I Wish It Was Me

Panglabing Tatlong Pahina

Lucas took me home pagkatapos ng klase usually Lucas will stay muna sa bahay, gagawa kame ng mga school work just bonding with each other pero ngayon he left early kase may family dinner daw sila.

So ayon nandito ako ngayon sa bahay mag isa sa kuwarto habang si mama nasa baba, kasama sina yaya kwentuhan sigurado sila.

*knock knock*

May kumakatok sa pintuko "It's open" sagot ko then my mom head pop out.

"Kumusta ang baby bunso namin?" Tanong ni mama.

"Ma diba sabi ko wag mo na akong tawagin baby okay na yung bunso" Sabi ko.

"Pero you still our baby bunso" My mom walk to my bedroom at umupo sa tabi ko.

"Mom" Tawag ko sa kanya.

"Yes anak ko" Sagot niya.

"Kaya mo bang makalimutan yung taong mahal mo pamamagitan ng pagbigay mo ng pansin sa mga ibang tao?" Tanong ko sa kanya.

"May possibility anak ko, bakit mo na tanong" Ay ang galeng nabalik sakin ang tanong.

"Wala lang" Simpli kong palusot.

"Is it about Lucas at Augusteen?" Wow update si mother earth may linagay ba siyang CCTV sa school namen.

"So silent means yes"

"Anak Lucas told us everything nung kinausap niya kame privately with out you"

"Sinabi niya na wala siyang masamang intensiyon sayo he just want to make you happy because of everything na you want to move on about kay Augusteen"

"Ay ang daldal talaga ng lalaking yon"

"Atlis na laman namin ng dad mo yung nadarama mo anak ko, kaya bet na bet ko yung batang yon ehh"

"Ay grabe siya"

"May possibility na maka pagmove on ka kay Augusteen like how you and Lucas did nagfocus kayo sa isa't isa, pero hindi naman ibig sabihin dahil magmomove on ka iiwan mo na lahat behind you still remain in the same path you just forget your feelings but not sa friendship and memories"

"Kase anak hindi mo naman agad agad mawawala yan kung hindi mo i accept, if kase para sa isa't isa kayo let the destiny find the way anak"

"Mom thank you for your advice it really help me" Sabi ko kay mama and she hug me i hug back.

"At naghihintay sayo si Augusteen sa baba na kwento niya sakin kung bakit siya nandito nag away daw kayo"

"Totoo for real?" Tanong ko kay mama.

"Oo anak, he want to say sorry and talk to you" Sagot ni mama.

"Tara na baba na tayo halos kanina pa naghihintay sayo yon"

Bumaba kame sa sala naka normal t shirt lang ako at shorts while my long hair is just free pwedi na akong mag commercial ng sunsilk maghanda kana Ms. Sara ako na ang papalit sayo choss.

"Coco" Tawag sakin ni kuya Augusteen he was sitting at the living room.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi niya.

"Pwede ba tayong pumunta sa tambayan?" Tanong niya.

"Doon na lang tayo mag usap mas private" Sabi niya sakin tumango naman ako.

We went to our tambayan halos doon lagi kaming tumatambay lalo na magkalapit lang ang bahay namin ni kuya August, doon kame magkwentuhan, nagtutulugan sa nga project, school work.

Both of us is really close sabi nga ni mama parang hinde kame pweding paghiwalayin, of course dahil sa paglipas ng panahon si kuya August choose ate Hazel lalo na mahal na mahal niya yon ehh. Even tho we choose other path we always end up having the same path coming back to the path we always have for each other.

Pero ganito talaga ang buhay kahit gaano mo kamahal ang tao pero hindi siya sayo wala kang magagawa, lalo na may mahal siyang iba at masaya siya only thing i can do was to accept sabi nga ni mom at ni Lucas.

"Coco i'm sorry i didn't mean to make you cry" Sabi niya sakin we are here.

Sa tree house we build before, buti nga kinaya pa kame dito kame tumatambay halos maayos naman yung tree house you could stay the night here. My privacy ka at walang masyadong taong makakagulo sa inyo it's our safe place.

"Sorry kung naging seloso ako, alam ko naman na kaylagan ko din i understand lalo na ikaw may jowa kana, tas ako may liniligawan sorry kung nasigawan kita at napaglabasan ng galit"

"Kase si ano alam mo na nag away kame because of simple things, then ayon mainit ulo ko alam mo naman pag dinadamdam ako sayo ako lumalapit kase ganon tayo sa isa't isa diba" I listen on what he was saying.

"I'm very sorry please forgive me, ayokong mawala ka ayokong masira yung friendship natin"

"I forgive you kuya Augusteen" I hug him and i feel his tears on my shoulder.

Ganito ba siya nasaktan dahil sa pag aaway namin at nila ate Hazel.

"Sorry din kuya kung nagalit din ako at nasigawan ka, sorry kung hindi muna kita pinatapos sa sinasabi mo"

"It's okay atlis we have each other back diba"

We both cry para kaming tanga jusko buti na lang walang tao dito baka pagkamalan kaming baliw.

"Tama na iyak kuya baka maubusan na tayo ng tubig sa katawan"

"Sabi ko nga titigil na tayo sa pag iyak ikaw kase ehh"

"Ako nanaman may kasalanan ikaw ang unang umiyak diyan"

"Okay na tama na tama na"

"Pero kuya ano bang nangyare bakit kayo nag away?" Tanong ko.

"Out of jealously and misunderstood" Sagot niya.

"Kuya why not give each other time to talk tolad ng ginawa natin we let the one person talk first" Suggest ko pota diba lakas ng loob ko pero mahal ko parin siya.

"Maybe i try" Sabi niya.

"Don't just try it do it kuya gawin mo"

"I will don't worry, kayo ni Lucas kumusta na pala?"

"We are good masaya we enjoy each other comfort" Sagot ko totoo yon pero mas masaya ako kaba ikaw yung kasama ko.

"Grabe ahh na unahan mo pa ako na ako kung sino pa ang kuya"

"Time will come to you kuya"

"I know it will"

"Na miss ko to sa totoo lang"

"Same Coco the time na walang issue at may time pa tayong maggaguhan at mang gulo gulo"

"Hindi ko nga inakala na magagawa natin tong tree house na to ehh puro ulan, bagyo, malakas na init ng araw"

"Matatag itong tree house natin sana until may kanya kanya na tayong pamilya, this tree house remain"

"Sana nga" Pero gusto ko ikaw yung maging kasama ko bumuo ng pamilya maybe i just need to accept the truth na hindi ako magiging sayo.