20th

45 7 0
                                    

It's a rainy evening. Pumunta ako sa balcony ng kwarto ko at tiningnan ang langit.

It's been three years mula nong nangyare 'yon. Three years na rin when it caused me trauma.

I always cried myself to sleep because I miss those people that I left without saying goodbye.

Nasira ako dahil sa insidenteng 'yon. Maraming mga kumalat na balita tungkol saakin sa Pilipinas nung nawala ako.

A lot knew that I died. Ni-hindi ko alam kung anong reaction ng mga kaibigan ko dahil doon.

Hindi ko rin alam kung ano ang naging reaction ni Isaac dahil sa balitang 'yon.

Tear fell from my eyes. I sighed. I missed him. Kahit na nangyari 'yon ay totoong namiss ko siya.

We did not broke up because in the first place there was no us. We're just separated by the thought that I died.

I guess that's the end of us?

Maybe, I build him up to be the better version of himself for someone else.

I laughed at myself. Ang martyr ko, sobra.

He's at fault. Trinaydor niya ko, ang pamilya ko.

And here I am, crying because of him.

Pinunasan ko ang aking mga luha nung biglaang tumunog ang cellphone ko. Tumatawag si Lucas.

"Yes?"

"Hoy, kumusta ka na?" tanong niya agad.

I rolled my eyes. "Katatawag mo lang sa'kin kanina ah. Miss mo ba ko kaagad? Anyways, I'm fine,"

"Sobrang kapal mo,"

I laughed. "How's daddy?"

A year and a half after we got here, hindi ko na napigilan si daddy na umuwi.

Sabi niya, kailangan para sa kumpanya. Hindi kaya ni Lucas na siya lang mag-isang mag-manage doon.

"Okay naman,"

"'Yun lang? Okay lang?"

"Anong gusto mong sabihin ko? Eh, okay naman talaga si tito,"

"Ewan ko sayo, bwiset. End ko na 'to,"

"Teka lang,"

"Ano na naman?" Napaka-kulit jusko.

"Anong tawag sa pusit na buntis?"

Tangina, ito na naman siya sa mga jokes n'yang walang kwenta.

"Ano?"

"Pusit-ive," sabi niya sabay tawa.

"Alam mo? Ikaw lang tumawa sa joke mo,"

"Hoy! Tumawa kaya sila Harry dito!"

"Ewan ko sayo, bye," sabi ko at in-end ang call.

He's always like that. Alam n'yang palagi akong nagbe-breakdown simula nuong dumating ako dito sa America. He's making me laugh at his jokes pero ang totoo sobrang annoying niya.

He even tried to make a joke tungkol kay Isaac, but it ended up by me dropping the call because I was pissed.

It's been three long years and I'm finally graduating from college.

"Congratulations, anak! You made it!" Masayang bati ni mommy at niyakap ako. He handed me a big bouquet of flowers.

"This success is for you, mom," sabi ko. Naluha naman si mommy sa sinabi ko.

Trouvaille (Guns and Roses Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon