Bu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz...
Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu...
Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar.
Sonra gök gürledi acı...
Bölümün geç gelmesinin sebebi yeni kitap kapağı tasarımı yaptırdım. O yüzden geç attım bölümü. Ama her zaman ki bölümlerden daha uzun bir bölüm oldu. Umarım keyif alıp okursunuz. Çok emek sarfedip yazıyorum. Ama karşılığını bi türlü alamıyorum. Bu beni çok üzüyor. Bölümleri yazmak gelmiyor içimden. Sizden istediğim lütfen emeğe saygı duyun! Sizleri çok tutmadan bölüme yolıyayım.
Oy ve yorumlarınızı unutmayın sakın canlar ❤️
Yeni kitap kapagı ile ilgili Yorumlarınızı da bekliyorum buraya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Deniz Taşkıran
Çok ugraşıp sonunda aklımda ki deniz modeline uyan birini buldum. Ömer karakterine uygun bir karekter hala bulamadım. Ama arıyorum bulunca onuda paylaşacam
16. Bölüm " Sonbaharda Ki Boşluk" Bölüm şarkısı Sıla - Tam Da Bu Gün
"Kimsenin sayfanda mürekkep tüketmesine izin verme, yoksa sana yazacak bir yer kalmaz."
Yalnız kalmak, benim hayatımdı. Herkes benden uzaklaşıyor hızla. Benim iyiliğim için benden uzaklaştıklarını söylüyorlar. Hepsi yalan. Onlar kendi iyilikleri için kaçıyorlar. Kendileri daha fazla hasar görmesinler diye. Kimsenin kimseyi umursadığı yok aslında.
Mürekkep tutmayan boş bir sayfa ile kalıyorsun ortada. Yazsan yazamazsın. Atsan atamazsın kaderi. Sana yaşamak düşüyor. Ama Kimseninde sayfanda mürekkep tüketmesine izin verme. Yoksa sana yazacak bir yer kalmaz.
Hastanenin kapısında tam yirmi dakikadır öylece boş gözlerle yola bakıyorum. Giden arabaların sesi... İnsanların sesi... Aklımda tek bir soru neden? Bu soruma bir cevap bulamıyorum. Günlerce düşünsemde bulamıyacaktım.
Yapacak bir şey yok. Onunda herkes gibi olmadığı düşünmüştüm. Ama değilmiş. O kaçmayı seçti... Ben bu düşüncelerin içinde dalıp giderken birden
" En sevdiğim arkadaşım gelmiş." Sesin sahip tabiki de Pelin. Hemen arkamda bana doğru geliyor. Neşeli bir şekilde Yanında ise lise arkadaşım Filiz vardı. " Ben geldimde sen yoksun ortada." diyerek yanına yürümeye. başladım. Gülümsemeye çalışarak. Oysa içim enkaz alanıydı.
" Filiz hoşgeldin canım "diyerek filiz 'e sarıldım. Oda bana sarıldı.
" Çok geçmiş olsun canım. Bende yeni duydum. "
" Teşekkür ederim canım. Çok kötü bir şey durumdu, ama atlattık. "dedim düz bir sesle
" Buna çok sevindim " dedi. Tam önümde durarak. O sırada Pelin araya girdi. " Tam iki saattir seni izliyorum. Ve bana bir hoşgeldin bile demedim. " Dedikten sonra saçı ile uğraşmaya başladı sahte alınganlıkla. Gülmeye başladım." Sen kıskandın mı? Kıyamam sana " diyerek yanaklarını sıkmaya başladım. Çocuk sever gibi.
