Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
barbaros, şeflerin karşısına çıkacağı için içten içe heyecanlıydı ama bunu bastırmasını çok iyi biliyordu. binlerce kişinin içerisinden seçilip buraya kadar gelmenin geri dönüşü yoktu. bir işe kalkışmıştı ve en iyi yerlere gelmedikçe bırakmaya niyeti yoktu.
"ben yapamazsam kimse yapamaz," diyerek geçirdi içinden. koridorda adeta volta atarken bunun bir manasının olmadığını anladı ve yapacağı yemeğe kısa bir bakış attı.
"onun yaparken en zevk aldığı yemekti." mırıltıdan farksız çıkmıştı ses tonu. iki sene önce yaşananlar zihninde perde almaya başlamıştı yeniden. "al işte!" dedi barbaros sinirle. onunla ilgili olan her anıyı yakıp yıkmak istiyordu. yaşadıkları tek bir anı değil, gözlerinin buluştuğu bir saniyeyi bile zihninden kazımak istiyordu.
barbaros, artık kalbinin özgür kalmasını istiyordu.
sinirle yeni çıkmaya başlayan sakallarında gezdirdi ellerini. ne zaman kalbinin sancıdığını, gözlerinin dolduğunu hissetse yapardı bunu. şimdi de yine aynıydı; gözleri dolmuştu ve kalbi ağrıyordu.
"bu yemeği seçen aklıma tüküreyim," dedi kendi kendine. "senin de ilişki anlayışını sikeyim, orospu çocuğu." dedi, onu bırakıp giden kişiye ithafen.
...
kendini toparlamış ve yemeği en güzel şekilde servis ederek önlüğü almaya, bir üst tura geçmeye hak kazanmıştı barbaros. koridorda, sevinçle bir çığlık attı ve önlüğü boynuna geçirdi.
sırtına bağlayacakken, bir çift elin, eliyle temas ettiğini hissetti ve kalp atışları hızlanmaya başladı. arkasındaki kişi, barbaros'a iyice yaklaşarak önlüğü bağlarken, adeta nefesini kesen kokunun özlemiyle kapattı gözlerini.
"önlük çok yakıştı, barbo."
~
AKLIMA BÖYLE BİR KURGU GELMİŞKEN YAZMADAN DURAMADIM... BAYA İYİ BİR KURGU OLACAK GİBİME GELİYOR ;)
