Daisy Gryffindor Ortak Salonu'ndaki puf koltuklardan Sirius'un karşısındakine yığıldı.
"Merlin'in sakalı, ne oldu Black?"
Sirius hüzünle gözlerini yere dikti. Her ne kadar mutsuz olduğunu göstermemeye çalışsa da gözlerinden okunabiliyordu. Yine de umrunda olmadığını göstermek istercesine, pek önemsiz bir şeyden bahsediyormuş gibi bir ses tonu takındı, ve konuştu. "Hiç. Annem yine bana eve gelmememi söyleyen bir çığırtkan göndermiş. Neden Potterlarla konuşuyormuşum? Artık bir Black değilmişim, ve daha da gereksiz laflar. Gerçekten umrumda değil. Gerçekten. Hiç de değil gerçekten. Gerçekten."
"Bir daha söyle ve sana inanacağım."
"Gerçekten."
İkisi de gülüştü ve Sirius noktayı koymak amacıyla, "Umrumda değil çünkü hep böyle söylüyor ve benimde o evde o cadı kadınla yaşamak istediğim pek söylenemez."
Yine gülüştüler, ama Sirius üzgündü, ve bu hali Daisy'nin Sirius'un moralini düzelteceğine inandığı bir şarkıyı açmasına sebep oldu.
Hey Jude, daha da kötüleştirme durumu
Hüzünlü bir şarkı tuttur ve düzeltiver
Unutma,bırak kalbine girsin
Ki sonra başlayabilirsin
Düzeltmeye durumu
"Bence de umrunda değil. Gerçekten."
Ve ne zaman acıyı duyarsan
Hey Jude bırakma kendini
Taşıma sırtında dünyayı
Sende bilirsin,
Aptaldır dünyasını dahada soğutarak
umursamazmış gibi davranan
Gittikçe, şarkı daha da mükemmelleşti ve mutlulukla dans etmeye başladılar.
