Hanna POV:
Malapit na ang pasko 2weeks na lang.
And now makikipagkita ako sa ate niya.
From: Josephine
Hey! Let's talk tomorrow at Santos Restaurant. 3:00pm sharp
Sabi nito sa akin. Oh diba ang sweet Niya sa akin..
Hehe joke lang po hindi po siya sweet, mainit po dugo non sa akin.
Kaya nga ngayon habang nag lalakad ako di ko alam kung tutuloy pa ba ako pumasok
"Self kaya mo yan. Pumasok ka na" pag kukumbinsi ko sa sarili ko
"Eh self katakot" Sabi ko ulit
Mukhang baliw na yata ako dito kasi kinakausap ko sarili ko buti walang nakakapansin
Ehh kasi naman ehh hays katakot naman talaga ate niya nag mana yata sa Mommy at Daddy niya.
"Self bilisan mo na kanina pa yun nag hihintay" Sabi ko ulit sa sarili ko
"Parang ayaw ko na tumuloy"
"Eh baka magalit naman siya"
"Eh kasi naman baka kainin ako nang buhay non"
"Hays ito na papasok na talaga ako"
Sobrang lakas nang dibdib ko ng tuluyan na akong nakapasok sa loob ng restaurant nila.
"Are you Miss. Bernardo?" One of their staff ask me
"Yes" I said
"Follow me Maam" she said at nauna ng mag lakad.
Sinundan ko lang siya hanggang sa makarating kami sa loob nang opisina ni Ate Josephine
"Oh you came" nakangisi na sabi nito
At tiningnan ako mula ulo hanggang paa
Sa totoo lang hindi mo talaga mahahalata na anak mahirap ako.
Dahil narin sa kilos at pananamit ko lalong lalo na sa kutis ng balat ko.
Andaming nagsabi na anak mayaman ako pero hinda ah simple lang ang buhay namin ni Mama.
Ayon lang talaga ako hindi na ako yayaman pa
"Ano pong paguusapan natin Ate?" Kinakabahang tanong ko dito
"Don't call me Ate co'z your not my sister" irap na sabi nito
"Dederetsohin na kita. I don't like you for my brother right?" She said at nilaro ang ballpen sa kamay niya
I just nod
"Mag Kano ka?" She ask
"Po?" Alam ko naman ang ibig niyang sabihin pero kasi nakakasakit lang ganyan ba kababa ang tingin nila sa akin.
"Are you deaf or what? I said how much you cost?" She ask again and rolled her eyes
"Ma walang galang na po. Mahal ko po ang kapatid niyo. Hindi po pera niyo ang habol ko. Ganon ho ba ang tingin niyo sa akin. Kasi po kung Oo sorry pero kasi po hindi po ako ganong klaseng tao. Pinaaral po ako ng Mama ko ng maayos tinuruan din po niya ako ng magandang asal" Sabi ko pero tumulo na ang luha ko nakakababa lang kasi sa sarili kasi parang bayarang tao nadin ako pag ganon diba.
"Kaya sorry po kung nakakabastos to pero I can excuse my self po." At umalis na ako sa opisina niya at umalis na din sa lugar na iyon.
Hindi ko kaya nakakasakit. Nakakababa sa sarili. Gosh I can't take this anymore.
"Kaya mo yan Hanna for Jayvee kayanin mo" Sabi ko sa sarili ko
Bakit ganon porket mahirap ka kailangan ganon na tingin nila sa iyo
Bakit ba kasi may mga mayayamang mababa ang tingin sa isang tulad ko.
Tao din naman ako nasasaktan din ako.
From: Mahal
Mahal asan ka?
From:Mahal
Shit Mahal please tell me where are you.
From: Mahal
Mahal I'm f*ck*n worried Mahal
From: Mahal
Mahal please answer all my calls and reply Mahal
Iilan lang yan sa mga text Niya.
Hindi ko namalayang Gabi na pala.
Sa sobrang iyak ko pati oras nakalimutan ko na.
"Kaasar" Sabi ko sa sarili ko
To: Mahal
Mahal pauwi na ako sorry sa Kung pinag paalala kita.
From: Mahal
Thank God you replied. Asan ka susunduin kita.
To: Mahal
Wag na Mahal pauwi na din naman na ako. At Gabi na Kaya ko naman eh
From: Mahal
No tell me where are you at susunduin kita
To: Mahal
Wag na Kaya ko naman eh
From: Mahal
No and that's final
To: Mahal
Eh andito ako sa sea side sa palagi nating pinupuntahan noon
From: Mahal
Ok! Wait me there.
Hindi na ako nag reply pa.
Ilang minutes lang dumating na siya at ayon nga parang hindi kami nag kita ng ilang taon sa sobrang concern sa akin.
"Thank God and your safe" sabay yakap sa akin ng mahigpit
"I can't breath mahal" utal na Sabi ko dito
"Oh sorry pero anong nangyare sa iyo at hindi mo man lang sinabi na dito ka pupunta" Sabi nito ng seryuso
"Eh sorry Mahal I love you" pag lalambing ko at niyakap siya.
At yeah hindi niya alam ang mga pinagsasabi ng pamilya niya sa akin.
Akala niya ayaw lang nila sa akin at hindi nila ako pinapakialaman pero ang totoo lagi silang nag sasabi sa akin nang masasakit na salita sobra lang yung ngayon pero hindi ko sinabi sa kanya kasi ayaw ko mag-away sila.
"Tara na mahal uwi na tayo" pagyaya ko sa kanya upang umuwi
Kaya ayon hinatid na niya ako pauwi at na goodnight na kami sa isa't-isa.
BINABASA MO ANG
PAUBAYA
Novela JuvenilBabaeng minsan ng pinagkaitan na maging masaya, Minsan ng tinanggalan ng karapatan sa taong mahal niya, Ang babaeng gagawin lahat para sa taong mahal niya. Hanna Eunice Bernardo is the girl who sacrifice everything for his boyfriend..
