Yolumdaki Hira - Tamamlandı

۱۱ - O N B İ R

Selamün aleyküm,

Nasılsınız?

Oldukça erken geldim değil mi?

Umarım güzel bir bölüm olmuştur.

Desteklerinizi beklemekteyim,

Kendinize iyi bakın.

En güzele emanetsiniz :)

07.11.2020

۱۱ - 11.BÖLÜM

Sonbaharın döküntüleri tekrar kalbimde canlanıyor ve tekrar yeşeriyordu, sanki kalbim bir bahçeye dönmüştü ve gün geçtikçe yeşeriyordu.

Emir Esved ile dakikalar önce evlenmiştim, şimdi o yüzüme her ne kadar bakabilse de benim içimdeki garip untanç duygusu yeşeriyor ve üzerimdeki garip mahçubiyet ile yüzüne bakamıyorum.

"Emir Esved, beni Feride hocaya bırakır mısın?" Başını salladığında tereddütle Züleyha'ya baktım.

"Peki, ben? Annem hastanedeyken gelemem." Gülümsedi.

"Emir Esved seni bırakabilir, hem artık birbirinize helalsiniz, yalnız başınıza durabilirsiniz." Emir Esved, asla müdahil olmuyordu, sanki Züleyha'yı anlamış bir tavrı vardı. Emir Esved, hep sessizdi fakat bu sefer olduğu ortam bile sessizleşiyordu.

"Geldik, Allah'a emanet olun." Gülümsedim.

"Sende." Züleyha, arabadan indiğinde gözümün ucu ile Emir Esved'e baktım, gergin gözüküyordu.

"Emir Esved?" Ona seslenmem ile hiç tereddüt etmeden gözlerimin içine baktı ve hiç çekmedi, gözlerimi cama çevirdim ve avuçlarımı pantolonuma bastırdım.

"Efendim?" Benim kadad gergindi, sesine bile yansımıştı.

"Annen ve baban biliyor mu?"

"Babam birkaç yıl önce vefat etti, annem ise hasta, biliyor seni. Eğer senin için bir sorun olmayacaksa annem, seninle görüşmek istiyor?" Ona yaklaşıp omuzuna dokundum, gülümsedim.

"Elbette görmek isterim, eğer annen müsaitse şimdi de olabilir." Gözleri uzun bir müddet omuzundaki elimde dolandı, gerildim. Elimi omuzundan çekip tekrar arkama yaslandım.

"Annenler?" Omuz silktim.

"O kadar geç vakitte kalmazsam bir sorun olacağını düşünmüyorum." Başını salladı.

"Birkaç saat yeterli." Başımı salladım. Emir Esved'in annesi ile görüşecektim, telaş ile üzerime bakındım, botlarım çamur olmuştu, pantolonumun paçalarında çamur izleri kurumuştu, utanç ile başımı eğdim.

"Üzerimdekilere bak, çamur olmuşlar. Nasıl annenin karşına çıkacağım?" Emir Esved, elini ensesine götürerek ovuşturdu.

"Güzel görünüyorsun, annemin sorun edeceğini sanmıyorum." Şu an yer yarılsa da içerisine girsem.

"Güzel mi görünüyorum?" Sesim oldukça güçsüz çıkmıştı hatta ben bile duymakta zorluk çekmiştim.

"Annemin adı Elif, sana birkaç soru sorabilir. Seninle okulda tanıştığımızı ve birbirimizi Allah için sevdiğimizi söyle. Yaşımı eğer bilmiyorsan 26 bunu unutma." Başımı salladım, arabayı sürerken hem bana kendini anlatıyor hemde birkaç kere bana bakıyordu.