29th

56 9 0
                                    

I woke up because of the light from the sun that is shoving to my face. I moved a little. The man beside me hugged me even tighter.

I groaned. I'm still sore and I can't feel my legs. Naramdaman kong inayos ni Isaac ang kumot na naka-tabon sa hubad naming mga katawan. I opened my eyes and looked at him, only to catched him that he's also starring at me.

He smiled. "Good morning, my love." He greeted and kissed my forehead. "Are you hungry?" he asked.

I pouted. "I'm sore," sabi ko.

He laughed. "I'm sorry. But, I'm asking if you're hungry. Do you want to eat?"

I shook my head then closed my eyes. "No, I want to sleep more,"

Naramdaman ko siyang gumalaw. Parang sinilip niya ang clock na nasa bedside table ko.

"It's already 10 AM, aren't you hungry? At wala ka bang pasok sa trabaho ngayon?"

I groaned. "Dami mo namang tanong," sabi ko.

Tumawa siya ng malakas at niyakap ulit ako. "I'm sorry, are you annoyed? I'm just asking,"

"To answer your questions, yes I'm quite hungry. I want pizza. And 12 PM pa naman trabaho ko ngayon," sabi ko.

"Okay, I'll order," he said then kissed my lips before getting off the bed.

I yawned. I don't want to go to work but I have to. Baka mapalayas ako ni daddy kapag hindi ako pumasok.

Umupo ako mula sa pagkakahiga. Parang naglo-loading pa ang utak ko sa mga nangyari.

I smiled. Wow. I just gave in to the man that I truly love. Hinding-hindi ako magsisisi.

Dahan-dahan akong tumayo at kinuha ang mga damit na nasa sahig para suotin ang mga ito. Kinuha ko nalang ang tee-shirt ni Isaac.

My legs are so sore! Ang sakit! Parang may kung anong matulis na bagay na pumasok sa'kin. Eh, meron naman talaga.

Tinampal ko ang aking noo. Puta. Ano ba 'tong iniisip ko.

Kahit na masakit ay pinilit kong lumakad. Para naman akong bagong tuli nito! Nakita naman ako ni Isaac na papunta sa kanya. Agad siyang umalo sa'kin.

"Oh, ba't ka tumayo?" tanong niya.

"I want to and I'm hungry," sabi ko sa kanya.

He smiled and hugged me, "Go back to bed. Ihahatid ko nalang doon,"

Sumimangot ako. "Tangina mo, ba't kasi ang haba?"

Nabigla yata siya sa sinabi ko. Kumalas siya sa pag kaka-yakap and he looked at me. His eyes widened and he laughed the moment he realized what I was trying to say.

"What? Ganon na talaga 'yan, ba't ka galit?" he said, laughing. His eyes are amused.

I rolled my eyes. Patuloy pa rin siyang tumatawa. Maybe he sensed that I'm serious kaya tumigil na rin siya.

"I'm sorry. I'll be gentle next time," sabi niya.

Tinampal ko siya sa kanyang braso! "Next time ka d'yan!"

Tumawa siya ng malakas. Parang baliw 'to! Mabuti nalang at dumating na ang mga pagkain namin. He kept on annoying me while we're eating our food.

"Pwede bang tumahimik ka kahit saglit lang?" naiinis na tanong ko habang naghuhugas siya ng mga pinagkainan namin.

Tumawa lang naman siya. I rolled my eyes at tumalikod na sa kanya para bumalik sa kwarto ko. I was shocked when he stopped me by hugging me from behind.

He kissed the side of my head. "Am I forgiven?"

Bumagsak ang tingin ko sa aking mga kamay dahil sa sinabi niya.

The past still hunts me. I know that caused me trauma. But how can I move on if I can't forgive anyone? Or even myself?

"I know it's hard to heal the pain that I've caused. I know I've caused a lot of trouble," he said and sigh heavily. His arms are wrapped around me. He hugged me even tighter.

"I... I know this is too late but.." he was hesitant to tell me. I was about to ask what is it but then he continued. "Please, go and get my dad and let him rot in jail."

My eyes widened. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at tiningnan siya.

"W... What?" I asked in confusion.

He's breathing heavily, parang nahihirapan siyang huminga at kinakabahan siya dahil sa mga gusto niyang sabihin sa'kin. I held his hand to stop him from feeling nervous. I starred at his eyes and nodded at him. Assuring him that it's alright.

"Si daddy lahat ng may kasalanan nito," he started. "From the very start, alam niyang magaling magpatakbo ng kumpanya ang tatay mo. Remember the time when our parents told us that they're planning our marriage without even asking for our consent?" he asked me, I nodded.

"Pakulo niya 'yon para makuha ang loob ng tatay mo. Our business is slowly failing dahil sa kapapabayaan niya," he said. Umiwas siya ng tingin sa'kin. "Tangina, siya pa ang nag-utos na pumasok ang mga tauhan namin sa bahay niyo nung ikaw lang ang mag-isa," he continued.

"Alam mo naman 'yun, hindi ba?" tanong ko.

He smirked. "Paanong hindi ko malalaman, habang nandoon ako at tinatawagan kita to confirm if you're really alone ay tinututukan niya ako ng baril sa ulo,"

My eyes widened. Ang sahol! Pati sariling anak ay pinagtangkang patayin para sa sariling kumpanya?!

"My dad has a plan para sirain ang kumpanya ng tatay mo, this is why I'm telling you this," he said.

I sighed and held his hand even tighter. He smiled at me and kissed my hand.

"Tutulungan ko kayo para mahuli niyo ang tatay ko," sabi niya sa'kin.

I looked at him. "Are you sure?" I asked and he nodded.

"I don't care if he's my dad, I know I should speak up because I know what's right from wrong. Sana ay hindi ako naging duwag years ago," he said.

I shooked my head. "No, you're so brave,"

"Tangina. Dahil sa'kin ay napahamak ka pa," sabi niya. My eyes watered.

"It's not your fault," I said. My voice are shaking.

"Sana hindi nalang ako nagpaka-duwag at prinotektahan nalang kita nung mga panahong 'yon. Kasalanan ko kung bakit ka napahamak, nawala ka pa sa'kin dahil sa katarantaduhan na ginawa ng tatay ko," his voice is shaking. I bit my lower lip while looking at him. His at the urge of crying.

I hugged him. "Hindi mo kasalanan ang kasalanang ginawa ng tatay mo." I said and caressed his hair. "I love you, please forgive yourself,"

Siniksik niya ang mukha niya sa'king leeg. "How can I forgive myself when I can clearly see the scar on your body? Which is obviously caused by me,"

Kumalas ako sa pagkakayakap. I held his face and looked at his eyes. "I forgive you. Kahit na anong kasalanang ginawa mo ay papatawarin kita," I said and kissed him in the forehead. "Now, I want you to forgive yourself. Not for me, but for your self."

Tears fell from his eyes. I smiled and wiped his tears away.

He hugged me. "What did I do in my past life to deserve you?" he whispered then kissed the side of my head. "I love you,"

I hugged him tighter. "I love you, too," I said. "Ipapakulong natin ang tatay mo. 'Wag kang mag-aalala,"

He nodded. "When everything is clear and okay, I promise, papakasalan kita," he whispered.

-------
Thank you so much!
Follow me on twitter: @attydiaWP

Trouvaille (Guns and Roses Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon