Achter de schermen.

De ontmoeting.

Je haalt diep adem en zorgt dat je rustig wordt voor je de deuren van het podium opent. Je weet dat je Tom nooit echt zult ontmoeten, maar je bent nog steeds super nerveus omdat je hem gaat zien. Je hoopt alleen dat de extra hulp je niet voor schut gaan zetten, zoals de vorige keer. Je opent de deuren en je ziet dat er een paar mensen op het podium aan het mompelen zijn in zichzelf. Zo stil als je kunt, probeer je het podium te benaderen. "Zoals jullie allemaal weten, zal de getalenteerde en beroemde Tom Hiddleston hier komen repeteren..." de podiummaneger wordt onderbroken door her gejuich van de crew. "Ja. We zijn allemaal natuurlijk heel enthousiast. Maar ik wil aan jullie vragen om gewoon normaal je werk te doen zodat we hem niet aan het stressen maken. Het laatste wat we willen, is nog een ramp op de set. We willen geen herhaling wat toen gebeurd is met Claire Foy." De mananger kijkt naar de crew van het licht. "Het was Dave's schuld dat het licht niet was beveiligd." Zei een man met bruin haar die keek naar Dave, die hem duuwde. "Jij bent diegene die me dat niet heeft verteld."
Je rolt met je ogen en begint te grinniken. "Nogal een rare groep die we hier hebben." Fluistert de man naast je. Je kijkt bijna niet naar hem en leunt naar voren om terug te fluisteren. "Allemaal idioten en geen controle, de licht crew. Ze hadden bijna Mrs.Foy onthoofd." "Oh jee. Dat is verschrikkelijk." "Dat is niks vergeleken met wat gebeurd is met David Tennant wanneer hij aan het repeteren was. Het nieuws ging over zijn bezoek en een van de vrouwelijke extra's die zich letterlijk wierp tussen zijn benen." "Daar heb ik over gehoord ja. Daarbij trok ze zijn broek naar beneden." Zei hij. Je lachte een beetje. "Ik begrijp niet waarom mensen zich zo voorschut zetten bij beroemdheden. Ik weet zeker dat ze net zo behandeld willen worden als normale mensen." "Nou, ik denk dat wel allemaal wel een beroemdheid hebben waarvan we houden. Hoe zit dat met jou? Ben je enthousiast dat je de getalenteerde Tom Hiddleston gaat ontmoeten?" "Maak je een grapje? Ik zou dood neervallen als hij alleen al naar me lacht." Je kijkt naar de man naast je die met je praat en je mond valt meteen open. Hij houdt een vinger voor zijn mond en jij houdt je handen voor je mond, voor het geval je begint te schreeuwen terwijl Tom Hiddelston al de hele tijd met je aan het praten is. "Oke, zonder verder oponthoud, geef een warm welkom, voor Thomas Hiddelston!" De podium manager begeleid hem naar het midden van het podium. "Heb ik nu net gesproken met Tom Hiddleston?" Vraag je jezelf af, wanneer je wangen rood worden. Je trekt je backstage terug, en maakt alles klaar voor de set. "Y/n!" Je draait je om en ziet een andere stagaire op je afkomen. "De podium maneger heeft je nodig." "Waarvoor?" Vraag je nieuwschierig. "Dat weet ik niet. Maar ze zei dat het dringend was." "Oke dan." Je haast je naar het podium terwijl iedereen zich verspreid naar hun plaats achter het podium. "Hallo. De set ontwerpster zei dat je me nodig had?" "Ja. Wil jij ervoor zorgen dat Tom's kleedkamer naar zijn smaak is? Jij bent de enige die ik met hem alleen vertrouw. Jij schreeuwt en huilt niet wanneer je een beroemdheid ziet." "Oh uhm, wat heeft hij nodig?" "Hier is een lijst met dingen die hij gedaan wilt hebben. Het is maar één pagina lang. Deze man is minder veeleisend dan al onze bezoekers bij elkaar." Ze geeft je het lijstje en de sleutels van de kamer. "Oh, en vertel niemand dat ik jou de taak heb gegeven om op hem te letten." "Natuurlijk niet mevrouw." Vertel je haar, alsof je hart je lichaam uit klopt. O mijn god... je voelt het tot in je oren. Je haalt diep adem en loopt door de toneeldeuren, door naar de kleedkamer. "Welkom terug!" Je springt op je knalt met je rug tegen de gesloten door op. "Gelukkig, ik ben blij dat de deur niet open was. Dus jij bent mijn oppas?" Glimlacht hij. Je zweert dat je nog gaat flauwvallen als die lach nog groter wordt. "Uhm, ja. Ik ben hier om ervoor te zorgen dat de kleedkamer geschikt is voor je... en natuurlijk al het andere wat je nodig hebt. "Lief. Laten we maar naar beginnen gaan." Zegt Tom. Het duurt even voor je de hint doorhebt en onhandig steek je de sleutel in het gat. Je laat hem naar binnen en hij kijkt de kamer rond. Het is een kleine kleedkamer met een bank en een witgekalkte bakstenen muur waar een makeup tafel staat, een gordijn wat het rek met kostuums bedekt, en knipperend licht erboven. "Juist. Dit zal helemaal niet werken. Ik wil iedere morgen verse rozen op tafel wanneer ik binnenkom met een schaaltje vol met cashewnoten. Ik wil dat de muren een saliegroen geverfde kleur krijgen en ik wil graag van die lelijke gordijnen af. Uhm, wat nog? Oh, ik loop graag rond op blote voeten wanneer ik aan het repeteren ben, dus een vloerkleed of tapijt is voldoende. Heb je dat allemaal begrepen." Je staat daar maar als een prooi die in het vizier wordt gehouden door zijn jager. Het was maar voor even, want hij begon heel hard te lachen en je besefte dat die maar een grapje maakte. "Jij arm ding!" Lachte hij uit. "Je ziet er doodsbang uit. Geen zorgen, ik ben niet zo." Je ademt de grootste hoeveelheid lucht uit. "Wow, jij ben het nerveuze type." Grinnikt hij, en je probeert rustig te blijven. "Gaat het wel goed? Moet je even gaan zitten?" "Nee, nee. Ik ben helemaal in orde. Ik zal deze dingen op de lijst klaarmaken en laat je alleen zodat je je werk kunt doen." Zeg je terwijl je struikelt als je weg wilt gaan. "Kom hier jij bang klein vogeltje. Het is nergens voor nodig om zo te beven als je mij ziet." Tom helpt je de bank op en gaat naast je zitten. "Wat is je naam?" "(Je bijnaam)." je stottert en wrijft je haren uit je gezicht. "(Bijnaam)." "(Bijnaam)?" Vraagt hij. Je begint te lachen en hij is blij te zien dat je al wat meer begint te stralen. "Nee. Ik maak geen grapje, dat is mijn naam... of eigenlijk mijn bijnaam. Iedereen noemt me zo backstage." "Wat is dan je echte naam?" "(Voornaam en middelste naam)." Tom kijkt alsof hij blijft hangen. "Geen achternaam?" Vraagt hij. Jij lacht. "Sorry Mr.Hiddelston. Het is een prive regel. Voor het geval de pers een verhaal wilt verzinnen en je reputatie kapot maakt. We houden het bij bijnamen in plaats van onze echte naam." "Dat is erg respectvol van deze plek. Bedankt voor de uitleg." "Graag gedaan Mr.Hiddelston." "Oh en uhm, noem me maar Tom. Ik ben een normaal persoon, weet je nog?" Hij lacht naar jou en je knikt. "Eerlijk genoeg Tom." Een moment van stilte vult de kamer en hij leunt naar je toe. "Wat als ik je een bedank briefje wil geven, dat je zo'n goede assistent bent? Zonder je achternaam kan ik hem niet versturen." Hij haalt het onderwerp weer naar voren. "Oke, ik vertel je wat ik kan doen. Ik zal het fluisteren in je oor. Wat vindt je daar van?" Tom leunt naar voren en je fluistert je achternaam in zijn oor. Hij leunt naar achteren en begint te lachen. "Wat? Dat is mijn echte achternaam. Ik lieg niet." "Dat weet ik. Maar je initialen spellen een grappig woord." "Ja... dat weet ik." Je schouders zakken, als je herrinnert wordt aan je naam. "Het spijt me. Als het je een beetje beter maakt, ik ken iemands initialen die het woord "D.I.K." spelt." Je lacht en staat op. Je wappert met de lijst "Nou, ik ga deze dingen regelen. Ik zie je later weer." "Ik zal op je wachten." "Het was leuk je te ontmoeten Tom." Je staat in de deuropening om weg te gaan. "Het genoege is aan mijn kant."