Trouvaille (Guns and Roses Series #1)

26th

I woke up with a feeling of there's a large rock that is stocked in my head. 

Hinilot ko ang sentido ko. Ah, shit. Hangover.

I opened my eyes and I was nervous when I realized that I'm not in my room. Bumalikwas ako at napa-upo. I roamed my eyes and then I saw a picture that is placed in the bedside table. It was Isaac.

Oh, shit. I'm in Isaac's bed room? Napa-hawak at napa-tingin ako sa sarili ko. I still have my clothes on.

I was relieved when he didn't took advantage of me while I'm on my weakest. Galit pa nga 'ko sa kanya, baka madagdagan pa.

Humiga na ulit ako. Putangina. Ang sakit talaga ng ulo ko.

Hindi man lang ako inuwi ni Isaac sa condo ko? Sana ginising niya ako.

Napapikit ako. Ano kayang nangyari sa mga kaibigan kong iniwan ko nalang bigla habang nagpa-party? Buti nalang at nabayaran ko na kaagad 'yung mga inumin, baka pauulanan nila ako ng mura dahil ako nag-sabi na ako ang magbabayad.

Biglang bumukas ang pinto at lumitaw doon si Isaac. May dala siyang tray. Wow, he cooked?

"Hi, you feeling better? I cooked macaroni soup for you," sabi niya at nilapag 'yon sa harapan ko. Breakfast in bed, I see.

"Sopas nalang, macaroni soup ka pa d'yan," tumawa siya sa sinabi ko.

"Arte mo, pareho lang naman 'yan, ah,"

I rolled my eyes. "Whatever,"

He chuckled. "Wala man lang 'thank you' d'yan?" he asked.

My eyes fell on the food. Nag-effort pa siyang pag-lutuan ako, na pwede niya naman akong gisingin para d'on na 'ko kumain sa condo ko. Pero nag-effort pa siya.

I looked at him and smiled. "Thank you,"

His eyebrows raised, "Wow, you're welcome."

Tumawa nalang ako at umiling. I started eating the food that he prepared. Infairness naman sa kanya, masarap ang niluto niya.

"Since when did you learn how to cook, hm?" I asked.

"Nung lumipat ako dito, months after I got jailed." 

Napatigil naman ako sa pag-kain. He just chuckled, "Don't worry. That's just nothing," 

"Sorry," 'yun lang ang nasabi ko sa kanya.

"You don't really have to be sorry of what happened before," he said. "Just thank me now dahil pinaglutuan kita," sabay tawa niya.

I smiled, "Yeah, thank you. Masarap,"

"Mas masarap pa 'ko d'yan," Malapit ko nang maibuga ang kinakain ko dahil sa sinabi niya! Gago!

Ihahagis ko na sana sakanya ang kutsara, but he just laughed as me and used his hands like it's a defense mechanism, "Joke lang nga! Pikon 'to!"

I rolled my eyes, "Lumayas ka nga dito!"

Nabigla naman siya sa sinabi ko. Sino namang hindi mabibigla, eh, sa kanya 'tong condo. Tapos ang lakas ng loob kong palayasin siya.

Pagka-tapos 'kong kumain ay tumayo na ako at tumungo sa kusina niya para makapag-hugas ng pinggan. He tried to stop me but I insisted. Ang kapal ng mukha 'kong maki-tulog at maki-kain dito, tapos hindi man lang ako maghuhugas ng pinggan? 

"Ako na kasi, umuwi ka na, maligo ka na," sabi niya.

I rolled my eyes. "I can do this. Ang over-reacting mo. Mag-huhugas nga lang ako ng pinggan,"