ថេយុងគេប្រឹងក្រោកឡើងយឺតៗ ស្ទើរតែគ្មានកម្លាំងកំហែង ព្រោះពេលនេះគឺគេយំខ្សោះអស់ពីខ្លួនហើយ បេះដូងរបស់គេឈឺពឺតផ្សារដូចជាមានគេកំពុងតែចាក់ម្ជុលដែលមានពិសទៅក្នុងបេះដូង។
«ខ្ញុំនេះល្ងង់ណាស់ ដែលតែងតែចាញ់បោកពាក្យសម្តី របស់គេ» ថេយុងយកដៃខាងស្តាំមកស្ទាប់ទ្រូងខាងឆ្វេងទឹកភ្នែកដែលឈប់ហូរអម្បាញ់មិញ បែរជាវាហូរមកម្តងទៀត ព្រោះអនុស្សាវរីយ៏ គឺវាតែងតែដក់ជាប់នៅក្នុងបេះដូងរហូត។
«ខ្ញុំនិងចាកចេញពីពីទីនេះ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាលោកនិងមើលថែខ្លួនបានល្អ» ថេយុងបែរជាប្តូរពាក្យពីបងមកទៅជាលោក ពេលនេះគឺគេពិតជាឈឺខ្លាំងណាស់ អារម្មណ៏ដែលធ្លាប់ស្រលាញ់បែរជាវាកំពុងតែរសាត់ទៅណាដ៏សែនឆ្ងាយ បេះដូងកំពុងឈឺ ប៉ុន្តែវាស្រែកថាស្រលាញ់។
«មើលថែខ្លួនផង» ថេយុងសម្លឹងមើលទីស៊ុមរូបថតជុងហ្គុក ថេយុងញញឹមចេញមកទាំងភាព ឈឺចាប់ ព្រោះគេពិតជាមិនចង់ចាកមែន ប៉ុន្តែគេត្រូវតែចាកចេញគេមិនចង់ធ្វើជាឆ្អឹងទទឹងកទៀតឡើយ។
ក្តីស្រលាញ់របស់ថេយុងចំពោះជុងហ្គុកគឺធំណាស់ ទោះពេលនេះជុងហ្គុក ធ្វើទង្វើគេបែបនេះក៏ដោយ ទោះថេយុងខំប្រាប់ខ្លួនឯងអោយកាត់ចិត្ត ប៉ុន្តែនៅតែធ្វើមិនបាន ថេយុងជូតទឹកភ្នែករបស់ខ្លួនអោយស្ងួត រួចដើរទៅខាងលើផ្ទះ ទៅយកខោអាវរបស់ខ្លួន ដើម្បីចាកចេញពីទេនេះ។
«ខ្សែក មួយនេះទោះជាខ្ញុំទុកក៏គ្មានបានប្រយោជន៏ដែល» ថេយុងដោះខ្សែក ចេញដាក់វានៅលើតុក្បែរក្បាលគ្រែ រួចក៏បត់ខោអាវដាក់ចូលទៅក្នុងវ៉ាលី។
«ហឹម...មិនចង់ចាកចេញសោះ» ថេយុងសម្លឹងមើលទៅក្នុងបន្ទប់ដែលពោរពេញទៅដោយភាពសប្បាយ ភាពផ្អែមល្ហែម បែរជារសាត់ដូចជាផ្សែង មនុស្សដែលខ្លួនធ្លាប់ទុកចិត្តប្រៀបដូចជាប្អូនស្រី បែរជាមកធ្វើដាក់គេបែបនេះ សោកស្តាយ ដែលខ្លួនទៅជួយសត្វក្រពើមក ថេយុងនៅតែមិនអស់ចិត្តពីដានី ប៉ុន្តែគេមិនអាចធ្វើអ្វីបាននោះទេ គេគឺបានត្រឹមតែដើរចេញប៉ុណ្ណោះ។
ជុងហ្គុកគេកំពុងតែជួយរុំរបួសដានី ព្រមទាំងយកចិត្តទុកដាក់ទៀតផង ដានីសម្លឹងមកជុងហ្គុកព្រមទាំងលេចនៅស្នាមញញឹមដែលពិសពុលបំផុត មិកដឹងថានាងមានល្បិចអ្វីនោះទេ។
«ហើយៗ» ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏យករបស់ដែលរុំរបួសអោយដានីក៏យកទៅទុកនៅក្នុងប្រអប់រួចក៏មកអង្គុយជិតដានីវិញ។
«ខ្ញុំអរគុណលោកហើយ» ដានីនាងវែកសក់របស់នាងទៅមួយចំហៀង រួចងើបឈរពេញកម្ពស់។
«ខ្ញុំ សុំទៅយកទឹកក្រូចច្របាច់អោយលោក ដើម្បីជាការអរគុណម្តងទៀត» ដានីនាង៏ដើរចេញពីរបន្ទប់រួចសំដៅទៅផ្ទះបាយ ព្រមទាំងទាញថ្នាំមួយកញ្ចប់ពណ៏ស រួចក៏ចាក់ចូលទៅក្នុងកែវក្រូចច្របាច់នោះ។
«នេះ ក្រូចច្របាច់ដែលទើបនិងច្របាច់ហើយថ្មីៗ» ដានីហុចកែវក្រូចច្របាច់នោះអោយជុងហ្គុកព្រមទាំងធ្វើចរិកមាយា ដូចជាមានល្បិច។
«អរគុណហើយ» ជុងហ្គក ក៏ទទួលក្រូចច្របាច់ពីដានី ព្រមទាំងផឹកវាអស់ ដានីនាងឃើញដូច្នេះក៏លេចចេញស្នាមញញឹមដ៏ស្រស់ស្អាត ប៉ុន្តែលាក់នៅភាពពិសពុលគួរអោយខ្លាច។
មួយសន្ទុះក្រោយមកជុងហ្គុកគេមានអារម្មណ៏ថាក្តៅ រោលរាលពេញខ្លួន ដោយសារតែដានីនាងបានដាក់ថ្នាំសម្រើបនៅក្នុងកែវក្រូចច្របាច់នោះ។
«ក្តៅណាស់» ជុងហ្គុកគេក៏ចាប់ផ្តើម ប្រលេះឡេអាវរបស់ខ្លួនម្តងមួយគ្រាប់ៗ លេចចេញនៅសាច់ដុំធំ ព្រមទាំងសាច់សខ្ចីជាមួយបណ្តូលចេក។
«បើលោកក្តៅខ្ញុំអាចជួយបាន» ដានីនាងនិយាយដោយខាំបបូរមាត់ ដោយសិចសុីព្រមទាំងរ៉ូតរូបរបស់នាងដែលពាក់បោះចោលទៅលើឥដ្ឋ រួចក៏ដោះអាវមួយជាន់ទៀត បង្ហាញអោយឃើញនៅដើមទ្រូងមូលក្លំ ដ៏សែនទាក់ទាញ។
បន្ទាប់មកនាងក៏ចាប់ផ្តើមឡើងទៅអង្គុយនៅលើផ្លៅរបស់ជុងហ្គុក ព្រមទាំងយកក្បាលរបស់ជុងហ្គុកមកជ្រប់នៅដើមទ្រូងរបស់នាង។ ជុងហ្គុកគេក៏ចាប់ផ្តើមប្រើបបូរដ៏ស្ទាត់ជំនាយរបស់គេទៅខាំបឺតជញ្ជក់នៅលើក្បាលដោះដែលមានពណ៏សុីជម្ពូ ពីមួយខាងទៅមួយខាង។
ជុងហ្គុកគេមានអារម្មណ៏កាន់តែក្តៅ ពេលនេះគឺគេចង់ជ្រៀតចូលទៅក្នុងរាងកាយរបស់ដានី នៅពេលនេះ។
«ទ្រាំបន្តិចទៅ» ជុងហ្គុកគេនិយាយចប់ ក៏យកដំបងសាច់របស់គេលូកចូលទៅក្នុង ដោយមិនសន្សឹមៗនោះទេ។
«អ្ហា៎» ដានីនាងថ្ងូរចេញមក ដោយភាពឈឺចាប់ៗ
«អ្ហឹះៗ អ្ហឹះៗ» សម្លេងថ្ងូររបស់ដានី ព្រមទាំងសម្លេងកកិតសាច់ប៉ះគ្នា លាន់ឮពេញបន្ទប់ ដែលធ្វើអោយថេយុងដែលឈរនៅជិតបន្ទប់នោះមានអារម្មណ៏ថា បេះដូងរបស់គេឈឺទៀតហើយ។
«ហឹ ហឹ» ថេយុងយំខ្សឹកខ្សួល មិនអោយមានសំឡេងរួចគេក៏ប្រញាប់រត់ចេញពីភូមគ្រឹះត្រកូលJeon
आप पढ़ रहे हैं
ភ្លើងស្នេហ៏ ក្នុងតំណក់ឈាម (ចប់)
रोमांस(ចប់)ដោយសារតែគំនុំដែលធ្វើអោយTAEHYUNGជាក្មេងប្រុសម្នាក់ទទួលរងទារុណកម្មគ្រប់បែបយ៉ាង។ បើមិនស្លាប់ ក៏រស់ក្បែរពិការដែល
