Bu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz...
Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu...
Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar.
Sonra gök gürledi acı...
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin Seviliyorsunuz ❤️
18. BÖLÜM
DÜŞBAHÇESİNDE KALAN PAPATYALAR
Tuğba Yurt - Yalan Atiye - sor
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kelimeler bazen katil, bazen ise ilaç olurlar
Keşke kelimelerle içimizdeki acılardan kurtulabilseydik. Sadece Konuşarak bittseydi içimizdeki yanğınlar...
Sadece
Kelimeler
Ama
İmkansız
Biliyorum...
Bir mezarın başında oturup gelmemeyi beklemek... canımdan can sökülüyor. Ben sadece susuyorum... Kelimeler bizi kurtarmıyor, hiç bir zaman... Bunu konuşarak anladım.
Keşke şimdi kalksan bana sarılsan yine. Bana "Biraz uslu dursan ne olacak sanki" desen. Ama demiyorsun. Çünkü sen yoksun. Sadece ben kaldım. Sen bi daha hiç gelmedin. Ben bunu nasıl anlatırım bilmiyorum. İnan hiç bir kelime bilmiyor içimdeki acının sözcüklerini.
Bu sabah yatağımdan kalkıp, hazırlanıp ablamın mezarına geldim. Bu gün onun doğum günü. Ve ben bunu unutmuştum. Dün gece karıştırdığım eski fotoğraflardan gördüm. Aslında insanlar en sevdiklerini bile günü geldiğinde unutuyor. Önce bir anı sonra, her şey tek tek uçup gidiyor... Ve biz çok sevdik diyoruz. Aslında sadece gördüğümüzde seviyoruz. Sonra... Gidince unutuluyoruz.
Mezarına bi demet papatya getirdim. Çok severdi papatyaları. Hepsini tek tek mezarın üstüne dağıtım. Sonra usulca fısıldadım. Doğum günün kutlu olsun ablacım.. Yalnız kutladığımız tam 15. Doğum günü oldu.. Bu gün... bu gün 8 Eylül nasıl unuturum hiç bilmiyorum. Ama bu gün buraya gelmeseydim. Kendimi hiç affetmezdim. Bana mutlu ol demişti... Ama ben mutlu olamıyorum. Her sokak başında bi katil var. Beni duygularımla vuruyor. Şimdi sen söyle ben nasıl mutlu olayım. Çocuğun elinden uçurtması alındığında ağlamamasını istiyor gibi. Bu kadar zor benim mutlu olmam...
" Abla şimdi burda olsaydın. Sana çok ihtiyacım var... Kime güveneceğim bilmiyorum. Sana kaç kere ihanette ugradığımı anlatsaydım. Nasıl yıkılmadım ben bile bilmiyorum. Artık ağlamak bile içimdekileri hafifletmiyor. Ağlamıyorum dediğin gibi. Ama çok üzülüyorum... "
