Achter de schermen.

Een lastige situatie.

Die avondt rijdt je terug naar huis, terwijl je je zorg maakt over Tom. Hij keek zo verdrietig en je geeft er jezelf de schuld van. Hij behandeld je zoals een man je nog nooit heeft behandeld, maar je wilt weten of hij wel oke is. Helaas is je dag nog niet voorbij. Je moet nog naar school terwijl je liever in elkaar gekropen op de bank zit met een kommetje soep. Wanneer je in de klas zit en de professor begint te vertellen over dingen die je al weet, pak je je telefoon en stuur je een berichtje naar het nummer die hij je heeft gegeven in geval van nood. "Hey, hoe gaat het?" "Wie is dit?" Vraagt Tom. "Ik ben het, y/n. Het spijt me van vanmiddag, ik dacht net aan je." Stuurde je hem terug. "Het gaat wel goed. Bedankt dat je aan me denkt, je bent een liefdevol persoon, lieverd. Wat ben je aan het doen?" "Ik zit in de klas." "Nou, ik wil je niet in de problemen brengen, ik zie je morgen, y/n. Goedenacht." "Goedenacht." Wow... zelfs zijn berichten geven je rillingen, het was gewoon oneerlijk. De professor keek even rond en zag dat je met je telefoon bezig was. "Y/n, vertel me welke vijf landen het noorderlicht duidelijk kunnen zien." "Uhm... De Verenigde Staten, hoofdzakelijk Alaska, Canada, IJsland, Zweden en Noorwegen." "Goed, dat is correct. Het is fijn om te weten dat je kunt multitasken." Zegt hij verassend verbaasd, wetende dat jij de enige bent die oplet in zijn lessen. Wanneer de les gedaan is, pak je je spullen bij elkaar om weg te gaan. "Y/n. Kan ik even met je spreken?" Vraagt hij. "Ja, natuurlijk. Wat is er?" Vraag je. "Ik neem een handvol studenten mee naar Peru tegen het eind van het semester. Zou je het leuk vinden om mee te gaan?" Je staat daar wat voor je uit te staren, klaar om ieder moment flauw te vallen. Peru? Ben je aan het dromen? "Ja, dat zou een hele eer zijn meneer." "En als je zo goed blijft werken, zal ik kijken of ik een studiebeurs kan regelen zodat de kaartjes en kamers worden betaald." "Dank u wel, meneer. Ik zal u niet in de steek laten." "En zorg ervoor dat je die Engelse acteur ook niet in de steek laat." Hij wierp je een grijns toe. "Wat?" "Coriolanus is een van mijn favoriete toneelstukken. Ik hoop het te zien op de openingsavond." "Natuurlijk, meneer. Goedenacht."

Die nacht rijdt je terug naar huis en probeer je jezelf wakker te houden. Zodra je thuiskomt, plof je neer op bed met al je kleding nog aan. Het boeide je nu echt niks. Je was blij dat je thuis was en in staat om jezelf in bed te leggen, lekker onder de warme dekens. Het was koud in het huis, dus je rolde je op als een burrito en langzaam viel je in slaap. Je sluit je ogen en voelt weer die twee zelfde armen om je middel. "Tom?" "Ja lieverd. Je hebt een moeilijke dag gehad vandaag. Ga maar lekker slapen, mijn schat." "Hoe ben je hier binnen gekomen Tom? Hoe ben je..." Zijn lippen raken de jouwe, langzaam verdwijnen je woorden. Je duwt hem weg bij zijn schouder, en probeert hem te weerstaan, maar het lukt niet. "Doe het alsjeblieft niet..." "Ik zou het niet doen als jij het niet wilde mijn liefste. We zullen het zo moeten laten zijn." Zijn stem galmde in de waas van je diepe droom en je sprong wakker. "O mijn god!" Je gooit jezelf weer achterover in bed en kijkt naar de wekker. Het was nu al negen uur s'ochtends en je hebt nog maar een paar uurtjes voor je je weer moet inklokken op het werk. Je zou op geen enkele manier weer in slaap vallen, niet meer na die droom. Je was nog steeds zwak in de knieën en wiebelde nog toen je naast het bed stond. "Holy shit." Je loopt naar de badkamer en stapt de douche in. Je doet een paar schone kleren aan, een lichte spijkerbroek en een topje van kant. Om een of andere reden bekijk je jezelf in de spiegel en vlecht je een haarband in je haren. Je doet normaal nooit zulke dingen, vooral niet als je moet werken. Maar vandaag voel je je mooi en dat wil je laten zien op het werk. Je zet een schattige hoed op en maakt ontbijt. Je hebt nog wat tijd over en zet de tv aan. Je schakelde over naar het nieuws. "De getalenteerde Tom Hiddleston is gisteren gezien in Central Park met een mysterieuze Franse dame. Ze zijn samen gezien bij een brug waar ze zaten." Je begint te lachen, eem Franse vrouw, wat een giller. Geen wonder dat Tom incognito wilde gaan. Maar dit was nog steeds geen goed nieuws. Je propt het laatste beetje ontbijt naar binnen, zet de tv uit, pakt je spullen en je sleutels en rent naar de auto. Je rijdt zo snel als je kunt naar het theater. "Tom!" Je smijt de deur open en ziet dat Tom zich nog aan het omkleden is. "O mijn god. Het spijt me!" "Klop je tegenwoordig niet meer, vriendin? Nu je toch hier bent, kun je me helpen met het dichtmaken van mijn pak?" "Natuurlijk." Je legt alles neer op de bank en help met het dichtmaken van de rits die over zijn rug loopt. "Ik schrok me rot, y/n. Wat is er aan de hand?" "Ik heb het nieuws vanmorgen gezien, ze weten dat je iemand ziet, ze hebben ons gezien in Central Park." "Dat weet ik." Gaf Tom toe. "Het is al goed, zolang ze niet weten wie je bent. Alles komt goed." "In de tussentijd, wordt alles interessant hier. De meiden hier zijn al aan het kletsen en een van hen zegt zelfs dat zij het meisje is die je ziet. De pers zal hier gaan rondzwermen." Tom kijkt je aan en weet dat je gelijk hebt. Hij knikt en gaat met jou op de bank zitten. "Is er een manier waarop je een tijdje weg kunt gaan?" "Je wilt dat ik me verstop?" Vraag je hem. "Alleen tot dit alles voorbij is. Zo niet, dan regel ik het wel voor je." Je schud je hoofd. "Waarom? Ik bedoel, ik wil je niet verlaten." "Ik ben degene die dit heeft laten gebeuren, y/n." "En ik ben degene die hier ook mee heeft ingestemd. Ik ga je niet verlaten." Je dacht even na. "Ik moet wel naar Lima Peru voor een klasopdracht, maar..." "Ja, dat is perfect. Blijf daar tot ik in staat ben om..." "Tom, stop! Ik ga daar pas naartoe aan het einde van het semester. Of je het nu leuk vindt of niet, we zitten hier samen in. Je kunt me niet verstoppen als een stapel geld." "Ik wil niet dat je lastiggevallen wordt door de pers. Je hebt recht op je privacy." "Ik weet het." Je legt een hand op zijn wang om hem gerust te stellen. "Ik ben een grote meid, ik heb zoveel beroemdheden ontmoet hier. Ik heb een aantal dingen geleerd over de pers, ik kan het wel aan." "Weet je het zeker? Als het teveel wordt voor je, kan ik je laten verstoppen. Ik wil niet dat je pijn wordt gedaan." "We zullen die brug oversteken als we zo ver zijn. We hebben deze puinhoop samen gemaakt, dus we lossen dit ook samen op. Begrepen?" Zeg je krachtig. Tom knipperde van verbazing. "Wow, y/n. Je bent sexy wanneer je bazig bent. Dat vindt ik wel leuk." Hij buigt zich naar je toe en kust je. Je duwt hem speels terug op de bank en staat op. "Gedraag je als we hier zijn. Je weet nooit wanneer de pers op de loer ligt." Je opent de deur en een zee van verslaggevers en paparazzi beginnen je te fotograferen en stellen je vragen. In plaats dat je de deur weer dichtgooit, doe je hem rustig achter je dicht en schreeuwt over de menigte heen. "Voor alle vragen kun jullie bij mij terecht. Alleen, als jullie lelijke pers gremlins beschaafd kunnen zijn, zal ik jullie vragen een voor een beantwoorden. Tien vragen en dat is alles, en ik mag kiezen welke ik beantwoord en welke niet. Take it or leave it, slijmballen." Meteen is de menigte stil. Je kijkt een beetje verrast en kijkt rond in de hal die helemaal vol staat. "In plaats dat ik vraag, wie er een vraag heeft, wijs ik iemand aan die ik antwoord wil geven. Ik begin bij, jou." "Verslaggever Johnny Collins van CNN nieuws..." "Hmm... CNN. Nee jou vindt ik niet leuk. Kom op, ik heb niet de hele dag. Verspil de tijd van mijn cliënt niet. U meneer... u heeft een vraag?" "Edward Halt van FOX nieuws." "Dat lijkt er al meer op. Wat wilt u weten?" "Wie bent u?" "Amelia James, ik ben Tom Hiddleston's assistente en agent." Tom bijt op zijn vuist om niet te hoeven lachen om hoe geweldig je met de pers omgaat en hoe je zo snel een alias hebt kunnen verzinnen terplekke. "Hoe zit het met u, mevrouw? Heeft u nog vragen?" "Bent u Tom's nieuwe liefde?" "Irrelevant mijn vriend, ik zal die stomme vraag niet eens beantwoorden. Klink ik Frans voor jou? Hmm, al twee gehad, nog acht te gaan. Kom op, jij?" "Is Tom Hiddleston aan het daten met iemand?" "Mijn cliënt heeft recht op een privé leven, dus ook daar kan ik geen antwoord op geven. Nog andere domme vragen? Ik geniet er namelijk wel van." "Hoe gaat het met Tom's nieuwe toneelstuk?" "Dat is al veel beter, dankje. Wat is u naam mevrouw?" Vraag je. "Elizabeth Delane van de Daily Star." "De Britten weten tenminste hoe het wel moet. Hij doet het super goed en werkt heel hard, maar deze stomme hinderlaag verspilt zijn tijd. Dus doe dit alsjeblieft snel." De vragen werden ineens weer naar je hoofd geslingerd en je schud je hoofd. 'Nu jullie je weer als kibbelende honden gaan gedragen, zullen er geen verdere vragen meer zijn." Je opent de deur en gooit het met een knal dicht om ze af te schrikken.
Tom pak je beet en kust je tegen de gesloten deur. "Dat was fantastisch!" "Echt waar? Ik heb echt geen idee waar dat vandaan kwam." "Wat het ook was, het was werkelijk brilliant, schat." "Dankje, misschien moet ik vanaf nu maar vaker bazig doen." Tom glimlacht en zet de deur op een kier om te kijken of iedereen weg is. "Ze zijn weg. Kom op mijn kleine bloem, we hebben werk te doen." Je loopt als eerst naar buiten en ziet dat nog niet alles pers weg is. Je laat Tom achter je langs glippen. "Je ziet er goed uit vandaag lieverd." "Loop door Tom." Je glimlacht en loopt voorop richting de pers. "Geen camera's, opnameapparatuur of welke andere kleine technologische apparaten dat mijn cliënt zijn reputatie kan ruïneren. Als je niet bereid bent je stomme sabotagewapens neer te leggen, dan zorg ik daar persoonlijk voor. Dankje."