geldiklerinde İzel bir anda Fırtına'nın etrafını sararak çevresinde birkaç tur attı. Ne olduğunu şaşıran Fırtına yerinde öylece durmuştu, yüzündeki ifade çok komikti.

"Neden daha önce karşıma çıkmadın?"

İzel kollarını göğsünde bağlayarak hesap sorduğunda Fırtına kendisine dendiğini anlayamadan sağına soluna bakınmış, kimseyi göremediğinde içine kaçan sesiyle mırıldanmıştı. "Ben mi?"

"Yok dedem. Tabii sen saftirik. Ablamın gemici düğümü olan kalbini çözüp içine girmişsin. O da yetmiyormuş gibi bana ilik vermişsin. Hayırdır?"

"Kötü bir şey mi yaptım istemeden?"

Fırtına korkuyla bir İzel'e bir bana baktığında Sezgin lafa atladı. "Bu çocuk geri zekalı."

Elimi yüzüme yapıştırıp kafamı sağa sola salladım. İzel, Sezgin'i onaylar mırıltılar çıkarmıştı. "Katılıyorum. Oğlum, diyorum ki; madem ablamı seviyorsun, benim de hayatımı kurtarmışsın. Neden karşıma çıkmak için bunca zaman bekledin?"

"Kardeşimiz olduğu yüz metre öteden belli oluyor." Sezgin yanıma gelip gülerek konuştuğunda ben de güldüm. Sahiden, bu kızın böyle olduğunu bilmiyordum.