A Forgotten Love (Completed)

Chapter 1

Keandrah Elisse Montero (Keandrah for short) POV

NASA LABAS ako ngayon ng campus dahil naghihintay ako ng taxi, nauna na kasing umuwi si Axel dahil may dinner daw sila ng pamilya n'ya at kalakip nadin doon ang birthday party niya.

Bukas na pala ang birthday n'ya, tommorow is he's 26th birthday... Haystt..... Ang daling lumipas ng panahon, 15 years old kami nang pinasok namin ang relasyon, and he's 26 tommorow while me coming 26. Sa tagal naming magkarelasyon minsan na n'ya akong sinama sa family dinner nila pero imbis na magagandang salita ang gusto kong marinig sa kanila, puro panlalait ang bukang bibig nila sa akin. May isa ngang family dinner na sinama ako ni Axel at yun ay kagabi nangyari, hindi lang tungkol sa estado ko sa buhay ang sinabi nila sa akin.

~flashback~

Naglalakad kami sa pasilyo nang bahay nila, sa totoo lang ayaw na ayaw kunang pumunta o makaharap ang pamilya n'ya kasi ang sakit sakit nilang magsalita. Sigurado akong hindi magiging maganda ang family dinner nila ngayon dahil nandito ako.

"Axel, ikaw nalang ang tumuloy sa dinner n'yo, sigurado akong hindi magiging maganda ang resulta pag tumuloy pa ako..... Kaya ikaw nalang hihintayin nalang kita dito"sabi ko sa kanya, at tumigil sa paglalakad. Kumunot ang noo niya, habang ako ay hindi maipinta ang mukha. I can't stand to be with them. Masyadong masakit para sa'kin ang lahat ng sasabihin nila.

"No, you're going with me okay" pagpupumilit niya at hinawakan ang kamay kong kanina pa naglalamig dahil sa kaba na nararamdaman ko. Eh sino bang hindi kakabahan? This is not my first time to meet them though, but the feelings are always and still the same...

"Per-"aangal pa sana ako kaso hinigit na n'ya ako papasok sa loob ng mansion nila. Kaya wala na akong nagawa kundi ang magpatianod nalang sa kanya.

"Good evening everyone!" tawag n'ya sa atensyon nang pamilya n'ya, nagtatawanan kasi ang mga ito kaya siguradong hindi s'ya mapapansin ng mga ito pag hindi pa ito sumigaw sa loob ng bahay para lang maagaw ang atensiyon nila.

"Oh so-"hindi na natuloy ang sasabihin ng mommy niya ng madako ang paningin niya sa akin, pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa.... Head to toe lang ang peg eh, charot! Tingin na para bang sinusuri ako. Pag angat n'ya ng tingin ay tumingin siya sa akin na para bang nandidiri.

Matabpobre as ever....

Ang hilig kong magbiro sa isip ko, pero tiklop naman ako sa labas...

"Bakit ka nandito? Did we invited you?" Istrikta n'yang pagkasabi sa akin habang nakataas ang bandang kanang kilay niya. Wag na sana yang mabalik.. choss!

"Mom, I bring her here okay, I'm the one who invited her" mahinahon pero maawtoridad na pagkasabi ni Axel sa mommy niya.

"Well I don't care! She's not worth for you son, she's not came from a wealthy family!" Sigaw ng mommy n'ya. That line! That was just easy for them to say, but it feels like it's stabbing my heart causing it to bleed in pain. I look away para di nila mahalata ang pamumuo ng luha sa gilid ng mga mata ko.

"And I don't care too, I love her wherever she came from!" Sigaw din pabalik ni Axel. Wala akong nagawa kundi ang magbaba lang nang tingin. Gusto kong higitin ang kamay ko sa pagkakahawak ni Axel, pero mahigpit iyon. I want to run away from this scene. I want to escape this sh*t.

"Axel please tama na, aalis nalang ako dito"nakayuko ako habang sinasabi ko yan kay Axel. Mahina iyon pero alam kong maririnig ng pamilya niya.