Achter de schermen.

Reputatie.

Je slaakt een diepe zucht van frustratie en gaat door met werken. Als je een ding hebt geleerd van het werken in een theater, dan is het dat niet iedere scene in volgorde wordt gerepeteerd. Je moet dus goed luisteren en opletten wat de acteurs je vragen. Als een ding verkeerd gaat, kan alles verkeerd gaan. En dan is iedereen daar de dupe van. "Maak de bloedpakken klaar, y/n." Zegt de regisseur. Je pakt ze meteen op en wacht totdat Tom backstage komt om ze te installeren. "Armen omhoog." Zei je toen je er een in de onderzak bij zijn schouders, heupen en romp stopte. Je kan niet anders dan beginnen met blozen... je raakt hem aan in Godsnaam! Je kijkt alles nog een keer na en stuurt hemt terug. Je haalt eens diep adem als je ziet dat alles goed is gegaan. Niet slecht voor een eerste keer bloedpakken installeren. Als het zwaardgevecht door gaat en het bloed blijft stromen, ga je achteruit zitten en kijk je naar het uitstekende acteerwerk. Je hebt goed werk verricht en er is geen tijd verspilt. Het doek valt en Tom haast zich weer backstage. "Monologue time." Zei hij terwijl hij aan de rest van de klittenbandspleten trok die het kostuum er geraffeld en gescheurd uit laten zien Hij verwijderde zijn zwaard en riem. Een laatste spleet en zijn hele buik was zichtbaar, je huiverde. "Gaat het?" Vroeg hij. Je knikt alleen en stuurt hem terug het toneel op. Je had het gevoel dat je even wat koud water in je gezicht moest gooien, maar je hebt nog genoeg werk te doen. Je moest de gleuven nog dichtmaken zodat ze hun buiging konden doen. Hij is een geweldige acteur, de monoloog was onberispelijk en hij verbrak de rol pas nadat de gordijnen dicht waren. Oh god, daar kwam hij, de dappere krijger van het theater, klaar om weer hersteld te worden. "Oke, goed werk." Zeg je terwijl je je best doet om de klittenband los te maken zonder hem aan te raken. Natuurlijk werkt dat niet. Je bent al blij dat hij niet ineenkrimpt wanneer je zijn huid aanraakt als je het hele pak probeert los te maken. Hij rent weer terug naar het toneel en maakt een diepe buiging. Wat een dag! Je veegt het zweet van je wenkbrauwen en ploft neer op een stoel van uitputting. Je bent geestelijk gesloopt en het werd je teveel, dus je moest even het toneel verlaten. Hij rekende erop dat jij er was zodra hij het toneel zou verlaten, maar als je het niet weg zou gaan, zou je jezelf nog belachelijker maken. "Waar ga je naartoe?" Je had niet in de gaten dat Tom je volgde. Je draait je om en kijkt naar de knappe man die voor je staat. "Ik heb gewoon even wat frisse lucht nodig, dat is alles. Je hebt fantastisch werk geleverd vandaag Tom" "Als je dat al leuk vond, wacht dan maar op de openingsavond." Flirtte hij. Oh! Je kunt het niet meer aan. Hij is prachtig en je kunt er niets aan doen of je baan staat op het spel. Soms is professioneel zijn een last. "Jij hebt ook hard gewerkt, y/n. Ik ben trots op je." "Dankje." Hij komt dichter bij je en fluistert in je oor. "Graag gedaan mijn liefste." En hij kust je onder je oor. Je sluit je ogen en piept perongeluk een beetje. Je kon zijn lach voelen tegen je nek en hij probeerde het nog eens. Dit keer kwam je, helaas, weer bij zinnen. "Tom!" Zeg je giechelend. "Nee." "Is er iets mis y/n?" Zegt hij bezorgt. Je schud je hoofd en doet een stap achteruit. "Mijn baan en jouw reputatie gaan eraan als we dit doet. Ik geef teveel om jou om dat te laten gebeuren." Tom's uitdrukking was ernstig teleurgesteld, maar hij dacht er even over na. "Je hebt gelijk, y/n. Bedankt voor je bezorgdheid over mijn welzijn." "Het spijt me Tom." "Het is al goed y/n." Tom haalt een hand door je haar en loopt dan weg.