Achter de schermen.

Lunch.

Je gooit je sleutels op tafel en loopt meteen naar de badkamer om een douche te nemen. Het was koud buiten en die natte kleren hielpen niet echt mee, je was de hele weg naar huis aan het rillen.
Je doet je kleren uit en stapt in de warme douche. Je voelt de stralen warm water over je rug naar beneden lopen. Het voelt fijn om even te relaxen en het water te horen lopen dat klinkt als regen. Je doet even je ogen dicht, en voelt een paar armen om je heen. Je schrikt wakker van je dagdroom en kijkt om je heen. "Dat was raar." Je moet opschieten en snel terug gaan naar het werk. Je stapt uit douche en doet je haren in een hoge knot. Je trekt een donkere jeans aan en een top met lange mouwen met luipaard print en loopt de deur uit.
Het duurde niet lang voor je bij het theater was, het was voor het spitsuur en je was Tom's lunch vergeten. Na alles wat vandaag mis is gegaan, kan dit er ook nog wel bij. Dit was de meeste hectische dag aller tijden! Je hebt geen andere keus, en moet het hem vertellen. Je haast je naar binnen en opent stilletjes de deuren van het toneel, om Tom en zijn figuranten te horen repeteren. Je kruipt backstage en luistert en kijkt in alle stilte. Ze waren Coriolanus aan het repeteren. Een van je favoriete verhalen, samen met Twelfth night. "Hey y/n." Dave loopt of je af en je ziet hem het laatste beetje verf van de grond dweilen. "Het spijt me dat ik je ondergegooit heb met verf vanmorgen." "Zeg je dit alleen omdat Tom je dat gezegt heeft?" "Ja. Maar het spijt me echt. Het was niet netjes van mij." "Laat het gewoon niet nog een keer gebeuren, we hebben al genoeg problemen zonder elkaar te vernederen. Niet beledigend bedoeld, maar al die figuranten zijn zulke kontenkussers bij beroemdheden." "Ja, ik weet het. De dames doen veel te veel hun best met al die make up. Vandaag zag ik een met veel te grote wenkbrauwen." "Jeetje, weet je nog toen Amanda hier was, dat ze dacht dat ze indruk kon maken op Benedict met een fake tan?... alleen op haar gezicht." "Ja!" Dave lachte. "Ziet er niet goed uit bij een persoon die van nature erg bleek is." "Ze was zo bleek dat je haar in de sneeuw kwijt raakte." En je begint hard te lachen. "Ik denk dat dat ook is gebeurd, we hebben haar nooit meer gevonden." "Oh, hou op!" En je duwt hem speels. "En we zijn klaar, lunchpauze iedereen!" Tom verlaat het podium en ziet jou. De aanblik van je frisse nieuwe gezicht deed hem breed glimlachen, maar zijn glimlach vervaagde na het zien van je verbijsterde frons. "Wat is er?" Vraagt hij. "Het spijt me Tom, ik ben je lunch vergeten." Tom's glimlach keert terug op zijn gezicht. "Na de dag die jij hebt gehad, zou ik de lunch ook vergeten. Kom op, we hebben een uur de tijd." "Waar gaan we naartoe?" "We gaan lunchen, gekkie." Tom offert zijn arm aan en je staart erna in de hoop dat iemand je wakker knijpt. "Kom op, laat deze acteur een mooie dame meenemen voor de lunch." "Oke dan, laten we gaan." Je klemt je arm om die van hem en samen verlaten jullie het toneel, hij loopt gehaast naar zijn kledingkamer en sluit snel de deur. Je stond daar maar te kijken hoe Tom door een koffer met spulletjes strompelde. "Wat ben je aan het doen Tom?" "Ik ben opzoek naar een vermomming. Ik kan niet zomaar naar buiten gaan zonder dat ik herkent wordt. Dus waarom niet een beetje lol hebben als een ander persoon?" "Ben je serieus? Je gaat jezelf echt vermommen, alleen voor de lunch?" "Kom op y/n. Soms is het leuk om even helemaal van de radar te verdwijnen... ik wed dat jij dat nog nooit hebt gedaan." "Nee, ik ben een brave meid." Tom staat op en zet je een zwart baret op met een neppe bril op je gezicht. Hij haalt het elastiekje uit je haar en je lange haren vallen over je schouders naar beneden. "Mooi." Je bloost en staart naar de vloer. "Oke, wat zal ik dragen?" "Een pet en een zonnebril is nooit verkeerd." Zeg je terwijl je hem een pet en een zonnebril opzet. "Oke, laten we gaan." Tom begeleid je naar de achter deur, naar de gehuurde auto. "Waar wil je naartoe vriendin?" "Oh nee. Vraag dat niet aan mij. We zijn hier al de hele dag." "Afhalen lost altijd problemen op, op een eerste date." "Wat?" "Hou je vast!" Tom rijdt snel van de parkeerplaats af en ondertussen probeer jij je gordel vast te maken. "Wat is er aan de hand lieve schat?" Tom grinnikt achter het stuur. "Heb je zin in pizza?" "Ach ja, waarom niet." "Oke dan." Tom rijdt langs Time Square, door naar Central Park en parkeert langs een van de ingangen. "Wat is er? Wat is er gebeurd met eten?" "Ze verkopen ook eten in Central Park, gekkie." "Oh, dat weet ik, gekke Engels man." Plaag je. "Ik hou van de manier waarop je dat zegt." Plaagt hij terug. Tom stapt uit en helpt je uit de auto. "En wandeling door het park?" "Vindt je dat niet erg?" Je pakt zijn arm vast en samen lopen jullie de straat in. Jullie kochten je lunch en belandde op de rand van een brug die vrolijk over het water stond. "Hier, ik hoop niet dat je boos bent dat ik in je liedjesboek heb gekeken. Je bent erg getalenteerd." Zegt hij terwijl hij je dunne liedjesboek overhandigt. "Je bent in mijn tas geweest?" "Nee. Nee helemaal niet, je haaste je naar buiten en gooide het perongeluk omver in mijn kleedkamer. Ik was alles gewoon weer terug aan het duwen." "Oh, ik begrijp het. Nee ik vindt het niet erg dat je het hebt gelezen. Ik doe mijn best om mensen het te laten lezen. Je weet maar nooit wie je ontmoet." "Dat is een goede manier om erover na te denken." Tom valt even stil. "Ik kan er iemand naar laten kijken als je dat wilt." Je kijkt op van je eten en staarde hem gewoon verbaasd aan. "Wat?" Vraagt Tom. "Ik ben gewoon verbaasd, vergeef me, maar waarom ben je zo aardig voor me?" "Ik ben verbaasd waarom je dat vraagt. Ik vindt je leuk, y/n. Wanneer ik iemand zie die goed is of goed doet, laat ik ze weten dat ze gewaardeerd worden." "Oh." Je bloost. "Dank je." Je kijkt naar beneden om je glimlach te verbergen en Tom probeert je in je ogen te kijken. Zodra hij dat deed, schonk hij je een brede glimlach en verberg je je gezicht weer. "Waarom doe je dat?" Hij schuift dichter naar je toe en strijkt je haar uit de weg. "Je gezicht is te mooi om te verbergen." "Ik ben gewoon verlegen." "Er is een verschil tussen verlegen zijn en onzeker zijn." Hij tilt je kin op en geeft je een kus op je wang. De hitte stroomt naar je wangen en Tom begint te lachen als je weer rood begint te worden. "Ik denk niet dat je beseft hoe mooi en dierbaar je bent, mijn vriendin. Hoe belangrijk je bent." Een traan ontsnapt uit je oog en je hoopt dat hij dat niet doorheeft. Maar natuurlijk heeft Tom het door, maar hij zegt niks, hij pakt alleen je hand en staat op. "Kom op, we moeten terug naar het theater." Je staat op en veegt de traan van je wang. "Je bent erg speciaal, y/n. Vergeet dat niet, want Loki, the God of Mischief, zegt dat." Hij glimlacht als hij je ziet lachen. "Beter?" "Beter." Samen lopen jullie terug naar de auto en rijden weg. De hele rit waren jullie stil, je weet niet wat je moet zeggen naar zo'n mooi moment met Tom. Tom heeft ook niks te zeggen. Hij wilt wel, maar wilt dat jij eerst iets zegt... "Hoe vond je je date?" "Het zou nog beter zijn geweest als ik vanaf het begin wist dat het een date was." Zeg je. Tom kijkt je aan en ziet je lachen. "Ik wilde niet dat je in paniek zou raken. Ik dacht dat als ik er geen big deal van zou maken, je meer plezier zou hebben." "Dat had ik ook... dank je." "Graag gedaan, vriendin." Je onspant je en kijkt naar alle auto's die voorbij rijden, terwijl je een tevreden gevoel krijgt. Wanneer jullie arriveren, gaan jij en Tom weer via de achterdeur naar binnen, naar de kleedkamer. "Oke, ik kom zo terug." "Kan ik nog iets voor je doen voordat je terug naar het podium gaat?" "Wacht gewoon backstage op mij." Tom glimlacht. Je knikt en verlaat de kamer zodat hij zijn kostuum weer kan aantrekken. Je rent naar het theater en haast je backstage, en zorgt ervoor dat de rekwisieten in orde zijn. "Waar ben je geweest? Ik had je nodig om alle rekwisieten in orde..." De decorontwerpster kijkt om zich heen en ziet dat alles al in orde is. Dan kijkt ze weer naar jou. "Laat maar." Zegt de dame verbaasd. "Oke iedereen. Neem je plaatsen. Tom komt rechts van het podium." Zei de toneelmanager toen ze zag dat iedereen antwoorde. Je begon nog eens alles na te kijken, of alles nog in de goede volgorde lag. "Heb je problemen?" Tom's adem ging langs je nek en deed je huiveren. Je draait je om en gaat te ver achteruit, tegen de punt van het zwaard dat tegen je rug aankomt. "Oh!" Je springt opzij. "Nee, geen enkel probleem." "Je maakt me aan het lachen y/n." Hij boog zich langzaam voorover, maar toen hij hoorde dat de directeur hem riep, stopte hij. "Ik zie je later."