FLOWER GIRL (Cagayan de Oro/Girl Series 1) [COMPLETED]

Wakas

CROSS MY HEART

Hezekiah, point of view:

Habang sinusuot ko ang aking uniporme bilang sundalo ay napatingin ako sa aking dibdib kung saan ko pinatattoo ang pangalan ni Julianne. Naalala ko ang araw kung saan ako nagpapa tattoo. Panahon kung saan ako nagsisimula na manligaw sa kanya. 

Tinignan ko ang aking sarili sa salamin habang hinahawakan ko ang tattoo kung saan ko pinasulat ang kanyang pangalan. 

Kahit saan ako pumupunta ay kasama ko siya. Pati sa laban ko, kasama ko siya ngunit bilang tattoo lamang

"May naririnig ako, sabi nila kapag daw pinatattoo mo ang pangalan ng iyong mahal ay may possibly na maghihiwalay kayo."

Agad ako napalingon sa aking kaibigan habang sinuot niya ang kanyang sapatos. Out of astonishment, I frowned. Napatingin ako muli sa salamin habang inaalala ang mga sakit na pangyayari. Totoo ba talaga? Maybe it's true. 

Naghiwalay kami dahil lamang sa lintek na kasinungalingan! 

Papunta kami kung saan magaganap ang gyera. Hawak ko ang rosaryo sa aking kaliwang kamay habang sa kanang kamay naman ang two by two picture ni Julianne. Agad ko nang pinunasan ang aking mata dahil may biglang luha na tumulo. 

Pagkarating namin ay agad na kaming nagtitipon at agad na akong pumunta sa gitna.
I raised the my right hand sharply. I place the tip of the right forefinger on the rim of the visor, slightly to the right of the eye. Pagkatapos ko mag salute ay sila din ang sumunod hanggang binaba ko ang aking kamay at gano'n din sila. 

"Keep your head on a swivel. Stay alert, stay alive! You will make sure that we are all safe and no one dies! Save our country!"

"Sir, yes, sir!!

Agad na kaming naghanda sa magiging gyera. Buhay sa buhay. Dugo para sa bansa. Agad hinanap ng aking mata ang aking matalik na kaibigan habang nagsisimula na ang gyera. Muntikan niya na akong mabaril nung paglapit ko sa kanya.

"Lord Jesus! Mapapatay kita sa walang oras!" bulong niya na pasigaw. Agad ko siyang hinila nung may nakita akong kalaban na sa kanya tinutok ang baril. 

"Be careful and make sure I still see you alive!" Humarap na ako at pinaulan ng mga baril ang mga kalaban.

"Sir yes sir, general!" 

"Ulol ka, kahit kailan! Tandaan mo hindi ito DOTA na nilalaro mo!" Naiwan ko siya agad at tumakbo sabay higa para hindi makita ng kalaban. Pabalik-balik ang aking tingin sa kaliwa't kanan at agad pinuntahan ang walang buhay naming kasama.

"Gumising kayo! May naghihintay pa sa inyo!" Kahit anong yugyog ang ginawa ko sa kanila at hindi na sila humihinga pa. 

Isusugal ko ang aking buhay, para sa bayan at para sa mga kasamahan kong patay.
Binaril ko kaagad mula sa kaliwa hanggang sa kanan at agad akong gumapang papunta sa maraming bangkay. Humiga ako at pinahiga din ang dalawang bangkay sa aking katawan para makunwari na isa ako sa namatay. 

Sumilip ako ang nakikita ko na marami sila sa harapan ko at sinaksak ang walang buhay na katawan. Napapikit ako nong dahan dahan sila lumapit sa amin ang kalaban hanggang malapit na sa aking mukha ang kanilang sapatos. Sinaksak nila na parang karne ang mga bangkay na nasa katawan ko. 

Pagkaalis nila ay agad na akong tumayo at tumakbo papunta sa iba akong kasamahan. 

"Favian!" Tumakbo ako ng mabilis at insakto sa pagtingin niya sa akin ng aking kaibigan ay nabaril siya sa paa niya. Dahan dahan sumilay ang kanyang ngiti sa mukha at sabay hawak sa kanyang paa. Sunod sunod kung binaril ang bumaril sa kanya.