ep17

2.8K 359 8
                                    

အိပ္ယာကႏိုးလာေတာ့ဘတ္ခ္ဟြၽန္းေျခေထာက္တစ္ဖက္ကပိုကိုက္လာသည္။
သူ႕ခႏၲာကိုယ္ကအိပ္မေပ်ာ္ေသးခင္ကလိုေရခ်ဳိးဝတ္နဲ႔မဟုတ္ေတာ့။ အနည္းငယ္ႀကီးေနတဲ့ အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီ။ ေပါင္တစ္ဖက္ကႂကြလို႔ေတာင္ခက္ခက္။ မ်က္လံုးစံုမိွတ္နာက်င္မႈကိုေအာင့္
ကာ ေရခ်ဳိးခန္းဘက္ေရြ႕ရသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးအခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့
ေျခေထာက္ကခုနကေလာက္သိပ္မနာေတာ့။ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ေတာ့ျဖစ္ေနေသးသည္။ ခုတင္ေပၚထိုင္နားလိုက္ရင္း
ေဘာင္းဘီကိုေအာက္နည္းနည္းေလွ်ာ့ခ်ကာဒဏ္ရာကိုၾကည့္မလို႔လုပ္
လိုက္ေတာ့ ဒဏ္ရာအစားပတ္တီးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးတာျမင္ရသည္။

" ဘယ္တုန္းကလုပ္ထားတာလဲ "

ပတ္တီးစည္းၿပီးသြားၿပီမို႔ေဘာင္ဘီကိုျပန္ပင့္တင္ကာ ဆက္ထိုင္ေနခဲ့သည္။
ဘာလုပ္ရမယ္မသိ။ အျပင္လဲမထြက္ခ်င္။ ဘာလုပ္ရမယ္မသိတာနဲ႔
ခုတင္စြန္းနားတင္တာအခ်ိန္အၾကာႀကီးထိုင္ေနခဲ့သည္။

" ထမင္းစားမယ္ ႏိုးေနရင္လဲ ဘာလို႔မဆင္းခဲ့တာလဲ "

" ........ "

" ဒီေန႔ျပန္မယ္ "

ဝင္လာတာကိုလဲအဖတ္မလုပ္၊ ထမင္းစားဖို႔ေခၚတာေတာင္လွည့္မၾကည့္ဘဲ
ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ခ်က္ခ်င္းသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။ ေန႔ခင္းဘက္ႀကီး
အိပ္လိုက္လို႔လား ငိုထားေသာေၾကာင့္လားမသိ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းမ်က္ေမွးေတြကေဖာင္းမို႔ေနသည္။

" သြားစားခ်ည္ေတာ့ စားၿပီးရင္ျပန္မယ္ "

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကထခ်င္ေပမယ့္ ဒီေျခေထာက္ေထာ့နဲ႔နဲ႔သူ႕ေရွ႕ကမျဖတ္ခ်င္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူအရင္အခန္းထဲကထြက္ဖို႔ေစာင့္ေနသည္။

" ေခါင္းမမာနဲ႔ စားၿပီးမွသြားမွာ "

" ငါသိတယ္ သိပ္မစာေသးလို႔ "

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကေျပာမိေျပာရာေျပာလိုက္သည္။ ဗိုက္ကဆာလွၿပီရယ္။
သူကဘတ္ခ္ဟြၽန္းေပကပ္ထိုင္ေနတယ္ထင္ၿပီး အခန္းထဲကမထြက္
တာနဲ႔ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကိုယ့္ဘာကိုယ္သာျဖည္းျဖည္းခ်င္းထလိုက္သည္။
ဒဏ္ရာကထိုင္ေနရင္လဲနာလို႔နာမွန္းမသိသာဘူး။ ထေနလည္းသိပ္မသိသာဘူး။ လႈပ္ရွားလိုက္ရင္အရမ္းနာတာဘဲ။
တံခါးထိျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္ေနရသည္။

Yours [✓]Where stories live. Discover now