Achter de schermen.

Mooi in roze.

Je rende backstage en begon de decorontwerper te helpen bij het schilderen van alle rekwisieten die moesten worden bijgewerkt.
"Je bent laat y/n. Ik kan dit niet langer tolereren. Ik heb je hulp nodig wanneer er bezoekers zijn. Je kunt je niet focussen op school en werk nu. Niet wanneer Tom hier is." "Ja, mevrouw. Sorry. Je pakt een kwast en begint met schilderen. Een van de mannelijke figuranten komt achter je vandaan en roept je naam. "Hey y/n! Ik zei toch dat je de verf niet in de make-upruimte voor figuranten moest bewaren." "We hebben geen andere plek om het neer te zetten, Dave. Je moet dat maar kunnen accepteren." Bijt je terug. Je was moe, gestrest en van streek omdat iedereen in je nek zat, omdat je een keer in je leven te laat was. "Accepteer dit maar y/n!" Hij gooide de emmer met roze verf naar je en je zat helemaal onder van kop tot teen. Dave en een aantal andere figuranten lachen je uit en de decordesigner rent naar de podiummaneger. Je veegt de verf van je ogen en staart naar alle idiote jongens die voor je staan. "Weet je, Dave. Het is geen wonder dat je nog steeds geen vriendin hebt. Je behandelt vrouwen in het algemeen niet goed." "Ja, en jij bent ook nog single y/n." Je kan er niet meer tegen, rent op Dave af, en achtervolgt hem backstage. Je hebt hem eindelijk te pakken en smeert de verf van jou op hem. "Kom op y/n, dit is een heel nieuw shirt!" "Daar had je dan aan moeten denken voordat je al die roze verf over me heen gooide!" Je slaat hem in zijn gezicht en laat een handafdruk achter op zijn rechterwang. Je pakt zijn shirt en veegt je handen af aan zijn nieuwe shirt.
"Is alles hier in orde?" Je kon Tom boven je zien uittorenen als de schaduw van de dood. Tenminste, zo voelde het. Je staat daar maar naast Dave die nu even roze is als jij. "Ze viel me ineens aan. Ze rende achter me aan nadat een emmer met roze verf perongeluk over haar heen is gevallen." "Echt Dave? Je bent een klootzak!" "En hoe komt de verf helemaal over dit meisje? Heeft iemand het zien gebeuren, vertelt Dave de waarheid?" Alle figuranten knikten om Dave te steunen. Je keek rond en besefte dat je niet werd verdedigd. "Zelfs wanneer je een klootzak bent beschermen mensen je." Je duwt hem tegen een stapel rekwisieten en je loopt weg. Je wilt niet verder worden vernederd door andere mensen. Tom kijkt om zich heen en kijkt naar alle liegende acteurs en actrices waarmee hij samen werkt. "Ik ben teleurgesteld door jullie allemaal." "Wat? Ze viel mij aan. Ze is gewoon jaloers dat ze niet zo getalenteerd is als ons." "Ik heb gezien wat er gebeurde, en niemand van jullie vertelde de waarheid. Ik hou niet van werken met leugenaars, je gooide de verf helemaal over haar heen. Nu kan ik dankzij jou de show niet optijd afmaken, omdat dit allemaal schoon gemaakt moet worden bovenop alle reparaties die de setploeg moet uitvoeren." Tom loopt naar de bezemkast en haalt er een dweil uit. "Aan het werk, en niemand helpt hem. Had die maar moeten nadenken." Tom loopt het podium af en rent naar de podiummanager. "Waar is y/n?" "Ze is buiten zichzelf aan het afspoelen in de regen. Het spijt me Tom, ik zal haar ontslaan zodra ze klaar is. Zo is ze normaal niet." "Het is niet nodig om haar te ontslaan, het was niet haar schuld." "Wie was het dan?" "Dat vertel ik je later." Tom rent naar de hal, door de grote deuren naar buiten toe. "Je doet alles voor je werk, nietwaar?" "Bespot me alsjeblieft niet, niet na wat er net is gebeurd." "Ik spot niet, je ziet er goed uit in roze." Plaagde hij. "Je mag blij zijn dat je een gerespecteerde acteur bent, anders smeerde ik je in met het laatste beetje roze." Tom lacht. "Laat me je helpen." En hij wrijft het laatste beetje roze van je kleren. "Nou, ik kan maar beter naar huis gaan en me omkleden. Het spijt me zo Tom. Dit had nooit mogen gebeuren." "Je hebt gelijk, dit had nooit mogen gebeuren... maar het was niet jouw schuld. Ik zie je later y/n."