Villa Martinez Series #4: So It's You

Chapter Two

Chapter Two

Kiss

"Do you plan on murdering your food, Andrea?"

Napatingin siya sa 'kin. I was looking at her plate. Bumaba ang tingin niya doon. She let go of her untensils at uminom ng tubig.

"Ayaw mo sa in-order natin?" I asked.

Umiling siya at muling may tiningnan. Sinundan ko naman ang line of vision niya. Binalik ko ang tingin sa kaibigan ko at nagkatinginan kami. She looked away.

"Oh, kaya pala busangot ka d'yan." I said. "Sabihin mo nga sa 'kin, crush mo ba si Tisoy?" I grinned.

Nanlaki naman ang mga mata niya. "Baka may makarinig-" mahina niyang saway.

I laughed. Nagyuko siya ng ulo.

Ang mga kasama namin ay abala na sa island activities habang kaming dalawa lang ang nandito sa restaurant. Medyo ginutom ako kaya sinamahan akong kumain ni Andrea.

"Awww," I teased her.

Sinimangutan naman niya ako. Muli nalang akong napatawa sa reactions niya.

Nakangiti ako sa best friend ko. Ngayon ko lang siya nakita na nagkakaganito. Kinulit ko pa siya hanggang inamin na nga niyang may crush na siya! Tatawa tawa ako sa pagkakatuwa.

"Tara na nga," nauna na siyang tumayo. Tapos na rin kaming kumain.

Sumunod din ako sa kaniya and I linked our arms as we made our way out of the restaurant.

Nakita ko si Ryder. Agad ko itong sinalubong ng ngiti. "Snorkeling?"

He just nodded silently.

Hindi naman talaga cold type si Rye unlike Andrea's impression of him. He's just... quiet.

We did snorkeling and also banana boating. It's fun to be with Ryder and their friends. Nakakasundo rin namin ang mga girls, Kaz and Myrrh.

* * *

"Beautiful, right?" tukoy ko sa palubog na araw. Nasa tubig pa rin kami. Lumapit ako kay Ryder.

Bahagya naman niya akong nilingon pagkatapos ay muli rin binalik ang mga mata sa tanawin. Tahimik lang naming pinagmasdan ang sunset. There was a few moments of peace between the two of us. Parehong nakalubog ang mga katawan namin sa tubig alat na may kalmadong mga alon. And then I bit my lip before I spoke and started another conversation with him.

"The sunset looks beautiful as you..." subok ko at nangingisi na pero pinigilan ko rin. And I mean that he's beautiful in a really manly way. He's a beautiful man. Matangkad na may katamtamang laki ng pangangatawan with muscles in their right places. His body built matches his height. And his face... can look dark or mysterious... Pero pwede ring maging maaliwalas. His prefect brows... eyes... nose... his lips... perfectly angled jawline... His face is just perfect! Walang kapintasan ang kanyang mukha.

Bumaling siya sa akin. "You really say the the right words at the right time, huh?"

Tuluyan na akong napangisi para na rin sa sarili. I know that he knew what I was doing. He immediately caught my attention the very first time we met. Sino naman kasi ang hindi? I think any woman would feel the same attraction I felt towards Ryder. Ryder Emmett Martinez can be as gorgeous as the sunset... Parang nakakahalina... Parang kapag nand'yan na kontento mo nalang itong pagmamasdan dahil sa ganda... At ilang sandali ka pang hindi makakalingon sa ibang bagay. It's beautiful... enchanting.

"I'm not like the sunset..." tahimik na aniya.

Tumitig ako sa kaniya habang nasa tanawin sa harap naman namin ang mga mata niya. "Bakit naman?" I probe.