GÖKKUŞAĞI | Texting

-69-

Fotoğrafta İzel var. 🥺

Model - Değmesin Ellerimiz

Bu bölüm tepkilerinizi en merak ettiğim bölüm. Bol bol yorum atın lütfen. 💓

İyi okumalar...

Fırtına: Beyaz ışık, evde misin?

İris: Yok

İris: Rex'in yanındayım

İris: Bir sorun mu var?

Fırtına: Öyle de denebilir

Fırtına: Konuşmamız lazım

İris: Tamam, konuşalım

İris: Neyle ilgili?

Fırtına: Yüz yüze konuşsak?

Fırtına: Çünkü bu öyle yazarak ya da telefonda konuşarak anlatabileceğim bir durum değil

Fırtına: Buna vakit de yok zaten

İris: Korkutma beni Fırtına

İris: Ne oldu?

Fırtına: Korkma

Fırtına: İkimizle alakalı değil

Fırtına: Hızlıca eve geçebilir misin? Ben de arabadayım, oraya geleyim direkt

İris: Geçerim

İris: Çıkmak üzereydim zaten

İris: Çabuk gel ama, merak ettim

Fırtına: Tamam tamam

Fırtına: Görüşürüz orada

İris: Dikkatli sür

İris: Görüşürüz

***

İzel

Bilgisayardan yükselen metal müziğin ritmiyle kafamı sallarken gözlerim dışarıdaydı. Gece çökmüş, hava çoktan kararmıştı. Şubat'ın sonlarında olmamıza rağmen kar yağacak gibiydi, meteoroloji de uyarı veriyordu bir haftadır. Havadaki bulutlar oynayıp dururken bakışlarımın bahçedeki çınar ağacına kaymasıyla duraksadım.

Aklıma birkaç hafta önce Çınar ile yaşadığımız atraksiyon gelince hafifçe gülümsedim. Konuşmuyorduk ama hâlâ birini seviyor olduğuna inanmıyordum, hislerimin karşılıksız olduğunu düşünmüyordum. Ufak da olsa o da bir şeyler hissetmişti bana karşı. Bakışlarında görmüştüm bunu.

Hareketli müziği durdurup yastığımı elime aldım. Müzik çalarsa kafamdaki sesleri duyamayacağıma inandırmıştım kendimi. Gurur yapıp Çınar'la bir daha konuşmamıştım ama onu görmeyi çok istiyordum. İçimde kıpırdanıp duran bu hislere anlam veremiyordum.

Odamda uyuduğu günden beri yastığı ne yıkamıştım, ne de kılıfını değiştirmiştim. Neredeyse bir ay olmuştu, yine de kokusu gitmemişti. Yastığı burnuma götürüp koklarken araba farlarıyla aydınlanan sessiz sokak dikkatimi çekmişti. Yastığı yerine bırakıp arabayı incelediğimde enişteme ait olduğunu fark etmiştim.

Kaşlarımı çattım, eniştemin geleceğinden haberim yoktu. Üstelik saat epey geçti, gece yarısını geçmişti. Benim şu an uyanık olmamın sebebi ise yarın hafta sonu olmasıydı. Yoksa çoktan üçüncü rüyamı görüyor olurdum.

Eniştem farları kapattıktan sonra hızla arabadan inip koştura koştura bizim kapının önüne gelmişti. Endişeli olduğunu fark etmiştim ve bu, merakımı iyice körüklemişti. Ablam bir saat önce eve gelmişti ve bildiğim kadarıyla daha dün görüşmüşlerdi.