ep16

2.8K 337 4
                                    

" ဘတ္ခ္ဟြၽန္းဟိုဘက္တိုး ငါအသားခ်င္းထိမအိပ္တတ္ဘူး "

" ေနရာမရိွေတာ့ဘူး မအိပ္တတ္ရင္ေအာက္ဆင္းအိပ္ "

" မင္းဆင္းအိပ္ပါလား သူ႕အိမ္က်ေနတာဘဲ တိုးတိုးတိုး ဟိုဘက္ "

တိုးရင္းတိုးရင္းခုတင္အစြန္းနားေရာက္႐ံုမကျပဳတ္ပါက်ေတာ့မည္မို႔
မအိပ္ေတာ့ဘဲ ထထိုင္လိုက္သည္။ အျပင္ခနလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၿပီး
သူအိပ္မွဝင္လာအိပ္ေတာ့မည္။ ဒီလိုလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနမွာနဲ႔ ဘယ္လိုမွ
အိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္။

" ဘယ္လဲအဲ့ဒါ "

" အိပ္မေပ်ာ္လို႔ "

" ငါလဲလိုက္မယ္ ငါတစ္ေယာက္တည္းမေနရဲဘူး "

" ....... "

" မင္းဘာသိလို႔လဲ ဒီအိမ္က  အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔မထင္ဘူးလား "

" ....... "

" အိမ္ႀကီးကအက်ယ္ႀကီးနဲ႔မင္းမေၾကာက္ဘူးလား "

" ........ "

" မေၾကာက္ဘူးလားလို႔ "

" အင္း "

" ဘာအင္းလဲ တစ္ကယ္မေၾကာက္ဘူးလား "

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းမွာငယ္ငယ္တည္းကတစ္ေယာက္တည္းေနလာ၍
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးေနလာတာၾကာၿပီမို႔ ဘာကိုမွေထြေထြထူးထူးလုပ္ၿပီး
လန္႔ထိတ္မေနတတ္။ အခုလဲတစိမ္းအိမ္ေရာက္ေနေပမယ့္ ေၾကာက္မေန။
ခ်န္းေယာလ္ကသာေနဝင္ကတည္းကသူ႕ေနာက္တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္
ေနေတာ့သည္။ အစကလိုက္ေႏွာင့္ယွက္သည္ထင္ေနတာ အခုေတာ့တစ္ကယ္မ်ားေၾကာက္ေနတာလားလို႔ေတာင္ထင္မိသည္။

" အျပင္မထြက္နဲ႔ေတာ့လို႔ဘတ္ခ္ဟြၽန္း ဝင္ ဝင္ ရေအာင္
ေမွာင္ေမွာင္ႀကီး "

အိမ္ကမီးေခ်ာင္းေတြကတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာင္မီးမလိုက္ၾကဘူး။
လမ္းမီးတစ္ခ်ဳိ႕သာၿခံဝင္းထဲျဖာၾကေန၍ ဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္သာ
ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား။

" ဘတ္ခ္ဟြၽန္းလို႔.... "

" ႐ႉး.. တိတ္တိတ္ေန လူရိွတယ္ "

" ဘာ.. ဘာလူလဲ...လူ.. လူျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား
သရဲ ..သရဲထင္တယ္ "

" ႏွစ္ေယာက္ "

Yours [✓]Where stories live. Discover now