Keandrah's POV
Araw araw iyon naging ang routine ko. Pero hindi sa parehong oras ako nakakadalaw dahil hindi naman kada hapon,umaga,at tangahalian umaalis sina Mrs. John. May minsan pangang kahit gabi na ay bumibisita parin ako, basta makita ko lang siya okay lang sa'kin. Sina Tine at Josh naman madalang lang kong makadalaw dahil madalas hindi nagkakatugma ang pag alis ng parents ni Axel sa schedule nila.
**********
Araw,linggo at buwan ang lumipas. Naging madalang nalang ako kung makabisita kay Axel gayong parati parin naman akong ini-inform ni kuya Anton sa t'wing aalis ang parents nito. Gustuhin ko man minsan pero hindi na kaya ng schedule ko,mapa umaga,tanghali,at gabi man. Dahil iyon sa tutok ko sa pag aaral dahil next week ay exam na,kaya labis ang paghahanda ko.
**********
MAINGAT kong hinaplos ang mukha ng taong mahal ko at ginawaran ng matamis na halik ang noo niya. Gabi ngayon,at dapat sa oras ngayon ay nag aaral ako. Pero heto ako..... Pinipilit kolang ang sarili kong huwag muna ngayon mag aral at bisitahin nalang muna siya. Dahil sa ilang araw na akong hindi nakabisita sa kanya.
"I'm sorry for being not here love, I'm just busy studying for the upcoming exam, hope you forgive me" Panghihingi ko ng paumanhin, gayong alam ko namang hindi lahat ng pasyente nakakarinig, sa ganyang kalagayan niya maririnig niya kaya ako?sana oo.
Inilagay ko muna ang bag ko sa center table na nasa tabi ng hospital bed. Kinuha ko ang kamay niya at inilagay iyon sa pisngi ko. Nakangiti ko siyang pinagmamasdan. Kailan man hindi ako magsasawang tingnan ang maamo niyang mukha. Ang maamo niyang mukha na dumagdag sa kahangaan ko sa kanya. Hindi ako tulad ng ibang mga babae na mahilig sa gwapo. I'm a typical of girl that doesn't look on a man's look, 'cause I always look on it's attitude. And Axel have what I've been looking for.
Dahil sa bored ako I took out my phone and have selfie's with my man. When I'm feel that I need to pee, I put my phone inside my bag and walk towards the comfort room.
Third person POV
Pumasok ang dalaga sa silid palikuran para umihi muna saglit, dahil sa naiihi ito.
Sa labas naman ng kwarto na inakupahan nila ay tila hindi alam ang gagawin ng mga tagabantay dahil sa lampas oras nang naroon sa loob ang dalaga at paparating na ang kanilang amo. Pilot nilang kinontact ang numero ng dalaga ngunit cannot be reached ito iyon, ay sa kadahilanang nakasilent ang cellphone ng dalaga at iniwan ito sa loob nang kanyang bag dahil ito'y nasa loob nang palikuran.
Hindi na talaga malaman ng mga tagabantay ang gagawin ng mula sa kanilang kinatatayuan ay kita na nila ang papalapit ng magulang ng binata. Pilit parin nilang tinatawagan ang dalaga na ngayo'y kalalabas palang ng silid palikuran.
Agad namang tiningnan ng dalaga ang kanyang cellphone. Napatampal ito sa sariling noo ng malaman kong ano ng oras, at kadahilanan naring may ilang missed calls ang isa sa tagabantay. Tila nabahala ang dalaga at dali daling dinamput ang bag at binuksan ang pinto. Pero imbis na mukha ng mga guard ang masasalubong ng dalaga ngunit iba ang nakasalubong nito.
Keandrah's POV
Tila nabuhusan ako ng malamig na tubig ng makita ko kung sino ang nasa harapan ko.
"Talagang napaka kapal rin ng mukha mo ano!?" Sigaw n'ya. Parang nanigas ako sa aking kinatatayuan ngayon. Hindi ko magawang sumagot dahil sa labis ang respeto ko sa pamilyang ito. Kahit na sinisigawan nila ako ay hindi ako lumalaban, pero pag may salita akong hindi katanggap tanggap sa buong sistema ko ay doon na ako sumasagot. Pero dahil sanay naman na ako sa mga pinagsasabi ng parents ni Axel ay wala lang ako, pero subukan nila akong pagsalitaan ng hindi ko kailan man matatanggap ay talagang lalaban na ako. Kahit alam kong nasa harap ko sila ngayon at masasama ang tingin ay nagawa ko paring yumuko.
"I'm sorry po"panghihingi ko ng paumanhin at nag angat ng tingin.
"If you'll excuse me po,I'll go ahead na po, I'm really sorry"panghihingi ko ulit na pasensiya. Akma akong lalabas ng pintuan ng bigla ay hablutin ng ina ni Axel ang buhok ko. Nagdulot iyon ng sakit sa buong sistema ko na naging dahilan sa pag hagulhul ko.
"Talagang wala kang respeto ano!? Matuto kang gumalang sa mas nakaaangat sayo!" Ayan na naman ang pagmamalaki nila sa kayaman nila. Mga matapubri. Kung tutuusin hindi naman sila ang pinakamayaman sa buong mundo dahil nasa pangatlo lang sila sa pinakamayaman at mas mayaman pa sina Tine sa kanila. Dahil sina Tine ay nasa pangalawa sa pinakamayaman. Kahit naman na ganoon kayaman sina tita Celestine at tito Kristoff. Hindi sila katulad ng pamilyang ito dahil sila ay kabaliktaran.
"Talagang pasensiya napo, hindi napo mauulit"mahinang sabi ko pero mukhang hindi padin nagbago ang ekspresyon niya.
"Talagang hindi na ito mauulit! Dahil sa oras na makita pa kita dito sa harap at loob ng kwarto ng anak ko ay talagang makakatikim kana sa'kin"pagbabanta niya. Matagal naman na akong nakatikim sa masasakit niyong pinagsasabi sa akin. Hindi padin siya nakuntento at sinampal pa ako sa kaliwat kanan. Hinaplos ko ang pisnge ko dahil sa namamanhid ito dahil sa sakit.
"Slut! B*tch! Gold digger! And most of all ang hirap mo! Hindi ka katanggap tanggap ng mga mayaman na katulad namin!" Kailan man hindi ako naghabgad ng ganyan. Simple lang ang pangarap ko ang makahaon sa hirap at mahanap ang tunay kong pamilya. Bumuhos na ang mga luhang kanina pa nagbabadyang tumulo sa mga mata ko. Hindi ko na pinansin ang presensya nila at lumabas na ng ospital ng luhaan. Tinatawag pa ako ng mga kaibigan ko dito sa ospital na ito pero hindi ko sila pinansin. For the second time. Nahuli na naman ulit ako ng pamilya ni Axel na dumalaw sa kanila and worst nakatanggap pa talaga akong sampal.
Mabilis kong pinara ang Jeep at sumakay. Kahit sa Jeep ay todo buhos parin ang ang mga luha ko pero hindi na ganoon ka dami.
**********
Agad akong nagbayad sa driver at bumaba na. Mabuti at tumigil na kakabuhos ang mga luha ko. Pero namumugto parin naman ito. Nagbihis muna ako para makapag pahinga na. Dahil sa napagod ang katawan ko ngayong araw ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.
**********
NAGISING lang ako sa magkasunod na katok ng pintuan ko. Good thing linggo ngayon kaya walang pasok. Linggo nga ngayon pero nagkulong lang naman ako dito sa bahay dahil wala naman akong pupuntahan at wala din akong pera pampasyal. Tiningnan ko muna ang sarili ko sa salamin bago ko binuksan ang pinto. Baka may muta ako, mahirap na, mabuti nang sigurado.
Pagkabukas ko ng pinto ay bumungad sa akin ang maaliwalas na mukha ng best friend ko na nakangiti.
"Good morning labiy ko!" Bati niya sa akin at yumakap, yumakap din naman ako pabalik.
"Good morning din labiy ko"nakangiting bati ko.
"Saan punta natin? Bihis na bihis ka ata?"ani ko na parang sinusuri pa ang kabuuan niya.
"Punta tayong mall?" Anyaya niya. Gustuhin koman ay wala akong pera.
"A-ah labiy ano kasi, wala na akong pera para diyan"nahihiyang ani ko
"Don't worry labiy libre ko naman ehh, may sasabihin lang ako sa'yo then para nadin makapag relax tayo kahit isang araw lang" aniya. Tama naman siya.
To be continued.............
Votes and Comments are highly appreciated........ Lablats🥰 ;>*
YOU ARE READING
A Forgotten Love (Completed)
Romansa"I will never stop caring and loving you,but if you decided to push me away,don't worry I'll go in my own way"
