A Forgotten Love (Completed)

Chapter 5

Keandrah's POV

Habang naglalakad kami dito sa loob ng mall ay marami kaming nadidinig na mga usapan. Kesyo daw para daw kaming kambal. Excuse me po, best friend kolang po to. Pero sana nga kapatid ko nalang to. Sa palagay ko mukhang bingi tong kasama ko pinag-uusapan panga kami nakuha pang magpachill-chill. Samantalang ako reto nalunod na sa hiya. Sino ba naman kasing hindi mag-aakalang kambal kami. Ehh parehas kami ng suot. Simpleng casual fitted dress na hapit sa legs namin. Pinarisan namin ng white fila na sapatos at nakalugay ang mahahaba naming buhok. Oh sa suot naming yan sino bang hindi mag aakalang kambal kami....... Bukod sa parehas kami ng suot ay magkahawig din kami ng mukha. May similarities sa isa't isa. Masasabi konga minsan sana magkapatid nalang kami. Kahit ngayon nga turingan namin magkapatid na ano pa kaya kong magkapatid nga kami sa totoo. Pero alam ko namang hindi yon magkakatotoo dahil pangarap ko lang yun. Pero sana nga.......

"Labiy san tayo unang papasok?" Tanong ni labiy sa'kin habang nasa daan parin naman ang tingin. Bahagya naman akong lumingon sa kanya. T'saka inilibot ang paningin sa paligid. Libre naman ehh.

"Ikaw nalang labiy, tutal libre mo naman ehh, ahahhahahahha"ani ko at tumawa ng bahagya,tumawa naman s'ya.

"Sa girls section tayo"aniya at naunang naglakad papunta sa girls section. Sumunod naman ako sa kanya.

Agad kaming namili ng mga damit na sa tingin namin ay babagay saming dalawa. Ang saklap pa ay halos parehas kami ng mga damit na nagustuhan. Ang ending parehas kami nang mga damit dalawa. Kung ano ang mapili ko ay pipiliin niya din pero hindi kami magkatulad ng kulay. Hindi naman pala siya ang magbabayad sa mga napili ko. Kundi si Tita Celestine. Binigyan daw ako ng isang credit card na panggastos ko ngayong araw. Si tita daw kasi ang nag-aya sa kanya na mag shopping daw kami. Para ma-refresh ang mga utak namin. Matapos ang school year ngayon ay sasabak na ako para sa intern na nag consists ng 4 years. Then pag katapos nito ay another 4 years para sa main course ko which is surgeon. Being a med. student is isn't easy. It needs your intelligence, patience and of course confidence. Dapat alam mo din ang dapat mong gagawin. Though hindi naman ako nahihirapan sa lahat. Kung tutuusin nga ay ako pa ang nangunguna. Ganon din si Axel at ang mga kaibigan ko sa mga course nila. Unang ga-graduate sa'min si Josh which is ngayong year. He take Engineering as he's course. Followed by Axel which is next year na dahil Architecture ang kinuha niya. Si Tine na 3 years nalang. At last ako dahil may 8 years pa'ko 4 years sa intern,4 years din sa main course ko.

Matapos kami sa girls section ay sa bilihan naman kami ng shoes.

Katulad sa pagbili ng mga damit ay parehas padin kami.

**********

NANDITO kami sa loob ng restaurant. Pagkatapos kasi namin sa iba naming pinuntahan ay nagutom kami, kaya dumiretso nalang kami dito. Habang nag aantay kami sa order namin ay may itatanong at sasabihin  siya sa akin.

"Labiy, did you remember your past? I mean naalala mo paba kong paano ka napunta sa bahay ampunan at bago ka dalhin ni Lola Cecilia?" dahil sa tinanong niya ay napaisip ako tungkol sa nakaraan ko, alam ko naman kong paano ako napunta sa bahay ampunan.

"Oo labiy bakit?"na curious ako dahil ngayon lang siya nag tanong dito. Handa naman akong mag kwento tungkol sa past ko.

"Pwede mo bang e kwento sa akin gusto kolang malaman" aniya. Hindi ko naman kinakahiya ang buhay ko noon. Okay lang naman sa'kin kong e kwento ko sa kanya.

"Sabi ni Lola ay napulot niya daw ako sa isang kalsada na umiiyak, dahil naawa daw siya sa akin ay kinuha niya ako, isa siyang madre noon kaya sa bahay ampunan niya ako dinala dahil doon din naman siya nag si-stay in. Hanggang sa dumating ang oras na kailangang umalis ni Lola Cecilia sa bahay ampunan. Todo iyak ako non. Napamahal na kasi ako kay Lola. Kaya ang ginawa niya ay dinala niya ako dito sa Manila. Parang gumuho ang mundo ko nong umuwi ako galing sa eskwelahan. Parang may milyong milyong karayom ang tumusok sa puso ko non. Iyak ako ng iyak dahil ang nag iisang taong nag alaga sa'kin ay iniwan ako" Pinahid ko ang butil ng mga luha na tumulo mula sa mata ko. Ang sakit isipin na ang taong nag iisang pamilya ko ay nawala na.

"Pero kahit ganon,pinilit kong mabuhay mag isa, sa murang edad ko natuto akong magtrabaho para sa sarili ko. Nag pursige ako sa buhay, binabaliwala ang pangungutya ng mga ka edaran ko, pasok sa isang tenga labas naman sa isa." Dagdag kopa.

"I'm sorry to hear that labiy" aniya at hinawakan ang kaliwang kamay ko. Ngumiti naman ako sa kanya ng mapait. Napatigil lang kami sa naging dramahan namin ng dumating ang order mga namin.  Pagkatapos naming kumain ay napag desisyonan naming umuwi dahil umabot kami ng hapon kakapasyal. Nang makarating kami sa bahay ay tumawag si tita kay labiy at ang sabi daw ay inimbitahan daw akong mag dinner sa kanila dahil dumating daw ang lola at lolo ni Tine.

Nag alinlangan pa sana ako kong sasama na ako o hindi. Dahil sa nahihiya ako. Pero at last pumayag nalang ako dahil sa kakapilit ni Tine at dahil nadin tinawagan ulit siya ni tita at kinausap ako. Kaya no choice kundi ang pumayag. For the second thought nagmukha na naman kaming kambal dahil sa pinasuot niya sa'kin. Isang pink dress na may seme gold belt at backless ganon din siya. Pero sky blue ang sa kanya. Pinaresan namin ng silver high heels. Ang sinuot kasi namin ngayon ay yung mga pinamili namin kanina. We put some light make-up. Nakalugay ang mahaba naming buhok, semi curly ang nasa end ng buhok namin. Sabay naming tiningnan ang repleksyon namin sa salamin. Halos mamangha ako sa ganda namin. Para talaga kaming kambal kung tutuusin.

"Omoo! We look like twins"aniya at niyakap ako ng mahigpit.

For the third time's tumawag na naman si tita. Reassuring na sasama ako.

"Mom, we're on our way there"ani ni Tine sa inis na tono. Ako naman ay natawa sa reaksiyon ni Tine.

"Labiy let's go na"aniya at tumango naman ako sa kanya. Lumabas kami ng bahay. Sinigurado kong naka lock ng mabuti ang pinto ko. Dahil mahirap na manakawan pa'ko. Sumakay na kami sa kotse niya at pinaharurut na niya ito paalis.

Mabilis naman kaming nakarating sa paroroonan namin. Ilang beses na akong nakapunta reto, pero hindi ko ata kayang hindi purihin ang mansiyon nila dahil sa laki. (Mansion nga di'ba,tanga modin minsan selp!)

Agad naman kaming binuksan ng guard nila. Pagkapasok namin ay bumungad sa'min ang tatlong sasakyan. Mukha ngang mahalaga ang dinner na ito.

Pagkapasok namin sa loob ng mansion nila ay umalingawngaw ang mga tinig ng mga bata.

"Ate Kristine!"sigaw ng magandang bata at yumakap kay labiy. Malugod namang yinakap pabalik ni labiy ang bata. Kumalas ang bata sa pagkakayakap kay labiy at tiningnan ako.

"Wow! Your so beautiful po ate ganda! Are you the long lost twin sister of ate Kristine? Because you really look the same"magiliw na sabi ng bata. Napangiti naman ako sa sinabi niya. Sana nga.

"Baby girl I'm ate Elisse best friend of ate Kristine"nakangiti kong sabi sa kanya.

"Hi po ate Elisse! I'm Celena Vain po, cousin of ate Kristine"magiliw pading aniya.

Tiningnan ko naman si Labiy at nginitian, pero imbis na ngiti at luha ang pumatak sa mata niya.

"Labiy anong nangyari?"nag aalalang tanong ko sa kanya.

"Nothing labiy, I just remember my twin sister"aniya at pinunasan ang luha niya. Twin sister?

"Omy! Celestine! You didn't tell us that you already find your long lost daughter the twin sister of Kristine"napatingin naman ako sa sumigaw. Doon ko nakita ang babaeng mukhang na 60s na pero hindi padin mahahalata ang ka edaran niya dahil sa angking ganda.

"Ma! Hindi ko pa nahahanap ang anak ko!"sigaw naman ni tita Celestine

"Ehh sino to?"Saad naman ng matanda at tiningnan ako nang tingin na nag tatanong.

"Ma, siya po si Elisse best friend ni Kristine"ani ni tita at niyakap kaming pareho ni labiy

"Hi po tita, good evening po"ani ko

"Good evening din sweetie, buti at sumama ka" nasanay na ako sa tinatawag ni tita sa'kin.

"Sweetie's let's have dinner na"ani ni tita at inakay kaming dalawa ni labiy.

To be continued...........

Votes and Comments are highly appreciated....... Lablats ♥️