Yolumdaki Hira - Tamamlandı

۱۰ - O N

Selamün aleyküm,

Bir güne iki bölüm, oldukça hızlıyım.

Nasılsınız?

İkinci soruşum biraz bayık gelebilir.

Kendinize iyi bakın,

En güzele emanetsiniz.

06.11.2020

۱۰ - 10.BÖLÜM

Soğuk havanın esintisi gün geçtikçe artıyor ve dışarıya çıkma isteğimi söndürüyordu. Üzerimdeki üstümdeki yeşil kazak ve altımdaki siyah pantolonuma bakarak üstümdeki beyaz kabanıma daha da sarındım, ince giyinmiş olmasam da üşüyorum.

Emir Esved ve Züleyha ile buluşacağım çay bahçesine girdiğimde ikisini bir çardağın altında otururken gördüm, Züleyha oldukça üşümüş, Emir Esved ise agrasif gözüküyordu.

Yanlarına o kadar hızlı yürüdüm ki ben bile şaşırdım, resmen koşarcasına yürümüştüm.

"Özür dilerim, sizi beklettiysem." Züleyha, omuz silkti.

"Ne bekletmesi canım, üşüyor musun?" Emir Esved, ağzında bir şeyler geveledi. Bilmiyorum ama bana karşı sürekli agresif olması hoşuma gitmiyordu.

"Ne ağzında geveliyorsun?" İlk defa bu denli öfkeli çıkmıştı sesim ona karşı, aslında öfkeleneceğim pek bir şey yapmamıştı, sadece benimle konuşmaması yoruyordu.

"Züleyha ile seni yarım saattir bekliyoruz, kendisi çok üşüdü ama seni kırmamak adına böyle konuşuyor." Emir Esved ve Züleyha'ya karşı utanmıştım, yüzüme böyle vuracağını bilmiyordum.

"Özür dilerim, bir daha olmaz. İçeriye geçelim mi?" Züleyha ile birlikte Emir Esved'in arkasında küçük kafeye girdik, içerideki bir masaya geçtik. Emir Esved'in benimle ne konuşacağını ciddi mana da merak ediyorum.

"Ne istersiniz?" Garsonun bana yönelttiği soru ile çay istediğimi belirttim, aynı şekilde Emir Esved ve Züleyha'da aynısını tekrar ettiler.

"Emir Esved, seninle konuşacağımız şey neydi?" Emir Esved, demek bile içimde bir şeyleri kopmasına bir sebepti. Oysaki bana ümit adını taşıyan hiçbir şey yapmamıştı ama sanki gönlüm ona mühürlüymüş gibi onun için bu denli deliriyordu.

"Züleyha'ya anlattıklarını oda gelip bana anlattı, polise şikayet edebileceğimizi düşündüm ama uzak tutma kararı onda pek işleyeceğini düşünmüyorum. Daha saatler önce polis karakolundan döndüm, geceleyin teslim ettiğim adamı sabah gün aydığında serbest bırakmışlar. Tekrar bize o adamı ilk nasıl gördüğünü anlatmak ister misin?" Emir Esved'in ilk defa bu kadar uzun cümle kurduğuna şahit oluyorum.

"Aslında onun eşi ile tanışmıştım, onun eşine davranışlarını beğenmiyordum ama son olarak onu dövmesi beni çıldırttı ve onun yaptığı her şeyi kaydederek eşine cesaret verdim. Boşanma davası açıldı ve boşanıldı, eşine şiddet uyguladığı için hapse girmesi talep edildi ve indirgenmesi ile bir yıla kadar düştü, çıkacağını biliyordum ama hiç aklıma gelmedi. Ben o gün mahkeme de unutmuştum, korkuyorum çünkü pes edecek gibi değil, çünkü intikam istiyor o biliyorum." Korkuyorum.

"Güçlü biri. Aslında fiziki bakımından bir gücü olduğunu düşümüyorum ama arkası kuvvetli bir adam olduğu çok belli."

"Biliyorum ama ondan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Annem ve babam bilmiyor, onlara anlatamadım, üzmek istemedim."

"Şu an vereceğin karar ikimizinde hayatını etkileyecek bundan kaynaklı dikkatli ol." Başımı salladım, bu kadar gerginleşeceğini düşünmemiştim, çok kez saçlarını karıştırmış ve ensesini ovmuştu.

"Benimle evlenebilirsin. Eğer ailene bu yaşadıklarından bahsetmek istemiyorsan, kısacası evlenebiliriz." Hayatımda bir kelimeye bu kadar şaşırmamıştım, gözlerim büyüdü ve Züleyha'ya baktım.

Züleyha, her şeyi bilmişcesine sadece dinliyor ve bir duygu belirtisi bile yoktu.

"Ne?" İster istemez ağzımdan çıkan şaşkınlık nidasına engel olamadım. Emir Esved'i ne kadar sevsem de ona bunu yapamam ki sevmediği biri ile hayat kurmasını zorlayamam. Başımı eğdim;

"Emir Esved, gerek yok. Benden kaynaklı bunu yapma, gereği yok. Gerekirse dava da açarım, benim için sorun teşkil etmiyor." Emir Esved, dikkat ile dinledi söylediklerimi.

"Gereği var Hira. Benim için sorun teşkil etmiyor, sadece evlenmek istediğin zaman ilk imam nikahını sonra ise nikah dairesine gideriz, bir düğüne gerek duyulduğunu dişünmüyorum." Başımı salladım.

"O adam cani biri. Ailen söz konusu, bence tekrar düşünmelisin, hem güçlü olabilirim, yanımda biber gazı taşırım ne olacak?" Güldü, ben galiba orada yaşayabilirim. Gülünce gözleri kısılmıştı, inanılmaz.

"O adam senin yanına bu vakitten sonra tek başına gelmez, onu sadece biber gazı ile kandırabileceğine emin misin? Benim evlenmen, aileme zarar vermez."

"Emin misin?" Sorduğum soru ile sadece başını sallayarak önümüze konulan çaydan bir yudum aldı.

"Merak etme, ailen ile konuşuruz." Başımı salladım, dilimi yutmuş gibi hissediyorum.

"Bence dini nikahı bugün kıyabilirsiniz, çünkü bugünden sonra sürekli yanyana olacaksınız ve bazı zamanlar benim olmamam gerekecek, bence ilk önce imam nikahı." Züleyha'nın söyledikleri ile ben muma dönmüşken Emir Esved onu onayladı.

"Bu arada mehir ne istiyorsun?" Kaşlarımı çattım.

"Ne nehir? Anlamadım." Züleyha, gülümseyerek masanın üzerindeki elimi okşadı.

"Mehir, islam hukukunda erkeğin kadına verdiği veya vermeye söz verdiği bir para, mal ve menfaat hediyesidir. Şunu da söyleyeyim, dinen zorunlu yani bir şey söylemen gerek." Ne söyleyebilirdim ki?

"Ne söyleyebilirim ki? Emir Esved, sen vereceksin, bence sen söyle." Söylediklerime ikisi de manasız bakış attılar.

"Züleyha, Hira'ya yolda anlatırsın. Şimdi birkaç arkadaş ile konuşur, nikah için hoca bulabiliriz." Başımı salladım, şimdi ben Emir Esved ile evlenecek miydim?

Emir Esved'in bu kadar soğuk ve duygusuz olması beni her ne kadar korkutsa da onun gönlündeki sıcaklığı hissedebiliyorum, o iyi biri, beni kırmaz ki.

"Hadi çabuk olun." Çantamı masanın üzerinden alarak Züleyha'ya ayak uydurdum.

Ben bugün evlenecektim.

"Züleyha'yı iyi dinle, o sana anlatacak." Emir Esved ile beraber Züleyha'nın kafe de unuttuğu çantayı alıp gelmesi için bekliyorduk.

"Bana hep böyle mi davranacaksın?" Sorduğum soruyla arkasına dönerek arabaya bindi.

Allah'ım, bu adam benim imtihanımdı.

Bu adam kalbimi emanet ettiğimdi.

"Geldim!" Züleyha'nın nefes nefes sesi ile güldüm, bir müddet soluklanmasını bekledikten sonra açtığı kapıdan arabaya bindik.

...

Desteklerinizi bekliyorum.

Selam ve dua ile :)