Lucky I'm Inlove With My Bestfriend [BTS-JHope FF] [Completed]

C h a p t e r - S e v e n

C h a p t e r – S e v e n

“Ayu! Anak may problema ba? Halos mag iisang linggo ng dika lumalabas ng bahay?” tanong ni Mama sa akin. Nagpagulong ako sa kama ko.

“Umayos ka nga!” she lifted me up. Kaya ayung napabangon ako at bagsak ang balikat ko na nakaupo.

“May problema ka ba? Isang linggo ka ng nagmumukmok. And pansin ko lang nag away ba kayo ni Hoseok? Isang linggo na din kasi siyang di pumupunta dito! Iyon ba ang dahilan ng pagmumukmok mo? Aba’y ayusing niyong dalawa ito!” sabi ni Mama.

Napakamot ako sa ulo. I don’t want her to know the truth. Ayokong malaman ni Mama na nagtapat sa akin si Hoseok at ayokong malaman niya na hindi kami okay na dalawa.

“Hindi po ah! Siguro busy lang iyong tao kaya dina siya napupunta dito. Tsaka hindi naman kailangan dapat lagi siya dito. May sarili din siyang bahay.” Sagot ko kay Mama.

“I’m just asking dear, nakakapagtaka lang kasi. Siguro may work nay un! Eh ikaw? Try mo kayang maghanap ng trabaho? Instead of wasting your time here inside doing nothing try to find at least a job.” Sabi ni Mama.

“Bakit pagod na ba kayong palamunin ako?” I pouted. Pinandilatan niya ako ng mata.

“Ano bang nangyayari sayong bata ka! Naglilihi kaba? At anak ba ito ni Hoseok at  kaya siya di dumadalaw dito ay dahil ayaw ka niyang panagutan??” ako naman ang nanlaki ang mga mata!

How could my mother be so exaggerated like that? What the hell!

“What the fuck, MOM! I am not pregnant! Like OMG! Magpapabuntis na nga lang ako sa best friend ko pa? You’re insane mother!” i rolled my eyes at humalukipkip at parang natatawa na naiinis na ewan!.

“Kasi naman baby eh! Ang sungit sungit mo ngayon! Minsan tulala ka na parang wala sa sarili tapos ngayon parang ay ewan ko sayong bata ka!” naguguluhan na niyang sabi

“Porket my mood swings buntis na agad? Hindi ba pwedeng may regla lang? Ewan ko din sayo Mom!” I said while I turned my back to her. Babalik na lang ulit ako sa kama ko at matutulog.

“Nireregla nga! Tatawagan ko si Hoseok at tanungin kung may problema kayong dalawa.” Sabi niya at bago pa siya makalabas ng kwarto sumigaw na ako.

“MOM! Pabayaan niyo na lang kasi siya! Baka may trabaho na yun! Busy ganun kaya dina siya nakakapunta dito! Wag niyong istorbohin yung tao!” pagalit na sabi ko. She raised an eyebrow as if telling me na I crossed over the line. Sigawan ba naman siya?

“Bakit ka ba nag oover react jan kung tatawagan ko yung tao? Hindi ba pwedeng mamiss ko yung best friend mo na parang anak ko na din? TSS! ewan ko sayong bata ka! Jan ka na nga lang.” sabi niya sabay walk out ng room ko.

Pabagsak kong hiniga ang sarili sa kama. I don’t want them to know what happened between me and Hoseok. I want it to be secret. Yung feelings niya para sa akin dapat hindi malaman nina Mama. Nahihiya ako na natatakot na ewan ko!

“Arghhh!” I shout through my frustrations!

I decided to go out at mamasyal muna sa mall, magpapalamig. One week na ding natamabay ako sa loob ng bahay.

I was about to enter at bookstore when I saw him there scanning some books. Kelan pa yun nahilig magbasa ng libro? Tumalikod na ako at pumunta sa ibang lokasyon. Malayo na magkabangga kami. I’m not yet ready to face him. After that big confession and after yung ginawa kong pagtalikod sa kanya sa harap ng marmaing tao, wala akong mukha na ihaharap sa kanya.

Pero kung minamalas nga naman I was about to enter sa starbucks eh nagkasalubong kami sa may pinto. Spell awkward! He half smile pero ako itong si gaga I turned back at him at tumakbo palayo, palabas sa mall. I can’t face him right now! Nahihiya pa rin ako! Nahihiya ako kasi nasaktan ko siya at napahiya sa harap ng maraming tao. Pero feeling ko sa ginawa ko kanina I just made it to worst. I hurt him more and I hate myself for that.

I decided na umuwi na lang. matutulog na lang ulit ako. At bukas na bukas sana maayos na ito.

*

“Manang nasaan po si Mickey?’ tanong ko kay Manang

“Ay eh, kinuha kanina ni Ma’am Angie, Ma’am Ayu kasi daw gusto niyang ipasyal. Nag jogging ata.” Sabi niya I nodded at nagpatuloy na sa kwarto ko.

Nakakabored ngayong araw. Hayst! I missed his presence, his noisiness, sweetness, coldness at yung pagiging makulit niya. Bakit ba kasi na inlove siya sa akin? Why me? I’m his best friend. I thought when he said ‘I love you’, it means he loves me as his friend, but for him it means more than that. At ang tanga ko na hindi ko man lang napansin na ako pala yung Mayumi. Tanga pangalan pa lang magkalapit na. Aba eh malay ko ba na ako yun? Malay ko ba na mahal na niya ako more than a friend. Eh sa manhid ako eh! I was numb that I didn’t feel his love for me is more than just a friend.

I’m sorry budz. I’m sorry if I hurt you. If I can’t accept it right now na mahal mo ako higit pa sa kaibigan. I’m not yet ready for this. At hindi ko alam ang irereact ko noon. I was left with no words. I was speechless and at the same time shocked.

Gusto kong mag sorry sa kanya. Miss na miss ko na siya. Pero hindi na pwede yung dati. Meron na iyong awkwardness if ever na maging okay na kami. Kasi maiilang na ako if gagawin namin yung dati naming ginagawa na alam kong mahal niya pala ako. Ang awkward kaya nun! Try mo yung makipagkulitan ka sa best friend mo na alam mong may gusto siya sa’yo. Awkward to the highest level!

--

Sorry for this lame update. Sorry talaga. I’m really, really exhausted today. 3 hours lang kasi tulog ko simula kagabi at kaninang madaling araw gumising ako for our funrun sa school. Tapos after that practice sa cheerdance buong maghapon at kadarating ko lang sa bahay namin. Pinilit  ko talagang mag update today kasi next week will be our University week. At mawawalan na ako ng time na mag update. And I said sa previous chapter I will update today, Saturday. Kaya appreciate my effort. Mehehe. (Ang drama ko shet) huehue :3 Gege! Annyeong! God bless! VOTE! COMMENT! And Follow! Love lots! Muaahh~ :* ^___^