ep30

2.9K 327 9
                                    

ခ်န္းေယာလ္ကိုအိပ္ယာေပၚခ်သိပ္ရင္းသူလည္းအနားတြင္
ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သူတစ္ကယ္ျပတ္သားခဲ့တယ္လို႔
အားလံုးကထင္ေနၾကတာဘဲ။ ခ်န္းေယာလ္စိတ္ကိုျမင္ေအာင္လည္း
မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ တစ္ကယ္ကိုသူတစ္ကယ္ကိုမေကာင္းခဲ့တာဘဲ။
စေခၚဖို႔လဲသတၱိမရိွခဲ့ဘူး။ သူ႕ဘက္ကအရင္ဆက္သြယ္ဖို႔လဲ
ေသြးေၾကာင္ခဲ့တယ္။ သူနဲ႔တစ္ကယ္မထိုက္တန္ဘူး။

" ေကာင္းေကာင္းအိပ္ၿပီးႏိုးလာရင္အျပစ္တင္လွည့္အံုး.. "

နဖူးကဆံဖ်ားေလးေတြသပ္ေပးရင္းအသက္႐ူမွန္မွန္ေလး
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလး။ ဘယ္လိုအက်င့္ေလးလဲ
ငိုရင္းအိပ္ေပ်ာ္တတ္တာ။

" ေဒါက္ ေဒါက္ "

တံခါးေခါက္သံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ဘတ္ခ္ဟြၽန္းအေျပးေလးထကာ
သြားဖြင့္ရသည္။ အခန္းျပင္ကထယ္ယံုး။

" ကိုကိုရိွတယ္မလား... မျပန္ေသးဘူးလားမသိဘူး
ေျပာေတာ့ခနဘဲလိုက္ပို႔မွာဆိုၿပီး "

" အမ္... မျပန္ေသးဘူးထင္တယ္ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ "

" တစ္ကယ္! ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးေရာ
ထမင္းလဲမစားရေသး "

" အင္း "

" အာ့ဆိုလဲေကာင္းတယ္ ဟီး
ကိုကို႔ကိုခနၾကည့္ထားအံုးေနာ္ ကြၽန္ေတာ္သြားမယ္ "

" အင္း "

ထယ္ယံုးထြက္သြားေတာ့တံခါးျပန္ပိတ္ကာအိပ္ယာနား
သြားလိုက္ၿပီးေစာင္ကိုရင္ဘတ္ထိဆြဲတင္လိုက္သည္။
ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးထမင္းမစားရေသး၍
ဟင္းမ်ားျပန္ေႏြးရန္ေအာက္ဆင္းလာခဲ့သည္။

.
.
.
.
.

" ဂ်ယ္ဟြၽန္းနီးစိတ္ဆိုးေနတာလား "

" ဘာလို႔လဲ "

" ေရာက္ကတည္းအခုထိစကားမွေကာင္းေကာင္းမေျပာေသးတာ
ထမင္းစားတုန္းကလဲကြၽန္ေတာ့ကိုမၾကည့္ဘူး ကြၽန္ေတာ့တစ္ခုခု
အမွားလုပ္မိလို႔လား "

" ဘာအမွားလဲ "

" ေဟာ... မသိလို႔ေလ "

" ........ "

" စိတ္ဆိုးေနတာဟုတ္တယ္မလား "

" ......... "

" ဂ်ယ္ဟြၽန္းနီး.. ကြၽန္ေတာ္အိမ္လာတာမႀကိဳက္လို႔လား
ေမေမလို႔ေခၚတာမႀကိဳက္လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ လက္မထပ္ခ်င္လို႔လား "

Yours [✓]Where stories live. Discover now