The Innocently Dangerous. (Agent Series #1)

Chapter 15: About Past

Natapos naming iplano lahat ng gagawin para bukas dahil nakatanggap na naman kami ng tawag from big boss.

"Sibat muna ako. Papalipas lang ng oras" paalam ko sa kanila. Tumango lang silang tatlo. Nagsimula na kong magsuot ng jacket ng mag salita si Karl.

"Ayos ka na ba? Di ba masakit ang sugat mo, di ka pa ayos ah?" Nag-aalalang tanong niya. Umiling lang ako.

"I'm totally okay" sagot ko. I tapped her shoulder.

Lumabas ako ng condo ni Cole. Nakita kong nag hihintay sa may gilid ng pintuan si Hansel. Tinawagan ko siya kanina na hintayin ako sa labas ng condo ni Cole dahil may pupuntahan kami.

"Saan ba punta natin binibini?" Tanong nito. Nasa likod ko siya nakasunod. Kinuha ko sa bulsa ang cellphone na ibinulsa niya sakin saka binato sa likod ko.

"Kailangan mo 'to" saad niya. Pagkalapit ko sa elevator, pinindot ko naman ito. Pumunta siya sa gilid ko.

Humarap ako dito. Ngumiti ng pilit. Ngumiti naman siya ng nakakaloko tila may ibang ibig sabihin ng pag harap at ngiti ko sa kaniya.

"Naiinlove ka na ba sakin ngayon binibini?" Taas noong tanong niya. Inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko tila balak akong halikan.

I smiled bitterly. Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nun si Xerxes. Binatukan ko si Hansel. Napadaing naman siya samantalang ako nakatingin na kay Xerxes ng seryoso.

Ano na naman ba ginagawa ng kumag na yan dito?

"Nice to meet you" mapang-asar na saad ni kumag at tumingin kay Hansel. Kumunot naman ang noo ko sa sinabi nito. Siya namang tingin sakin ng sarkastikong ngiti.

Anmeron? Parang tanga tong kupal na'to?

Tumingin sakin si Hansel na para bang nagtatanong kung bakit ganito tong taong to? Umiling lang ako. Binalewala ko siya, papasok na sana ako ng elevator ng hawakan ako sa braso ni Xerxes. Tumingin ako dun sa kamay niyang nakahawak sa braso ko.

Dumidilim ang mata niya, and anytime susuntok na.

"You didn't told me that you have a boyfriend" saad niya.

"I didn't know that I need to introduce my boyfriend to you, didn't know na kailangan ko palang ipaalam na may boyfriend ako o wala" sarkastikong sagot ko. Tumawa siya ng pilit samantalang si Hansel pasalit salit ng tingin saming dalawa ni Xerxes.

Sinenyasan ko si Hansel na iwan muna kami at mauna na sa labas. Tumingin siya sakin at umiling saka umalis.

Pumasok siya sa elevator at bago magsarado kumaway siya bilang paalam. Nginitian niya pa ko na parang nang aasar. Tinignan ko naman siya at parang aambahan ng suntok, nag peace sign naman siya saka sumarado ang elevator.

Humarap naman ako kay Xerxes. He's blue eyes became sad and mad. I don't know why. I scanned him if he's okay.

Bumalik sa reyalidad ang isip ko ng magsalita siya.

"You fucking kept me waiting. Don't you know that we have a deal and I even texted you to remind you." Pagrereklamo niya. Tinawanan ko lang siya. Then he pouted like a baby.

Pinindot ko ang button ng elevator.

"Busy akong tao Xerxes kaya lubayan mo ko kung ayaw mong mawalan ng kinabukasan" maangas na sagot ko. Napataas naman siya ng dalawang kamay bilang pagsuko.

Bumukas ang elevator.

"But that's our deal" he stated. Ngumiwi ako. Nilapitan ko siya saka hinablot ang kwelyo niya.

"Teluk ka ba?" Kalmado pero naiinis na tanong ko.

Di ata ako lulubayan ng lalaking to kapag di ko pinagbigyan, pucha! Date lang yun.

Binitawan ko siya at pinagpag ang balikat niya.

"Okay fine, I'll text you nextweek pag free na ko but not this time. Busy akong tao Xerxes." Nginitian ko siya, he smiled back. Pumasok na ko sa elevator.

Papasok na sana siya sa elevator ng pigilan ko siya.

"I'll ride first so better back off don't roast me." Nakangiting saad ko pero inis na inis na sa loob looban ko.

Pinipigilan ko lang magalit dahil may kailangan pa kami sa kaniya.

At alam kong kailangan din ako neto ni Xerxes.

Tinaas niya ang dalawang kamay tanda na suko na siya. Pinindot ko ang elevator para sa Underground floor dahil dun ko kikitain si Hansel.

Bago sumara ang elevator biglang naging malungkot ang ngiti niya. I stunned.

Pagbaba ng elevator awtomatiko itong bumukas at bumungad saken ang di ko inaasahang tao.

"J-jay?" Nauutal kong saad.

Parang anytime babagsak ako dahil sa nangangatog kong tuhod. Di ko pa siya kayang harapin.

Not now, not even soon.

"Wi- ahm rain can i talk to you?" He asked. I'm still shaking inside.

Di ko pinakita sa kaniya na nanghihina ako dahil ayokong makita niyang ang hina ko pagdating sa kaniya. Alam ko sa huli ako pa rin masasaktan kapag tinanggap ko uli siya, pag tinanggap ko ang paliwanag niya.

Lumabas ako ng elevator kahit na nangangatog ang tuhod ko. Chin up. Walk straight.

"I'm busy, can't you see? I don't have time for you" naglakad pa rin ako pero bigla niyang hinablot ang braso ko at hinarap sa kaniya.

I saw how sad his eyes. I'm about to walk away again when he pulled me and hugged me tight.

"Please rain just this one, you're my only hope" He said while caressing my hair. He even kiss my head.

Pinipigilan kong lumuha pero huli na ng malaman kong lumuluha na pala ako habang yakap niya.

"It's painful that the man you chose can't decide on his own. You promised that you would marry me! But you cheated on me." Saad ko. Still crying silently.

Inangat niya ang baba ko pero tinampal ko ang kamay niya. He cupped my cheeks.

"I didn't cheat on you. My only fault is that I did not defend our relationship to my parents. In fact, my mother likes you. But my father has a differend mind on his own. Can't you understand?" He said.

Lumayo ako sa kaniya, siyang namang lapit. Ayoko na uli magpaloko sa kaniya.

"Don't go near me, I'm warning you jay" pananakot ko sa kaniya. Lumayo naman siya katulad ng ginawa niya nung una kaming magkita.

Masaya na ko na maging malaya sa mga kamay mo. Sana masaya ka ren kase pinapalaya na kita.

Ayoko na uli mabuhay na hinahanap ka lagi dahil tapos na ko mamatay sa lugar ko kung saan tayo nagsimula at nagtapos.

Hoping for your happiness jay. I don't deserve you, you don't deserve me either.

Alam kong sa likod na ginagawa ng ama mo kasama ka sa pagpaplano.

Lumakad na ko paalis sa harap niya.

Isa, dalawa, tatlo, ayoko na uli makita ang pagmumukha mo.