Sancak

İlk Adımlar

Bir yerde o varsa, Onda da bir yer vardır. Yer nerede ya da ne kadarsa;

O yoksa, yok kadardır. Ama bir de varsa, Yer hem hep kadardır, hem de her kadardır.

Özdemir ASAF

Ev dediğin kavram çok özneldi aslında kimi sevdiğinin yanında evinde hissederdi kimi rahat ettiği yerde bende sanırım eski anıların, yaşanmışlıkların olduğu yerde kendimi evimde hissediyordum. Yoksa Mardin'e daha adım atar atmaz kendimi evimde gibi hissetmemin başka açıklaması olamazdı.

Buraya gelene kadarki yolculuğum çetrefilli geçmişti. Son güne uçak bileti bulamadığım için otobüs kullanarak yolculuk yapmak zorunda kaldım ve bu da resmen işkence gibiydi. Özellikle yan koltukta horlayan amca bu duruma neden oldu diyebilirim.

Yaklaşık on yedi saatim yolda geçmişti. En son onuncu saatten sonra bacaklarımı hissetmeyi bırakmıştım hatta. Ama bunlara rağmen hala yüzümden silinmeyen bir tebessümle birlikte sağ elimde bavul sol elimde çantamla durakta taksi bekliyordum.

Buradan direkt askeriye ye geçmem konusunda Erhan amcamla konuşmuştuk. Bana lojmanda boş bir oda ayarlamıştı. ne kadar bu durumdan hoşnut olmayıp beni o kadar askerin içine bırakmak istemese de ben reddetmiştim. Zaten İrem ev bakmaya başlamıştı bir evde karar kılmıştık ama alım satım işlemleri yüzünden bir günlüğüne lojmanda kalmam gerekiyordu. Benim için sorun değildi. Dava hakkında ki bilgileri de otobüste incelemiştim. Erhan amcanın özellikle beni istemesinin nedenini anlamıştım. Şüphelendikleri çok nüfuslu bir şirketti ve eli uzun adamlara sahipti. Bu yüzden çalıştıkları savcının karşı taraftan olmadığına emin olmak zorun dalardı. Bende bu görev için biçilmiş kaftandım.

Sonunda beklediğim taksinin gelmesiyle birlikte hareketlendim ve beklemeye başladım. Gelen taksiyle birlikte taksiciye önce bavulumu yerleştirdik ardın yerlerimize yerleştik. Dikiz aynasından bana nereye diye sorarcasına bakan taksiciye

Dikiz aynasından bakarak "Askeriyeye gidelim abi." dedim
Benden yaşça büyük taksiciye.

O da aynı şekilde dikiz aynasından bakarak isteğimi onayladı. Ardından muhabbet kurma isteğiyle konuşmaya başladı.

"Asker yakını mısın hanım kızım?" aslında onun penceresinden bakıldığında bavulumla askeriyeye gitmek istememin en mantıklı nedeni buydu. Soruşturmanın gizliliği için taksiciyi bozmadan kafamı onaylar anlamda salladım. Nişanlımı görmeye gidiyorum dedim. Bu cevabımdan sonra gülümseyerek bana baktı ve Allah tamamını erdirsin dedi. Erdirir tabi abi olmayan nişanlımla en yakın zamanda evlenmeyi bende düşünüyorum. İç sesim yine formundaydı. Benim için iyi dilekte bulunan taksiciye içten olması için çaba sarf ettiğim bir tebessüm yolladım. Yirmi dakika içinde önüne geldiğimiz askeriyeyle adama kolay gelsin diyerek ücreti ödeyip taksiden indim. Ardından yolun karşına geçerek kapının önüne kadar gittim. Oraya gelmemle görevle askerin bana doğru dönmesiyle söze başladım.

" savcı açelya akbaba Erhan Binbaşı ile görüşecektim. Bilgisi var." diyerek beklemeye başladım. Sözümü bitirmemle içerdeki telefona yönelerek bir kaç numara tuşladıktan sonra konuşmaya başladı. Komutanım savcı açelya hanım gelmiş görüşme için diyerek karşıdakinin konuşmasını dinlemeye başladı bende bu sırada etrafıma bakıyordum. Askerlerin bazıları şınav ve mekik çekiyordu bazıları da koşarak bahçeyi turluyordu.

Görevli asker tekrar bana döndü ve görevli er size eşlik etmeye gelecek buyurun burada bekleyebilirsiniz. Diyerek köşedeki bankı gösterdi ardından kulübe gibi olan bölümün içine girdi. Bavulu sürüyerek gösterdiği yere geçtim beklemeye başladım. Aynı anda da etrafımı incelemeye devam ediyordum önüme dönmemle ilerde bana bakan 6 kişilik asker grubuyla bende onlara bakmaya başladım. Hepsi birbirinden heybetli ve ürkütücü duruyordu. Özellikle en öndeki esmer askerin hafiften çatık kaşları daha da ürkmeme sebep oluyordu ama hala bende dik dik ona bakmaya devam ediyordum. Yanıma gelen genç askerle ona bakmaya başladım.