Achter de schermen.

Zonneschijn.

Je rijdt de hele stad rond om alles te krijgen wat hij nodig heeft. Het is altijd veel werk om het een beroemdheid comfortabel te maken, hoe hard we het ook proberen. Zelfs als een van de bezoekers niks vraagt, er is altijd wel iets dat ze willen. Bijvoorbeeld dat we ergens eten halen of de krant. Tom was verassend genoeg makkelijk om voor te zorgen. Alles wat hij wilde, was niet moeilijk om te vinden in deze stad. Een doos met zijn favoriete thee, een mok, sleutels voor zijn gehuurde auto, het dagelijkse nieuwsblad en een bestelling voor de lunch was alles wat deze man nodig had naast kleinere dingen. Je klopt op de deur van zijn kleedkamer en hij opent de deur, en ziet jou staan met allebei je handen vol met tassen. "Laat me je helpen." Tom leegt een arm en draagt de tassen naar binnen. Je legt het nieuwsblad met zijn lunch op de tafel. Je hangt zijn kostuum op wat gerpest is en gereinigd en legt de sleutels van de auto naast zijn nieuwsblad. "Heel erg bedankt y/n. Je ziet er moe uit." "Lang niet zo erg als toen Tennant naar deze stad kwam. Dus geen zorgen. Kan ik nog iets voor je doen? Ik kan thee voor je klaarmaken als je wilt." "Ja, dankje. En als je klaar bent kun je me lunchen." Tom lacht naar je en je vertrekt stil en snel om Tom zijn thee klaar te maken. Er zijn een paar mensen van het toneel aan het praten in de lounge en merken je niet eens op. Je giet warm water in zijn nieuwe mok en doet er een theezakje in voor je het in de magnetron stopt. Niet precies hoe de Engelsen het doen maar... wat maakt het uit. "Heb je gezien hoe hij lacht? Ik denk dat hij naar me keek. Hij is zo sexy." Zegt een meisje tegen de ander. "En hij zingt ook. Heb je hem Bare Necessities horen zingen?" Je snuift en probeert je lach in te houden wanneer je dat hoort. De magnetron piept en je haalt de warme mok eruit. Je gaat in de la opzoek naar lepels, maar je ziet er geen om zijn thee mee te roeren. Je gaat echt geen dingen afwassen die je niet hebt gebruikt, je hebt genoeg dingen te doen dan zorgen maken over een stomme lepel. Je pakt een plastic lepeltje uit de kast, pakt je eigen lunch uit de ijskast en vertrekt om hem zijn thee te brengen.
"Sorry Tom. Ze hadden geen schone lepels meer. Ik hoop dat je plastic niet erg vindt?" Zeg je terwijl je de kamer binnenloopt en de deur dicht doet. "Dat is ook prima. Onverantwoordelijke crewleden?" "Ja. Ze wassen de vaat nooit af nadat ze het gebruikt hebben. Vooral het zilver. Soms wenste ik dat ik net als Bruce Almighty een kloon kon maken." Zeg je sarcastisch. Tom blaast perongelijk een framboos uit zijn mond, zo in zijn thee en probeert niet te lachen om je grap. "Sorry. Gaat het met je?" "Ja, ik ben oke. Dat was gewoon erg grappig." Grinnikt hij. "Nou, vertel me eens iets over jezelf y/n. Hoe ben je terecht gekomen in het theater?" "Eigenlijk is dit een baantje om mijn school te kunnen betalen. Ik hou van dit werk. Ik leer veel interessante mensen kennen." "Heel veel beroemde mensen bedoel je?" "Ja, natuurlijk." Geef je toe. "Waarvoor ga je eigenlijk naar school?" "Wereldwijde studies en muziek." "Mooi hoor, een slimme meid. Dus je vindt het leuk om te leren over de wereld? Dat is apart om te zien tegenwoordig." "Nou, ik wilde altijd al reizen." "En muziek? Schrijf je zelf?" "Alleen de songteksten. Ik ben nog steeds aan het leren om te componeren. Ik vond schrijven altijd al leuk." "Je eigen liedjes? Dat is geweldig. Wat voor 'n liedjes schrijf je?" "Alles wat me inspireert denk ik." Je wilde iets anders zeggen maar hield je mond. Tom zag dag en vraagt je, "Wat wilde je zeggen?" "Niks. Als ik het je zou vertellen, zou je denken dat ik een of andere fan girl ben." "Oh, oke. Dus het is een liedje over mij dan? Ik voel me gevleid." "Niet precies. Het vermeldt jou. Het is een lied over glimlachen." Tom grijnst en leunt achterover op de bank. "Je vindt mijn glimlach dus leuk? Wat lief, je bloost heel erg." Je verbergt je gezicht in je handen en lacht een beetje. "Ja, ik vindt je glimlach leuk. Ik weet zeker dat je dat al van veel meisjes hebt gehoord." "Ja. Online. Of in een fan-mail of misschien schreeuwde een fan girl het naar me bij een première. Maar geen een fan bekende het zo netjes zoals jij dat doet. Ik vindt jou wel leuk y/n." "Dankje, Tom. Ik vindt jou ook wel leuk." "Nou, aan de slag dan. Ik moet weer naar het toneel, Ik zie je later?" Vraagt Tom. "Waarschijnlijk morgen. Ik ga zometeen naar school. Ik ga 3 keer per week." "Oh, prima. Dan zie ik je morgen."
De volgende dag haast je je van je auto naar de deuren van het theater, door de gang naar de kleedkamer. Je moest even stoppen voor de deur, even ademhalen, en kloppen op de deur. "Goeiemorgen, je bent een beetje laat."Sorry... Het spijt me. Ik ben lang opgebleven om te leren voor een examen."  Tom grijnst alleen even naar je en pakt een stuk papier van je gezicht af. "Het ziet ernaar uit dat je boven je aantekeningen in slaap bent gevallen." Hij kijkt even naar het stuk papier. "Welk land heeft het hoogste percentage werkende, alleenstaande moeders in Europa?" Vraagt hij terwijl hij het stukje papier leest. "IJsland." Antwoord je terwijl je zijn nieuwsblad en ontbijt neeezet op tafel. "Ontbijt je met me mee?" Vraagt hij. "Ik zou het graag willen, maar ik moet sommige dingen van de set voorbereiden vandaag. Niemand weet hoe hij de rekwisieten goed moet schilderen. Ik zie je later." Nadat je dat gezegd hebt, schiet je de kamer uit. "Oke." Riep hij erachteraan. Hij kijkt naar beneden en ziet je boodschappen tas liggen waar alles uit is gevallen. "Wat een druk meisje." Hij bukt zich, pakt de inhoud op en stopt het terug in je tas. "Hmm... haar liedjes boek?" Tom opent het en het viel open bij een vermelding met het label; Zonneschijn. "Wow," Tom lacht. "Ze is erg getalenteerd."