Bir şeyi saklamanın en iyi yolu onu herkesin görebileceği bir yere koymaktır.
Sherlock Holmes¿?
28. Gün
Annmarie kapı eşiğinde durup nostaljik bir havası olan saatine baktı, Lestrade ve Molly ile buluşmasına tam olarak on sekiz dakika vardı. Üstüne hırkasını alıp kapı koluna asılarak içeriye doğru hafifçe eğildi:
"Akşam sekizde dönerim, bana söylemek istediğiniz bir şey var mı?"
"Görüşürüz Annmarie." dedi koltuğunda oturmuş gazete okuyan John.
"Artık git." diye yanıtlayan tabii ki Sherlock'tu, kendisi mutfakta içinde duman çıkartan, renkli sıvılar bulunan tüplerle ve ispirto ocağı ile meşguldü.
"Sherlock! Ne yapmaman gerektiğini biliyorsun değil mi?"
"Senin taksi bulman gerekmiyor mu?"
"Odamdan uzak duracaksın Sherlock Holmes! Duydun mu beni? Sherlock!" Sherlock'tan cevap alamayan Annmarie kapıyı hırsla çarpıp çıkmadan önce ekledi. "Cehenneme git Sherlock!"
Kapınin kapanış anı, Annmarie'nin kapı kolunu çevirişi ve adımlarının merdivenlerden uzaklaşması normalde bir dakikadan kısa sürse de Sherlock için o süre resmen yavaş çekime alınmıştı.
Dış kapının kapatıldığını ve Annmarie'nin nihayet 221B Baker Caddesi'ndeki binayı tamamen terk edince Sherlock elinde ne var ne yoksa bırakıp mutfak çekmecelerinden çıkardığı başka bir tüple Annmarie'nin odasına koşmaya başladı. Merdivenleri çıkarken hızını alamayıp düştü ve tekrar ayağa kalktı. John da Sherlock'un çıkarttığı gürültünün ve bu hararetinin sebebini öğrenmek için onu takip edip Annmarie'nin çatı katındaki odasına ilerledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Obsidyen | Holmes
FanfictionSarı yağmurluklu, ağzı bozuk genç bir kadın dairesinde belirdiğinde John Watson'ın düşündüğü tek şey kız arkadaşı ile yaşayamadığı romantik anlardı; o genç kadının peşine takılmış belalardan da kendi ve en iyi arkadaşının hayatını nasıl etkileyeceği...