Achter de schermen.

Hotel.

Je wendde je tot Tom en keek naar hem op, het was best moeilijk omdat hij je nog steeds stevig vasthield: "Wat wil je vandaag doen?" "Het is een mooie dag. Waarom gaan we niet ergens heen?" Stelde Tom voor. Je schouders zakten een beetje. Ging hij je helemaal niet helpen? "Ja, bedankt dat je zo specifiek bent." "Waarom is het zo belangrijk?" "Omdat gisteravond als een droom voor mij was. Het was perfect. Ik wil vandaag hetzelfde voor jou doen... Ik weet gewoon niet wat ik moet doen of waar ik met je heen moet gaan." "Nou, laten we naar Times Square gaan en kijken waar we uitkomen." Zei Tom terwijl hij opstond. Je keek een beetje gefrustreerd naar het tapijt: "Wat mijn liefste?" "Ik wou dat ik wist wat we konden doen." Tom glimlachte en tilde je van de bank, terwijl hij je bij je middel vasthield. "Kom op, schat. Laten we vandaag op avontuur gaan." "Oké Tom. Maar je moet eerst je kleren uit je hotelkamer halen." "Dat klopt... Neem je badpak maar mee, schat." Je liet zijn knuffel los en keek hem aan: "Waarom?" "Je kunt niet zomaar het Renaissance Hotel binnengaan en niet het zwembad hebben bezocht." "Hmm ... probeer je me weer te verwennen?" "Ik? Verwen je hoe?" "Het is mijn beurt om je te verwennen." "Maar waarom?" Hij pruilde. "Ik wil je het zwembad laten zien." "Goed, lieverd. Als ik je niet kan verwennen, dan denk ik dat ik genoegen moet nemen met een compromis." "Ik luister." Toms handen streelden je armen. "We verwennen elkaar." "Deal." Je kleedde je voor de dag en je trok een van je gewone jurken aan. Je weet niet waarom je een jurk aantrok, dat doe je normaal nooit. "Wie heeft eigenlijk die jurk ontworpen die je me hebt gegeven, Tom?" "Ralph Lauren." Je hart stopte, hij behandelde je als een ster. Je hebt zoveel actrices over de rode loper zien lopen, in kleding van Ralph Lauren. Tom benaderde je van achteren, "Je verdient het beste, y/n." "En waarom verdien ik het beste?" Vroeg je een beetje flirtend. "Omdat jij van mij bent." "En jij bent de mijne." Tom glimlachte en kuste je schouder. Hij merkte daarna meteen je mooie rode jurk met uitgesneden rug. "Wat is er met die sexy jurk?" "Ik had zin om het te dragen." "Je draagt ​​nooit jurken." "Dat weet ik. Vandaag is je geluksdag. Je ziet me in één... alweer." Je glimlachte en lachte een beetje om jezelf. Toms handen gleeden om je middel: "Ik vind je zo mooi in jurken. Je zou ze vaker moeten dragen." "We zullen zien wat er gebeurt." Plaagde je.
Toen je eenmaal aangekleed was, reed je Tom naar zijn hotel. "Schat, ik had ook zelf kunnen rijden." Zei Tom omdat hij zich een beetje nutteloos voelde op de passagiersstoel. "Ach, stel je niet aan, Thomas." "But..." "Geen 'but's'." 'Zelfs die van jou niet?' Grapte Tom. Je deed je best om niet te lachen, maar je kon de blos die op je wangen schoot niet bedwingen. "Gedraag je Thomas." "Ik dacht dat dit mijn dag was." "Ben je onze deal vergeten voordat we het huis verlieten? Het is nu onze dag." "Goed." Tom pruilde en pakte je hand die niet op het stuur zat. Jullie liepen het hotel binnen en Tom liep met jou naar zijn kamer. De lobby was adembenemend, de vloer was glanzend en zag eruit als marmer met een fontein in het midden. De fontein had drie prachtige nimf-meisjes bovenop. Op elke muur van de lobby hingen prachtige schilderijen van Rome. Tom leidde je de trap op naar zijn kamer. Een net opgemaakt bed met een fris en donzig dekbed en een raam dat uitkeek op 28th en Broadway. De badkamer had hetzelfde grote raam met een gordijn om de privacy te behouden. "Dit is een prachtige kamer." "Ja, en jij ziet er prachtig uit als je erin staat." "Oké, meneer Smooth. Hoe zit het met dit zwembad dat je me zo graag wilde laten zien. Hmm?" "Oh ja, kleed je om liefste. Laten we gaan zwemmen." "Oke dan." Je trok je bikini aan en kwam naar buiten en je zag Tom in zijn zwembroek. Het was de eerste keer dat je hem zonder shirt zag. Je zei geen woord, je staarde alleen maar naar zijn spieren. "Ooh. Je ziet er goed uit schat." Tom moest je uit je roes halen. Je lachte naar hem om te verbergen dat je staarde en hij legde zijn handen op je heupen en kuste je, "Je ziet er zelf ook niet slecht uit." Zei je terwijl je met je handen langs zijn torso gleedt: "Wat probeer je te vinden?" "Niets. Ik heb gewoon nooit de kans gekregen om dit deel van jou te verkennen. Ik beefde in mijn laarzen de laatste keer toen ik je kostuum moest wisselen." "Ik herinner het me..." Hij spinde terwijl hij je oor kuste. Je piepte en kneep in zijn zijden om jezelf te verdedigen en hij gilde: "Waarom doe je dat?" "Omdat je mijn oor kuste." "Oh?" Zei hij. "Wat is er mis met je oor kussen? Hmm?" Nou, dit kwam je bekend voor. Hij pakte je terug van gisteren. "Dus... wat dacht je van dat zwembad?" "Ja, ik begrijp wat je doet. Je ontwijkt de vraag... voorlopig werkt het wel." Tom keek je boos aan.
Toen jullie eindelijk bij het zwembad aankwamen, stopte je en nam je het mooie zicht in je op. Het was een lang blauw zwembad met een prachtige Romeinse stenen muur op de achtergrond. Je schraapte je keel: "Oké. Ik moet toegeven. Dit is een geweldig zwembad." Jullie twee waren de enigen hier, het was fijn dat het zwembad niet zo druk was. Te veel mensen maken je onzeker. Nadat je het zwembad had verkend, nam hij je mee naar binnen om te ontspannen in de hot tub. Oké, je zou het waarschijnlijk nooit toegeven, maar je hield ervan om in bubbelbaden te zitten, je had gewoon nooit veel kansen. De hot tub was betegeld en zag eruit als een omgekeerde spiegelbol. "Ik vind het hier geweldig." "Ik ook, ik kom hier wanneer ik in New York ben." Tom stapte in de hot tub en jij volgde. Je sprong bijna uit je vel toen de jets plotseling aan gingen, "Voorzichtig, y/n." Lachte Tom. Hij keek je aan en je sprong in zijn armen en hij hield je bij je benen omhoog. "Nou, waar was dit voor?" Vroeg Tom. "Omdat je bespringbaar bent... Als dat ook maar een woord is." "Ik weet zeker dat het dat niet is, maar ik vind het leuk." Hij ging voorzichtig zitten met jou op zijn schoot. Je sloeg je armen om zijn nek en je keek in zijn vlammende saffieren ogen. "Was ik te zwaar voor je?" "Nee, natuurlijk niet." Tom keek naar je benen, hij zag dat hij met zijn vingers een litteken volgde: "Je hebt een paar littekens?" "Helaas wel, ja." "Vertel me eens over deze." Vroeg hij. "Ik hielp een paar jaar geleden met het bouwen van een paar sets voor een toneelstuk. Een van de stomme figuranten vond het cool om met het spijkerpistool te spelen en voor ik het wist zat er een in mijn been." Tom huiverde. "Dat moet echt pijnlijk zijn geweest." "Dat was het ook. Maar nogmaals, het is een beroepsrisico. Ik ben niet bang om hard te werken, zelfs als dat betekent dat ik tijdens het werk gewond raak." "Je hebt veel littekens, er is er hier een ..." Tom wees naar je heup. "Eentje daar..." Hij volgde een lange langs je dij en zijn hand dwaalde net onder je knie. "Niet doen!" Je hapte naar adem. Tom grinnikte gemeen. "Doe ik iets verkeerds?" Zei hij terwijl hij het weer deed, waardoor je rilde, "Nee! Je mag mijn trucs niet tegen mij gebruiken..." Je werd afgeleid door je gelach dat weerkaatste in de kamer. Toms glimlach groeide op zijn gezicht, wraak was zoet. "Ik heb je amper aangeraakt!" Hij lachte het uit. "Jullie Amerikanen zijn zulke softies." "Nee, je kietelde me. Dat haat ik." Je sloeg je armen over elkaar en keek hem woedend aan als een boos kind. "Softies? En wat ben jij dan, Engelsman?" "Verliefd." Antwoordde Tom. "Oké... Dat is een goed antwoord." Je schittering werd zachter. Hij kuste je en je leunde met je rug tegen het oppervlak van het borrelende water. Kan het leven nog beter worden?